Η άγκυρα του Μίλτου Πασχαλίδη έχει “βυθιστεί” βαθιά εδώ και χρόνια κάτω από τους βράχους του Βύρωνα. Άλλη μια βραδιά που το θέατρο Βράχων γέμισε ασφυκτικά (sold out) με τους φίλους του Μίλτου και όλοι μαζί καλοσωρίσαμε το καλοκαίρι του 2019. Για μια ακόμη φορά ο Μίλτος Πασχαλίδης, έδωσε μια μουσική παράσταση που θα μείνει χαραγμένη για καιρό στη μνήμη όσων τυχερών βρίσκομασταν κοντά του.
Θεωρώ περιττό να κάνω αναφορά σε τίτλους τραγουδιών. Εξάλλου όσοι έχουν βρεθεί κάμποσες φορές σε live του Μίλτου γνωρίζουν ότι δεν έχει τόση σημασία τι λέει αλλά ο τρόπος που το λέει. Και ο τρόπος που ερμηνεύει το κάθε τραγούδι, αδιαμφισβήτητα, είναι ξεχωριστός.
Η βραδιά μεταξύ άλλων περιελάμβανε ένα μίνι αφιέρωμα στον μεγάλο Μάνο μας, τον Μάνο Ελευθερίου,
ένα ακυκλοφόρητο ποίημα του Παύλου Σιδηρόπουλου που έπαιξε για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, το ντουέτο του επί σκηνής με την «αδερφή» του όπως την χαρακτήρισε, Γιώτα Νέγκα,
καθώς και μια μικρή διήγηση σε ένα αστείο περιστατικό που του είχε συμβεί στο ξεκίνημα της καριέρας του για το οποίο παρατίθεται και το αντίστοιχο βίντεο.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στους υπόλοιπους μουσικούς, καθώς μια μουσική βραδιά κρίνεται στο σύνολο της και οι συνεργάτες του Μίλτου ήταν επίσης εξαιρετικοί, όλοι τους. Ο Θύμιος Παπαδόπουλος στα πνευστά, ο Πάρις Περισινάκης στη λύρα και το μαντολίνο, η Νίκη Γρανά στο πιάνο, το ακορντεόν και το τραγούδι, ο Δημήτρης Μουτάφης στο μπάσο και το τραγούδι και τέλος ο Ηλίας Δουμάνης στα τύμπανα.
Το συμπέρασμα, αν και αδόκιμος ως όρος όταν αναφερόμαστε σε ψυχαγωγία, είναι το εξής: για τον Μίλτο γνωρίζεις πριν ακόμη βρεθείς, ότι θα περάσεις καλά, ότι θα διασκεδάσεις, θα τραγουδήσεις. Με άλλα λόγια γνωρίζεις ότι θα χορτάσει η ψυχή σου.
