Γιώτα Νέγκα είναι μάλλον ό, τι πιο πλήρες και ολοκληρωμένο έχει να επιδείξει η σύγχρονη μουσική σκηνή. Ερμηνεύει τόσο μεγαλειωδώς και ανεπιτήδευτα τεράστιες συνθέσεις και τις φέρνει στα μέτρα της, την ίδια στιγμή που δεν τους αφαιρεί τίποτα από την γενετήσια σπουδαιότητά τους. 

Τραγούδια που ξεκινούν μέσα από το παιδικό της δωμάτιο και καταλήγουν σε άλλους τόπους, καιρούς και κόσμους. Η φαντασία και η έμπνευση δεν δεσμεύεται σε στίχους, χρόνο και περιβάλλον και αυτό το αποδεικνύει η συγκεκριμένη μουσική παράσταση. Με ταλαντούχους μουσικούς απόλυτα συγχρονισμένους μεταξύ τους, αλλά και με τη μαγεία της κάθε νότας. Με μια δυναμική φωνή, ώριμης υφής από νεανικά πνευμονία γεμάτα κόκκινη αγάπη.

Όχι δεν ήταν εμπειρία, ήταν μια μουσικοχορευτική απόλαυση από αυτές που έχεις ανάγκη να εκτονωθείς. Δεσμευμένοι στο ύφος τους και την σκηνική παρουσία κρατούν τα σύμβολα τους. Δύο φωτεινές σημαίες για οθόνες και το "K" περιβραχιόνιο.  Πιστοί στην ενδυμασία στολών παραδίδουν ένα αυθόρμητο show.

To Passport παρουσιάζει κάθε νέα σεζόν ένα πλούσιο πρόγραμμα, που αποτυπώνει το ενδιαφέρον και την ενεργή ανάμιξη των ανθρώπων του στα πολιτιστικά πράγματα.

 Εκείνο το βράδυ της γενικής πρόβας, λίγες ημέρες πριν την επίσημη έναρξη, τα πάντα βρήκαν το ρόλο τους ιδανικά. Τα φώτα έδειχναν το επίκεντρο, τα ποτήρια την ανάγκη και τα τραγούδια τη διαδρομή. Από τον πάτο στην κορυφή και πάλι πίσω, για να εξασκείσαι και να μη συμβιβάζεσαι. 

Βάζω αυτόν τον τίτλο στο άρθρο γιατί ο συγκεκριμένος τραγουδοποιός, συνθέτης, ροκ σταρ, ή ότι άλλη ιδιότητα μπορεί και θέλει να κατέχει - όπως ο ίδιος ονειρεύεται - είναι κάτι το ιδιαίτερο. 

Η ανάγκη έκφρασης του καθενός μας δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει κλέψει έστω ένα στίχο της Λίνας Νικολακοπούλου. Αυτή τη φορά, μέσα απ' την καλλιτεχνική διεύθυνση και την επιλογή ρεπερτορίου, θα μας μεταφέρει την αστείρευτη φλέβα της στο Passport. 

Και να που γέμισε το μαγαζί, υπό τις ρυθμικές μελωδίες της Πέννυ και των γάτων της, και να που ο κόσμος, αν και κάπως μουδιασμένος αρχικά, σιγά σιγά επηρεάστηκε από τις swing και rock n roll καταθέσεις, της σχετικά νέας μπάντας, που στις δύσκολες εποχές που ζούμε, με χαρούμενη και ζωντανή διάθεση, μας μεταφέρει νότες χορού και ανεμελιάς.

Η καλλιτεχνική έννοια της έκπληξης λαμβάνει ποικίλες σημασίες. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ την ορίζω ως εκείνο το πυροτέχνημα, που έρχεται και αστράφτει σε χρόνο ανύποπτο, κάνοντάς σε να δεις από εκείνη τη γωνία, που αγνοούσες και να διαπιστώσεις πως η θέα είναι εξίσου μαγική ή και λίγο καλύτερη απ’ ό, τι είχες συνηθίσει.

Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα! Θέλει Πειραιά και Κωστή Μαραβέγια στο Passport, με κομπανία ρεμπετάλ και πενιές να πηγαίνουν και να ‘ρχονται όλο το βράδυ! 

Σεβασμός. Μια λέξη μονάχα ταιριάζει σε τούτη την κομπανία, που σκάει κάθε τόσο από την Κρήτη, μαζεύοντας πολιτιστικές και μουσικές αναφορές από όλη τη χώρα, από όλη την παράδοση και μας την παραδίδει δώρο στα αυτιά και τη σκέψη μας. Σεβασμός, λοιπόν, για μια κομπανία μουσικών αντιστασιακών Χαΐνηδων, που η κάθε εμφάνιση τους και η κάθε δισκογραφική τους πρόταση 

Όταν έξω έχει κρύο, όταν είσαι ένα βήμα πριν την ευτυχία του Σαββατοκύριακου, όταν το σπίτι μοιάζει ανυπόφορα βαρετό, η λύση πάντα βρίσκεται σε μια γωνία, μιας μουσικής σκηνής, δίπλα σε μελωδίες και στίχους αγαπημένους. Φυσικά, η επιλογή πρέπει να βασίζεται σε κριτήρια και να καθίσταται ικανή να καλύψει όλα τα κενά.

Κουτιά φυλαγμένα, κουτιά κλειστά, άλλα μισάνοιχτα, κουτιά σφραγισμένα ευλαβικά και άλλα με εύθραυστο περιεχόμενο... Εσύ, άραγε, με ποια αφορμή τα ανοίγεις;
Αν ρωτάς εμένα, η απάντηση είναι εύκολη. Θες από περιέργεια, θες από ανάγκη, οι αφορμές βρίσκονται πάντα αιωρούμενες μπροστά μου και δε μου αφήνουν περιθώρια για ενοχή. 

Καλοριφέρ.

Η παιδική ανάμνηση έγινε τίτλος παράστασης.

«Άναψε τα ακορντεόν για να ζεσταθούμε» έλεγε η γιαγιά του Φοίβου Δεληβοριά.

Φοίβος Δεληβοριάς , καλλιτέχνης πολύχρωμος και φωτισμένος... 
Παραμυθάς και εξομολογητής ταυτοχρόνως, περιπλανιέται με την ίδια ευκολία στα στενά του Θησείου και τους διαδρόμους ενός στρατοπέδου, στήνει τις δικές του φαντασιώσεις σε κάθε γωνία, εξυμνεί, εξυβρίζει, τοποθετείται και κυρίως, μετατρέπει το χωροχρόνο σε έννοια ρευστή και μη μετρήσιμη.