Η Κατερίνα Μακαβού μοιάζει με ιέρεια που πλέκει με τη φωνή και τη μουσική της χρησμούς από στίχους. Η απαλή της χροιά στο νέο της άλμπουμ για μια ακόμα φορά την κάνει οικείο πρόσωπο στον ακροατή που μαζί περνούν όμορφες στιγμές γεμάτες συναίσθημα. Μια δημιουργός με ενσυναίσθηση και ευγενή τρόπο επικοινωνίας, με σωστά επιλεγμένα στοιχεία. Τραγουδοποιός η ίδια, αναλαμβάνει στο συγκεκριμένο τραγούδι την ευθύνη όλων των κοινωνικών και συναισθηματικών μηνυμάτων και πετυχαίνει άψογα τον σκοπό της.
Τίτλος: Τα χέρια τους σφιχτά
Ερμηνεία: Κατερίνα Μακαβού
Στίχοι: Κατερίνα Μακαβού
Μουσική: Κατερίνα Μακαβού
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία από την Αντιγόνη Κολοβέντζου. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Οι πιο ήσυχοι άνθρωποι κρύβουν το μεγαλύτερο θόρυβο μέσα τους. Οι λέξεις τους πέφτουν βράχοι στη στεριά, να καθαρίσει η θάλασσα. Μοιάζουν οι ανάσες τους με άνεμο που γεμίζει τα πανιά και πλέουν κάπου μακριά από τα κοσμικά λιμάνια.
Μεγαλώνουν κάτω από το γραφείο στριμωγμένοι, με τα χέρια να καλύπτουν τα αφτιά για να μπορούν να ακούν τη δική τους μουσική. Πιέζουν το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια, συρρικνώνονται για να μην πιάνουν χώρο και έτσι επιβιώνουν.
Στην αυλή του σχολειού θα τους βρεις μόνους κάπου σε μια απόμακρη γωνία να κοιτούν ανάμεσα στα κλαδιά. Μεγαλώνουν. Μοιάζουν να περπατούν με μια σκιά που τους βαραίνει. Ένα γκρι πάνω από μια λαμπερή κουκίδα. Νομίζεις είναι κομμάτι τους, αλλά όχι. Μόνο μερικές χαρακιές στην επιφάνεια έχει καταφέρει αυτός ο φόβος.
Είναι το βάρος που σταματά τα όνειρα μέχρι την άκρη του παπουτσιού και τότε εκείνα επιστρέφουν ακόμα πιο δυνατά και δεν χωρούν πια στην καρδιά. Ένας κρότος και η λάμψη μεγαλώνει. Το φορτίο χύνεται και καλύπτει το παρελθόν. Μένει μαζί του όταν το σώμα μπαίνει σε τροχιά που κανείς δεν μπορεί να ακολουθήσει.
Μοιάζουν τα μάτια τους πλανήτες, που αν συναντηθούν με άλλους φτιάχνουν το δικό τους σύμπαν. Τα όνειρα μεγαλώνουν και μαζί τους τα παπούτσια. Δεν είναι πια μικροί, δεν ήταν ποτέ. Και δεν φοβούνται τώρα πια. Να μη φοβάσαι τώρα πια, να χεις ελπίδα. Και αν τα βράδια η σκιά μοιάζει να μεγαλώνει, εσύ που τώρα ξέρεις μάθε να δραπετεύεις. Γιατί είναι και άλλοι εκεί έξω που κρατούν «Τα χέρια τους σφιχτά» και σε περιμένουν.
Στίχοι:
Και οι δυο τους ήταν σιωπηλοί, χωρίς φροντίδα
Μικρούς τους έπλασε ο Θεός, χωρίς ελπίδα
Αλλού τα μάτια να κοιτάν, γι’ άλλα εκείνοι να πονάν
Μια παραζάλη και όνειρα, κρατάν στους ώμους
Τα γέλια τους ανάβουνε, φωτιές στους δρόμους
Μικρούς τους έπλασε ο Θεός
Μα αυτοί δεν ήταν, ευτυχώς..
Και μία νύχτα σαν και αυτή, ακούν μια σφαίρα
Κρατάν τα χέρια τους σφιχτά, κρατάν τα χέρια τους σφιχτά
Βαδίζουν και παραμιλούν, μες στα σκουπίδια
Και τραγουδούν, αν αγαπάς, υπάρχει ελπίδα
Τίποτα δεν τους σταματά, τίποτα δεν τους σταματά
Όπου κοιτάνε τώρα πια, ο κόσμος γέρνει
Πια δεν φοβούνται τα θεριά, πια δεν φοβούνται τα θεριά
Όπου κοιτάνε τώρα πια, ο κόσμος γέρνει
Ο φόβος τους μοιάζει σιγά να ξεμακραίνει
Μικρούς τους έπλασε ο Θεός
Μα αυτοί δεν ήταν, ευτυχώς..
