Ήταν βράδυ Τετάρτης σ’ ένα χώρο μαγικό, όπως ο ίδιος είπε. Χαμογελούσε και φώτιζε το πρόσωπο του, μια η κιθάρα στο χέρι και μια το τύμπανο. Κρατούσε το ρυθμό και τα χέρια των θεατών χτυπούσαν σα μια μεγάλη καρδιά. Δεν ήθελε να φύγει και φάνηκε. Ρώτησε αν θέλαμε εμείς. Ήταν μια μαγική συναυλία που απολαύσαν όλοι, πάνω και κάτω από τη σκηνή. Μια γλυκιά συγκίνηση που κανείς δεν ήξερε το λόγο ύπαρξης της. Ίσως ήταν «αυτό που έφευγε σε λίγες μέρες» όπως είπε. Κάποιος κάνει πλάκα με τις λέξεις και τα συναισθήματα μας. Ο Λαυρέντης έφυγε μαζί με το καλοκαιράκι που τραγούδησε μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο τέλος της συναυλίας στα φετινά Αισχύλεια. Ήταν χαρούμενος και φαινόταν. Μοιράστηκε μόνο τις πρώτες στροφές από ένα νέο του τραγούδι και χαριτολογούσε για την προώθηση του νέου του δίσκου σε εφημερίδες. Και μόλις λίγες μέρες μετά μας άφησε… όπως άφησε στη μέση το τραγούδι εκείνο… Υπνοβάτης και έτσι μες το όνειρο … περπάτησε και μείναμε εδώ μονάχοι χωρίς τη φωνή του, την παρουσία του, τη δυναμική του. Καλό ταξίδι Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Χαιρετούσε χαμογελώντας, με το ένα χέρι στην τσέπη του και το άλλο να κρατά το μικρόφωνο…
Τίτλος: Ο υπνοβάτης
Ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στίχοι: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Στίχοι:
Σ’ ένα κόσμο δικό μου
σκαλωμένος και μόνος
σαν το στρείδι κλεισμένος
με ξεχνούσε κι ο χρόνος.
Κουρασμένες παρέες – βιαστικές καληνύχτες
αγκαλιές φευγαλέες – πήγαινε έλα κομήτες.
Μα το πρώτο σου βλέμμα
ένας γυάλινος θόλος
με τυλίγει σα δέρμα
και συντρίβομαι όλος.
Δυο που έγιναν ένα – αδιαίρετο σώμα
ίδια σάρκα και αίμα – ίδια ανάσα στο στόμα.
Πήγαινε με όπου θες
μακριά απ’ το σκοτάδι
άναψε μου φωτιές κάνε στάχτη τον Άδη.
Πήγαινε με όπου θες
σα χαμένο υπνοβάτη
ξέγραψε μου το χθες
μάθε μου την αγάπη.
Δε σου λέω παραμύθια
κάποια μέρα τυχαία
θα σου κάψει τα στήθια
μια στιγμούλα μοιραία.
Μια στιγμή που θα διώξει – τη μεγάλη σου θλίψη
κι η καρδιά σου θα νιώσει – όσα της έχουν λείψει.
