Πάνε εικοσιπέντε χρόνια από τότε που ο Lloyd Newson ανέβασε στην σκηνή τo «Enter Achilles». Από τότε αυτή η εκρηκτική performance που μιλά για την αντίδραση των ανδρών απέναντι στον ανδρισμό τους, παίζεται ξανά και ξανά συνιστώντας αρχικά μία άρτια και καλοφτιαγμένη καλλιτεχνική πράξη και έπειτα ένα κοινωνικοπολιτικό σχόλιο για την κυρίαρχη άποψη περί αρρενωπότητας.
Το «Enter Achilles», ήρθε στην Ελλάδα και παρουσιάστηκε για λίγες παραστάσεις στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο της περιοδείας του. Σε ένα σκηνικό αγγλικής παμπ, εμπνευσμένο από τον Ian Macneil οκτώ άνδρες βιώνουν σε ακραίο βαθμό την αρρενωπότητά τους και την συντροφικότητα του ότι βρίσκονται εκεί, παρακολουθούν ποδόσφαιρο πίνοντας μπύρες και μιλώντας μεταξύ τους για πράγματα… «ανδρικά». Στον αντίποδα αυτής της συνθήκης θα βρεθεί ένα αγόρι κάπως ξεχωριστό από αυτούς, που δεν θα τους ακολουθήσει στις υβριστικές εκφράσεις τους, ούτε στις άναρχες πρωτόγονες χορογραφίες τους. Θα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος σε μία παμπ, όπου οτιδήποτε μη αρκετά ανδρικό λοιδορείται και εξορίζεται.
Εκτός από το διαφορετικό ένατο αγόρι, στη σκηνή συναντάμε και μία πλαστική κούκλα. Πρόκειται για το γυναικείο στοιχείο που υπάρχει στην παράσταση. Αμίλητη και γυμνή γίνεται σύμβολο του τρόπου που αντιμετωπίζουν οι οχτώ αυτοί χαρακτήρες το γυναικείο φύλο, ενώ στο τέλος θα γίνει βορά της ίδιας τους της μανίας για αρρενωπότητα. Την ίδια στιγμή, η κούκλα αυτή θα αποτελέσει και τις μόνες στιγμές τρυφερότητες που θα ξεπηδήσουν στα κρυφά δωμάτια των ανδρών, μια τρυφερότητα που όχι απλά αποσιωπάται και λογοκρίνεται, αλλά δολοφονείται βίαια και καθοριστικά.
Μπορεί ο καθένας να κάνει τις αναγωγές του σε αυτό το τοξικά αρρενωπό παραλήρημα που ο Newson παρουσιάζει επί σκηνής. Τι μου έλειψε προσωπικά; Μια πιο σαφής κατάληξη της σκηνικής ιστορίας. Ενώ ο άνδρας καταρρέει αγκαλιάζοντας την σκισμένη πλαστική του κούκλα, η ιστορία του Newson παραμένει ένα σχόλιο πάνω σε ένα καυτό ζήτημα. Σχόλιο αιχμηρό, αποφασιστικό και σαφές, αλλά όχι ικανό να ενεργοποιήσει το μυαλό και τις αισθήσεις προς κάποια άλλη κατεύθυνση.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία εμπνευσμένη παράσταση, που έχει τη σημασία της και εντυπωσιάζει σε αρκετά σημεία. ‘Ενα θέαμα πολιτικό με κοινωνικές ευαισθησίες και άψογη κίνηση από τους performers.
