Μανώλης Μητσιάς @ Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Φυλαχτό αισθήσεων
Ηρώδειο, μαγευτικό σαν άκουσμα και μόνο, ένα καλοκαιρινό βράδυ γεμάτο μνήμες, μουσική, πλημμυρισμένους στίχους με ήθος και αυθεντική ομορφιά, αρμονία στην διαφορετικότητά των σπουδαίων δημιουργών και με αρχηγό τον Μανώλη Μητσιά σ’ αυτό το «πάντρεμα» των Εσπερινών Διαλόγων «Από τον Τσιτσάνη στο Χατζιδάκι», ειλικρινά δεν θέλεις τίποτα παραπάνω απ’ το να αφεθείς στην απόλαυση. Στην σκηνή η ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων «Θανάση Τσιπινάκη» του Δήμου Πατρών υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Βάγιας Ζεπάτου και συνοδεία στο πιάνο με τον Αχιλλέα Γουάστωρ ξεκινά με την διεύθυνση του μαέστρου Στάθη Σούλη.
Ο Χατζιδάκις εμπιστεύθηκε στον Μητσιά τις πρώτες εκτελέσεις σε σημαντικούς του δίσκους κι ο Τσιτσάνης την επέτειο των 40 χρόνων του. Αυτή τη φορά για μας και οι δύο δημιουργοί και ενδιάμεσα τμήμα με πεζό λόγο, έχει αναλάβει ο ποιητής Γιώργος Χρονάς προσπαθώντας να μας βάλει σε ένα προβληματισμό του τι θα έλεγε ο ένας στον άλλον. Η συμβουλή που κρατά ο Μανώλης Μητσιάς σαν φυλαχτό για τους ανθρώπους που τελικά ο ίδιος είναι ο συνδετικός τους κρίκος είναι πως : «Και οι δύο μού έλεγαν πάντα πως η ερμηνεία μου θα πρέπει να είναι αυστηρή, δωρική, καθαρή και να τονίζει το νόημα των στίχων κάθε τραγουδιού. Αυτό που απεχθάνονταν και οι δύο στην ερμηνεία ήταν η επιδειξιομανία και οι κορώνες εντυπωσιασμού». Τραγούδια γνωστά λίγο πολύ σε όλους μας, πώς αλλιώς αφού έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές μ’ αυτά τα ακούσματα όπως : «Αχάριστη», «Αρχόντισσα», «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Απόκληρος», «Κάνε λιγάκι υπομονή», «Αθανασία», «Μελαγχολικό Εμβατήριο», «Μικρή Ραλλού», «Ένας Ευαίσθητος Ληστής», «Έλα σε μένα», «Στο Λαύριο γίνεται χορός». Εντυπωσιακή στιγμή που δεν μπορώ να μην αναφέρω είναι την ώρα που τραγουδώντας το «Τσάμικο» σε μουσική Χατζιδάκι και στίχους Νίκου Γκάτσου όλο σχεδόν το κοινό σιγοτραγουδά με τον Μανώλη Μητσιά , κάνοντας δεύτερες φωνές και ταξιδεύοντας στο χρόνο, μα δεν έχει ρεφρέν, δεν θεωρείται εύκολος στίχος που, θες δεν θες, σε βοηθά να τον θυμάσαι κι όμως συμμετέχουν όλοι λες και σκηνή – κερκίδα γίνεται αστραπιαία ένα. Μερικές φορές η δυσκολία είναι που κάνει την αξία ανεκτίμητη.
Τελικά προσπαθώντας να κλείσει η βραδιά με την «Συνομωσία στο φως των αστεριών» και τους εκπληκτικούς στίχους του Άρη Δαβαράκη, φτάνουμε μαζί του στο συμπέρασμα πως «Πορνογραφία σημαίνει ανταρσία, απελπισία, σκοτάδι και μαγεία» … το κοινό δεν τον αφήνει να φύγει και μας χαρίζει ξανά το «Κάνε λιγάκι υπομονή» και το «Τσάμικο», κλείνοντας έτσι μια υπέροχη βραδιά που τα λόγια είναι περιττά, αν δεν ήσουν εκεί να το ζήσεις.
Μανώλη Μητσιά, ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο για σταθεί αντάξιο στο μεγαλείο σου!
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article ρεπορτάζ}
