Βασίλης Τσιτσάνης
«100 χρόνια από τη γέννησή του» αφιέρωμα
με Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμητρα Γαλάνη, Ελευθερία Αρβανιτάκη
@ Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Επίκληση στο (πιο βαθύ) συναίσθημα
Μαγεία λέγεται, άραγε, αυτό που ενώνει τις προσωπικές γραμμές των ανθρώπων και τις φέρνει στην απόλυτη ευθεία; Σε μια ευθεία, που το συναίσθημα έρχεται να βασιλεύσει φτιάχνοντας την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στα ξεχωριστά υλικά που κουβαλά ο καθένας…; Μαγεία: αυτό, που ένα Γενάρη, 100 χρόνια μετά τη γέννηση του, φέρνει το Βασίλη Τσιτσάνη στην ίδια σκηνή με το Σταύρο Ξαρχάκο, τη Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη μετατρέποντας τη μνήμη σε εικόνα.
Στην αρχή εκείνος, πάντα και μόνο εκείνος. Εκείνος που θα γεννηθεί την ίδια ημέρα που θα πεθάνει, κλείνοντας σχεδόν τελετουργικά τον κύκλο μιας ζωής που μοιάζει να έχει συμπαντικό σκοπό ύπαρξης και να κουβαλάει αιώνια μαζί της τις ζωές ενός λαού, που θα συνενώνονται με μαθηματική ακρίβεια στο «αχ» που ακολουθεί μετά από κάθε κούρδισμα.
Τα τραγούδια του, ο ευθύς και ειλικρινής του λόγος, βαθιά λαϊκός, με επεξήγηση και αιτία. Η «Αχάριστη», η «Αρχόντισσα», το «Κάνε λιγάκι υπομονή», το «Η σκιά μου κι εγώ», η συγκεκριμένη αισθητική του, οι «κανόνες» του θα βρουν την ευγενική λαϊκότητα του Ξαρχάκου, θα βρουν το ανατριχιαστικό του πάθος, το απερίγραπτο μουσικό του ανάστημα και θα φτιάξουν μια παράσταση ικανή να εκμηδενίσει την ψύχρα που φύσει φέρει ένας αυστηρός χώρος, όπως αυτός του Μεγάρου και να κάνει το χειροκρότημα όμοιο με χίλια δυνατά ειπωμένα «ευχαριστώ». Η μαγική ορχήστρα στην αβάντα θα δώσει στις ενορχηστρώσεις την τέλεια υφή, εκείνη που έρχεται να συνδέσει τους δύο κόσμους τους σε έναν και να φωτίσει την Ανατολή του Τσιτσάνη με κάποιες υπέροχες σταγόνες Δύσης.
Για ηχεία δύο φωνές που φέρνουν την ουσία του στο αίμα τους και το αποδεικνύουν σε κάθε τραγούδι. Ερμηνείες βγαλμένες από ένα στιβαρό ψυχικό τοπίο, που εννοούν την κάθε λέξη και τη φωτίζουν με ένα φως δικό τους. Αυτή η μόνιμη εναλλαγή από το δάκρυ στο μειδίαμα και από εκεί στη γλύκα που κουβαλά η πίκρα. Από το «Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη» στο «Ζαΐρα», το «Ακρογιαλιές δειλινά» και το «Μη μου ξαναφύγεις πια».
Αρχόντισσες που έρχονται να κάνουν βόλτες σε μελωδίες τραγουδισμένες από εκατομμύρια στόματα και να, που τις ακούς και με την ειλικρινή τους απλότητα σε κάνουν να τις βλέπεις μάνες που τις γεννούν ξανά από την αρχή, σε μια γέννα που κουβαλά κάτι από παρελθόν και από ένα αιώνιο μέλλον που φέρει υπόσταση ταυτότητας με φόντο τον τρεμάμενο μαέστρο, μια φιγούρα που δίνει τον παλμό και σύγκορμη σχεδόν επιτάσσει την ανατριχίλα που μετά χαράς βιώνεις. Να μπορείς να αμαρτάνεις την ίδια στιγμή που εξαγνίζεσαι και να μεταλαμβάνεις το πνεύμα μιας τέχνης που λέγεται «ψυχή»…
Διεύθυνση Ορχήστρας: ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ
Ερμηνεύουν: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ
Συμμετέχουν οι μουσικοί :
Νεοκλής Νεοφυτίδης πιάνο
Ηρακλής Ζάκας μπουζούκι
Διαμαντής Σιδερίδης μπουζούκι
Δημήτρης Λίβανος μπουζούκι
Δημήτρης Ρέππας μπουζούκι
Νίκος Σαμπαζιώτης κιθάρα
Δημήτρης Σιάμπος κιθάρα
Βασίλης Δρογκάρης ακορντεόν
Χάρης Μέρμηγκας κοντραμπάσο
Διοργάνωση: PROSPERO – prospero@prospero.com.gr
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
