Η Μελίνα Κανά ανάβει την πιο δυνατή «Σπίθα», με το νέο της single σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Λιζέτας Καλημέρη, που κυκλοφορεί, μαζί με music video, από την Panik Oxygen.
Η σπουδαία ερμηνεύτρια Μελίνα Κανά συναντά ξανά τον Θέμη Καραμουρατίδη, έναν από τους πιο σημαντικούς συνθέτες της γενιάς του και, μετά το ζεϊμπέκικο «Αγάπα Με Και Πούλα Με», ετοιμάζουν έναν ολοκληρωμένο κύκλο τραγουδιών που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Το πρώτο από αυτά είναι η «Σπίθα», σε στίχους της εξαιρετικής τραγουδίστριας και τραγουδοποιού Λιζέτας Καλημέρη.
Η «Σπίθα», που παρουσιάστηκε πρώτη φορά πριν από μερικές εβδομάδες στην τηλεοπτική εκπομπή «Μουσικό Κουτί» και έκλεψε τις εντυπώσεις, είναι ένα τραγούδι φλογερό και γεμάτο δυναμισμό, ικανό να ανάψει τη φωτιά των πιο δυνατών συναισθημάτων.
Η «Σπίθα» μεταφέρεται και στις οθόνες μας, μέσα από ένα κινηματογραφικής αισθητικής music video που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Παπαδάκος.
Βρείτε το «Σπίθα» στα ψηφιακά καταστήματα μουσικής:
https://smarturl.it/spithamk
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Λιζέτα Καλημέρη
Εταιρεία: Panik Oxygen
Στίχοι:
Τα σβήνω όλα ρε, όλα τα σβήνω
μέσα στην στάχτη μια σπίθα μόνο αφήνω
ήθελα πάντοτε με αυτήν να προχωράω
και αυτήν κρυφά μόνο την σπίθα να φυλάω
μια σπίθα που έμοιαζε κατάρα λέει να ‘ναι
που όλοι θέλανε εξαρχής να την πατάνε
γιατί ‘ναι φαίνεται αρκετή έτσι να γίνει
μια τέτοια σπίθα ένα ολόκληρο καμίνι
και ότι δεν είναι ίδιο με εκείνη
μπροστά της λιώνει μέχρι στάχτη να απομείνει.
Έτσι μου τα ‘καψε όλα και εμένα
δίπλα της δεν αντέχει ούτε ένα ψέμα
όλα στα παίρνει τελικά και μένεις μόνος
μοιάζει να χάνετε από τα μάτια κάθε δρόμος
αγάπες, μίση, έρωτες, σκέψεις
και αυτές ακόμα που αραδιάζω εδώ οι λέξεις
όλα αλλάζουν, όλα περνάνε
όσο και αν θέλουν η αλήθεια αυτά να ‘ναι
δεν είναι τίποτα, σκιές που μοιάζουν
μπροστά στην σπίθα μου στα πόδια όλοι το βάζουν!
Κάθε λαμπρή μου φορεσιά ρούχο καμένα
τίποτα δεν κρατιέται μόνο του αναμμένο
και εκείνο ακόμα τον εαυτό μου που έλεγα όταν ψηλαφούσα το κενό μου
και αυτό το αφήνω, τα αστέρια σβήνω
θέλω μονάχα αυτήν η σπίθα να απομείνω
να έρθει ξανά ο άνεμος να την φουντώσει
να αγαπηθούνε και έτσι αυτή να μεγαλώσει
παιδί του ήλιου, φωτιά να γίνει
και απ’ το σκοτάδι τίποτα πια να μην μείνει.
Μαζί το φως μου, η σπίθα εντός μου
και να απλωθεί μέχρι τα πέρατα του κόσμου
να μην υπάρχει τίποτα ξένο
μόνο κι να αντέξει με το φως να ενωμένο
κανείς εχθρός πια, καμία πλάνη
κανένα ψέμα, ούτε δόλος ή πλεκτάνη
έτσι όπως θέλω, έτσι όπως θέλεις
να μην υπάρχει βουλευτής, ούτε τεμπέλης
ούτε πια αγκάθι διαχωρισμένο
εκεί που είσαι και εγώ δίπλα σου να μένω.
