Να είσαι εκεί που ορίζει το μέσα σου «εγώ». Σε αυτόν τον τόπο, θα συναντήσεις και τον καλό συνοδοιπόρο. Και αν τα βήματα σου «βγάζουν» μουσική, τότε εκείνος θα τραγουδήσει τις σκέψεις σου. Κάπως έτσι γεννιούνται οι όμορφες συνεργασίες. Και με αυτό τον τρόπο, οι ακροατές νιώθουν μέσα από τα τραγούδια των δημιουργών, εκείνη τη φωνή που μοιάζει δική τους.
«Μέσα μου ζεις» και οι στίχοι νιώθεις πηγάζουν από τις βαθιές σκέψεις του καθενός μας. Ο Νικόλας Λειβαδίτης για μια ακόμα φορά τολμά και τα καταφέρνει να ταράξει τα συμβατικά. Με στίχους και μελωδία δικά του, συνομιλεί με εκείνον που μόνο ο καθένας από εμάς μπορεί να ακούσει την αλήθεια του , τη δική του αλλά και όλων μας. Όλη αυτή η δυναμική υποστηρίζεται, συντροφεύεται και μοιράζεται με την φωνή του Γιώργου Παντελιά, ενός ακόμα δημιουργού που δεν χρειάζεται συστάσεις για την διαύγεια των εν τέχνης επιλογών του. Τα Κίτρινα Ποδήλατα είναι παρόντα κατά το ήμισυ, αλλά ολοκληρωτικά μελωδικά. Μη φοβηθείς να το ακούσεις, ίσως να σε δεις και να σου πεις “Να ξέρεις… σ’ αγαπώ. Να με προσέχεις.”
Τίτλος: Μέσα μου ζεις
Στίχοι: Νικόλας Λειβαδίτης(nL)
Μουσική: Νικόλας Λειβαδίτης(nL)
Εταιρεία: Ogdoo Music
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Στο σάκο μου δεν ξέρω τι έχω. Άφησα εσένα να επιλέξεις τα απαραίτητα , ενώ εγώ χανόμουν στο παρόν.
-Που πάμε; με ρωτάς.
-Δεν ξέρεις; Τότε τι με ακολουθείς; σου λέω. Νόμιζα πως ήξερες από την αρχή και είχες χαράξει την πορεία.
Ακολουθώ την ακτογραμμή, μαζεύεις βότσαλα ·δεν θα γυρίσω ποτέ, σκέφτομαι.
Σε κοιτώ με ανησυχία και εσύ χαμογελάς.
Γυρίζω προς την πορεία μας και ακούω την ανάσα σου.
Κρυφά στις τσέπες μου μετρώ τα βήματα κλείνοντας ένα-ένα τα δάχτυλα, την ίδια στιγμή που εσύ τα ανοίγεις.
Λίγα μέτρα πιο πέρα δεν σε νιώθω κοντά μου. Γυρνώ και πάλι. Έχεις μείνει πίσω και με χαιρετάς.
Χαράχτηκε η σκιά σου στα γυαλιά μου, γέμισε αλμύρα, θόλωσε.
Προσπάθησα να καθαρίσω το τζάμι, μα σε κάθε μου βλέμμα εσύ.
Τώρα οι κλειστές γροθιές μου αποχωρίζονται τις τσέπες και σε χτυπώ. Είσαι εκεί μα δεν πονάς και εγώ προσπαθώ να σε σπάσω. Τρέμω από την ένταση. Γονατίζω. Τυλίγεις τα χέρια σου γύρω μου, ηρεμείς την αναπνοή μου, την αφήνεις να φωλιάσει στο μυαλό. Ξαπλώνω, σε κρατώ τις στιγμές που θέλω να χαθείς, αλλά και όταν νιώθω να φεύγεις.
Στην ανατολή μαζεύω κομμάτια των σπασμένων φακών, την ίδια στιγμή εσύ πετάς βότσαλα στην θάλασσα.
Στίχοι:
Όπου κι αν πάω μ’ ακολουθείς
στα χνάρια που άφησα επί γης, βαδίζεις
Φωτιά εσύ κι εγώ καπνός
Μες στο σκοτάδι μου Θεός, n φωτίζεις
Εγώ η γη κι εσύ νερό
κι όταν το σώμα μου στεγνό, διψάσει
γίνεσαι σύννεφο, βροχή,
μια καταιγίδα δυνατή που θα ξεσπάσει
Μέσα μου ζεις, μέσα μου ζεις, ανασαίνεις
Μέσα μου ζεις, μέσα μου ζεις, αναπνέεις
Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό, εγώ εσύ κι εσύ εγώ
Σε χάνω, ψάχνω να σε βρω
το νου μου στον ωκεανό, βυθίζεις
Για ψυχραιμία μη μου λες
Κι αρχίζω τότε τις βρισιές, με βρίζεις
Γίνεσαι δάκρυ και κυλάς,
πάνω στο δέρμα μου γλιστράς και τρέχεις
Κι αν σε πληγώνω είσαι εδώ
Μου λες:
“Να ξέρεις… σ’ αγαπώ. Να με προσέχεις.”
