Η απουσία έχει τη δύναμη να σε ακινητοποιεί. Σε κρατά δέσμιο με συναισθήματα που δεν θέλουν να δραπετεύσουν και με σκέψεις που οι φράσεις τους μοιάζουν βαρίδια περασμένα στο δέρμα. Όταν όμως έχεις τη δύναμη να τα φυλακίσεις μέσα στο μελανί των δικών σου λέξεων και να τους δώσεις φωνή με τη φωνή σου. Τότε είσαι εκείνο το πλάσμα που πολλοί θα πουν ταλαντούχο και άλλοι γενναίο. Γιατί η Μάγδα Βαρούχα είναι η ψυχή του νέου τραγουδιού «Μυρίζει βροχή» που πάλεψε και φυλάκισε πολλές μοναξιές σε στίχους και μίλησε σε αυτές με φωνή που η ένταση της διαλύει στεγανά συναισθηματικής έκφρασης.
Τίτλος: Μυρίζει Βροχή
Ερμηνεία: Μάγδα Βαρούχα
Στίχοι: Μάγδα Βαρούχα
Μουσική: Μάγδα Βαρούχα
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία από την Αντιγόνη Κολοβέντζου. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Εκείνη τη νύχτα όλα ήταν στεγνά. Ο άνεμος είχε φροντίσει να μην αφήσει κανένα σημάδι υγρασίας. Και το φως έξω από την πόρτα έμενε παρατηρητής.
Κάθε σαν εκείνη τη νύχτα, το φως μου είναι πάντα ανοιχτό και τα μάτια υγρά. Θυμούνται τις απαλές κινήσεις σου στο δέρμα, εκείνες που με έπλασες όπως εσύ ζητούσες. Αφέθηκα και έμεινα να με κοιτάς στην κάθε λεπτομέρεια ώστε να γίνω όλο και πιο δική σου.
Εκείνο το βράδυ είχαν μόλις στραγγίσει τα τελευταία μας φιλιά και το κορμί μου πάγωσε από το μήνυμα του αέρα. Δυο πετάγματα και εσύ να με κοιτάς από ψηλά, χάνοντας την κάθε μου λεπτομέρεια.
Από εκείνο το βράδυ μισώ την βροχή και μάχομαι ενάντια της. Τρέχω στους άδειους δρόμους κόντρα στις σταγόνες και έκαψα πια να κλαίω.
Φοβάμαι όμως.
Το μυαλό μου ποτίζει με μνήμες και αυτές ανθίζουν μες τον χειμώνα. Και είναι και εκείνα τα αστέρια που σχεδιάζουν ζωές μες στο μαύρο και εγώ τα πιστεύω, και σε ψάχνω ανάμεσα σε σύννεφα γκρι.
«Μυρίζει βροχή» και εγώ δεν αντέχω στο σπίτι κλεισμένη. Θα τρέξω και πάλι να έρθω να δω αν στην πόρτα θα φανεί η δική σου μορφή. Το φως αναμμένο και εγώ σε φοβάμαι.
Με κάθε νέα μπόρα το κορμί μου αλλάζει . Χάνω τη μορφή μου και νιώθω τον πόνο στην πλάτη εκείνο από το ψέμα που σκότωσε τους δυο. Και σκύβω στο χώμα να βρω ακόμα ένα κομμάτι από όσα έκρυψες εσύ. Έχω ακόμα τα σημάδια από τις πληγές σα γλυπτό που ποτέ δεν τελείωσες.
Μα είναι εκείνη η βροχή που κάθε τέτοια εποχή έρχεται να γεμίσει δάκρυα και ρωγμές. Και είναι το σώμα που αδειάζει και μοιάζει με χώμα που ξεκινά να ταξιδέψει μες σε ποτάμια. Κομμάτια της ίδιας γης τα σώματα μας και εσύ ακόμα να ψάχνεις για να βρεις τη διαφορά. Εκείνη που με έκανε να λάμπω με τα σκοτάδια των όμοιων σου.
Και τώρα, εσύ να λάμπεις από ψηλά και εγώ εδώ να καθαρίζω τη λάσπη τους . Έτσι για να μπορώ να βγαίνω στη βροχή και να γελώ! Δε σε φοβάμαι. Δεν κλαίω πια. Και είμαι η εκείνη που θα λάμψει λίγο μετά την τελευταία σταγόνα.
Στίχοι:
Μυρίζει βροχή και κάθομαι έξω,
για λίγο να αντέξω αυτή τη σιωπή
μου μοιάζει γιορτή που αέρας δεν φέρνει
φοβάμαι τα αστέρια μη χάσω μια ευχή
Μυρίζει βροχή το δέρμα ποτίζει
στιγμές ψιθυρίζει που ήσουν εκεί
Το σώμα ιδρώνει στη μπόρα σου λιώνει
Δεν σβήνω τα φώτα μην έρθεις πρωί
Μυρίζει βροχή το χώμα ψηλώνει
στα πόδια μου στρώνει καινούργιο χαλί
το δάκρυ δεν στάζει πονάω όταν χαράζει
ξεχνάω τι ήμουν και γίνομαι εσύ
και γίνομαι εσύ
ξεχνάω τι ήμουν και γίνομαι εσύ
το δάκρυ δεν στάζει πονάω όταν χαράζει
ξεχνάω τι ήμουν και γίνομαι εσύ
