Φωτεινή Βελεσιώτου @ Τεχνόπολις
Διαλεχτή και διαλεγμένη
Πάντα λάτρευα τους ανθρώπους που έχουν πίστη στη συμπαντική νομοτέλεια. Εκείνους που ξέρουν ότι το μερίδιό τους τούς το χρωστάει αυτή η ζωή και θα το πάρουν δικαιωματικά, όταν φθάσει η ώρα που θα το γευτούν έτσι όπως τους πρέπει και έτσι όπως του πρέπουν και οι ίδιοι. Κάπως έτσι θα συμβεί και με τη Φωτεινή Βελεσιώτου, που, μετά από χρόνια περιπλάνησης στις σχολικές έδρες των δημοτικών σχολείων της Θεσσαλονίκης, θα μεταφερθεί, όχι από τη μία μέρα στην άλλη, όχι μαγικά και φυσικά όχι αναίτια, στις καρδιές του κόσμου αυτής της χώρας. Πρόσεξε, όμως, του κοινού του ουσιαστικά οσμιζόμενου την αλήθεια, του ανευρίσκοντος την πηγή, του ενδιαφερόμενου να πιεί νερό καθαρό.
Οι «Μέλισσες» του Γιώργου Καζαντζή και της Ελένης Φωτάκη θα τη συστήσουν και το κεντρί τους, λίγα χρόνια μετά την πρώτη ακρόαση, θα φθάσει να γεμίσει την Τεχνόπολη ασφυκτικά από κόσμο και από αγάπη. Αγάπη αληθινή, όχι από αυτή που διαφημίζεται στις αφίσες, από την άλλη, που κάνει τον κόσμο να υπομένει τους εξωτερικούς παράγοντες και να εμμένει στον πιο εσωτερικό, εκείνον του συναισθήματος που ειδικά εκείνη τη βραδιά έκανε γιορτή. «Σε γιορτή ήρθα απόψε, Φωτεινή μου», θα της πει η Γιώτα Νέγκα ανεβαίνοντας στη σκηνή, για να μοιραστεί, μαζί και με άλλους φίλους, λίγα λεπτά μαζί της σε αυτό το εξαίσιο πανηγύρι χαράς. Από το «Τα διόδια», τα καινούρια «Στάχτη» και «Για κοίτα ποιον περίμενα» μέχρι το «Δε λες κουβέντα», το «Όταν σημάνει η ώρα», το «Γιουσουρούμ.» εκείνο το βράδυ θα είναι μια αναδρομή στα πρώτα σκιρτήματα της Φωτεινής στη δισκογραφία, μια παρουσίαση του καινούριου –και, Θεέ μου, πόσο ξεχωριστά γήινου- δίσκου της, «Είδα του τρελού τα κλάματα», σε μουσική Μίνωα Μάτσα και στίχους Ελένης Φωτάκη και ένα πλέξιμο από τις καλλιτεχνικές της αφορμές, από τις επιρροές, από τους μεγάλους και τις μεγάλες που τη μπόλιασαν και την έφτιαξαν έτσι όπως είναι σήμερα: αυθεντική.
Με το ιδιαίτερο της χροιάς της, με το ιδιαίτερο του τρόπου της, η Φωτεινή Βελεσιώτου έδωσε απλόχερα, μα συνάμα τόσο ταπεινά, τόσο «ήσυχα» το αποτύπωμα της ψυχής της. Σου έφθανε να πιάνει το μικρόφωνο και μετά ας πήγαινε όπου ήθελε εκείνη. Σε αυτά τα γνώριμα μέρη που, κοίτα, εκείνη στα συστήνει διαφορετικά. Στα δίνει έτσι όπως τα μιλά κι εκείνη, έτσι όπως τα αναπνέει, έτσι όπως τα συλλαβίζει, άλλοτε σκληρά, άλλοτε μαλακά, πάντα στο κέντρο.
Σε μια σκηνή, που είτε περνούσε από δίπλα της ο Τσιτσάνης και ο Άσιμος, είτε οι φίλοι της που με τόση χαρά καλούσε, ο Eυγένιος Δερμιτάσογλου, ο Παντελής Θαλασσινός, η Λιζέτα Καλημέρη, ο Μίνως Μάτσας, ο Μανώλης Μητσιάς, η Γιώτα Νέγκα και ο Μίλτος Πασχαλίδης, εκείνη στεκόταν αναλλοίωτη από την έννοια της εμπορικότητας που μπορεί να ισοδυναμεί με μια γεμάτη Τεχνόπολη και έμενε ουσιαστική στο ποιοτικό αντίκρισμα αυτών των χιλιάδων ματιών που την κοιτούσαν και δάκρυζαν μαζί της όταν έσπαγε η φωνή της. Και άναβαν τσιγάρο κάθε φορά που άναβε και εκείνη.
Και έπιαναν τα χέρια κάθε φορά που έπιανε κι εκείνη του εκάστοτε διπλανού της.
Και θυμούνταν μέσα από τη δική της συναισθηματική μνήμη.
Και την τοποθετούσαν αυτόματα στα δικά τους «Διαλεγμένα»…
Μαζί της στη σκηνή οι:
Eυγένιος Δερμιτάσογλου – Παντελής Θαλασσινός – Λιζέτα Καλημέρη Μίνως Μάτσας – Μανώλης Μητσιάς – Γιώτα Νέγκα – Μίλτος Πασχαλίδης
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
