Στην πρεμιέρα του Γιάννη Κότσιρα στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε την Κυριακή 26 Νοεμβρίου. Ο Γιάννης Κότσιρας δήλωσε εξ’ αρχής το άγχος το δικό του αλλά και το τρακ των συνεργατών του επί σκηνής. Κάθε πρεμιέρα εξάλλου αποτελεί μια νέα αρχή και δεν προϋποθέτει καμία σιγουριά για το αποτέλεσμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το άγχος προκαλείται και από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα νέο εγχείρημα του «ανήσυχου» τραγουδοποιού, ο οποίος επιχειρεί με τους μουσικούς του να δομήσει ένα πρόγραμμα τολμηρό, που στηρίζεται στην ιδέα του να ειπωθούν δικά του τραγούδια «ανείπωτα», τραγούδια που δε βρήκαν ποτέ το χώρο τους σε ένα live, σε μια παράσταση, σε μια συναυλία. Η μπάντα λοιπόν, «αναγκάστηκε να μάθει από την αρχή τα πάντα» όπως χαρακτηριστικά είπε ο Γ. Κότσιρας.
Αφού παρουσίασε με ιδιαίτερο καμάρι τους μουσικούς του έναν – έναν, ζήτησε την προσοχή και συμμετοχή μας για το πρώτο μέρος του προγράμματος και η αλήθεια είναι πως δεν καταβάλλαμε και ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού κάθε κομμάτι αναζητούσε μια γωνιά της ψυχής μας να κρυφτεί κι εμείς πρόθυμα αφεθήκαμε.
Το πρώτο μέρος μας άφησε μια γλυκιά αίσθηση, είχε ήρεμους ήχους και ήταν χρωματισμένο με πινελιές νοσταλγίας, καθώς ακούστηκαν τραγούδια του καλλιτέχνη πολύ αγαπημένα, που κάποια είχαν σημειώσει και τεράστια εμπορική επιτυχία. Κάποια από αυτά ενδεικτικά ήταν «Να’ χα δυο ζωές», «Ένας έρωτας φθηνός», «Ελεύθερη ψυχή» το γνωστό και ως “almalibre”. Ερμήνευσε επίσης το πολύ αγαπημένο του «Θυμάμαι» του Δ. Υφαντή. Στη συνέχεια δίνει τη σκυτάλη στο Γιάννη Αγγελόπουλο, γνωστό και ως Jan Van ο οποίος, σύμφωνα με το Γ. Κότσιρα, έχει «ψυχοπάθεια με κάποια λαϊκότροπα τραγούδια» και ερμηνεύει εξαιρετικά τη «Λαδόκολλα». Θα ακουστούν τραγούδια από την παλιότερη δισκογραφία του Γ. Κότσιρα με συνθέτη τον Μ. Φάμελλο, όπως το «σε ερωτεύομαι», «φύλλο και φτερό» αλλά και τα χιλιοακουσμένα αλλά λατρεμένα «η πρώτη μας φορά», «φύλακας άγγελος» και «όπου πας θα σε κοιτάζω». Ιδιαίτερη αναφορά έγινε από τον ίδιο στο κομμάτι «Ψέματα» της Ζιώγα-Ρεμπούτσικα το οποίο, όπως χαρακτηριστικά είπε «είχε την τύχη να μην παιχτεί ούτε μια φορά στα ελληνικά ραδιόφωνα». Αξίζει να σημειώσουμε την ερμηνεία του κομματιού «πατέρα μεγάλωσα», ένα κομμάτι που μας εξομολογήθηκε πως παλιότερα τον ‘έπνιγε’ όταν το έλεγε, καθώς έχει ‘γεννηθεί’ από ένα γράμμα που ο ίδιος είχε γράψει στον πατέρα του και στη συνέχεια η ταλαντούχα Ε. Ζιώγα το διάβασε και το έκανε τραγούδι.
Στο δέυτερο μέρος οι μελωδίες έγιναν πιο ζωντανές και ζωήρεψε αρκετά η ατμόσφαιρα, αφού μέσα στις επιλογές του, εκτός από τα δικά του πιο λαϊκά κομμάτια, ήταν και άλλα, όπως τα χαραλτηρισε, ‘λαϊκότροπα’ τραγούδια που ο ίδιος δεν τα έχει πει ποτέ. Κάποια από αυτά ήταν τα «ανεβαίνω σκαλοπάτια» του Περπινιάδη, το «ασφαλώς και δεν πρέπει» του Α. Πάνου και το «ξημερώνει» από Αλεξίου-Βαρδή. Έκανε μάλιστα και έκτακτη παραγγελιά και τραγούδησε χωρίς ούτε μια πρόβα το «πάρε τα χνάρια μου» του Καζαντζίδη. Το κλίμα άρχισε να θερμαίνεται και να αποκτά ιδιαίτερα παρεΐστικο χαρακτήρα και πολύ κεφάτη διάθεση, κάτι που είναι η αλήθεια πως δε συναντάς πολύ συχνά. Ακούστηκαν μεταξύ άλλων τραγούδια των Ρασούλη – Νικολόπουλου «αν πεθάνει μια αγάπη» αλλά και του Β. Μαχαίρα «κοίτα ρε φίλε». Ο κόσμος ζητούσε παραγγελιές και ακούστηκαν αρκετά από τα πλέον αγαπημένα κομμάτια του Γ. Κότσιρα, όπως «το τσιγάρο» και το «έλα και κόψε με στα δυο».
Αξίζει να αναφέρουμε τους εξαιρετικούς μουσικούς που επί σκηνής έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και που ο Γιάννης Κότσιρας παρουσίασε έναν ένα κατά τη διάρκεια του προγράμματος όχι απλά ονομαστικά οπως συνιθίζεται αλλά πραγματικά συστήνοτας τους στον κόσμο: Αλέξανδρος Λιβιτσάνος: ενορχήστρωση & πλήκτρα, Γιάννης Αγγελόπουλος: τύμπανα, Παρασκευάς Κίτσος: μπάσο, Βαγγέλης Μαχαίρας: μπουζούκι Κώστας Μιχαλός: κιθάρα, Μανος Γρυσμπολάκης: ακορντεόν.
