Η «τελετουργία», θα έλεγε κανείς, του Θανάση Παπακωνσταντίνου έληξε με τον «Πεχλιβάνη» και οι φωνές μας ακούστηκαν σαν ορμητικός αέρας, πέρα από το γήπεδο της Ριζούπολης. Ο Θανάσης, πιστός στο κοινό του και εμείς, πιστοί σε εκείνον ζήσαμε μια καλοκαιρινή βραδιά που θα μας μείνει στις μνήμες για καιρό.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επανέρχεται στα καλοκαιρινά μουσικά δρώμενα με τη λαχτάρα

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επανέρχεται στα καλοκαιρινά μουσικά δρώμενα με τη λαχτάρα

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επανέρχεται στα καλοκαιρινά μουσικά δρώμενα με τη λαχτάρα

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επανέρχεται στα καλοκαιρινά μουσικά δρώμενα με τη λαχτάρα

Το Long Beach Festival ήρθε για πρώτη φορά στη ζωή το 2020, σε πείσμα των καιρών, εν μέσω πανδημίας και κρατικών απαγορεύσεων, με στόχο να ενώσει ανθρώπους όχι μόνο από όλη την Ελλάδα αλλά και από τα Βαλκάνια.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου επανέρχεται στα καλοκαιρινά μουσικά δρώμενα με τη λαχτάρα

Μετά από αρκετά χρόνια συναυλιών, φορτισμένα με μια απρόσμενη ανταπόκριση και αγάπη, φτάνει στο τέλος της η «Διονυσιακή» περίοδος

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ξέρει πότε είσαι έτοιμος, αλλά ξέρει και να περιμένει. Ένας άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τις πιο απλές συλλαβές για κλωστές και να σε βγάλει από τον λαβύρινθο στης περιπλάνησης γύρω από τον εαυτό, τον κόσμο, το σύμπαν. Και εσύ θα γυρνάς ατέλειωτα σε μελωδικές τροχιές αναμένοντας για ένα ακόμα ταξίδι στην «Ματέρα».

Αυτές οι συναντήσεις που διαπερνούν τα πλαίσια μιας απλής συναυλίας, γίνονται σημεία διαδήλωσης, αυθόρμητων αγκαλιών, απελευθερωτικών κραυγών και τελικά ένα γλέντι άλλοτε ξέφρενο και άλλοτε βαθιά μελαγχολικό που ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις.

Το Φεστιβάλ Πόζαρ επιστρέφει στο φαράγγι, ανανεώνοντας το ραντεβού του μαζί μας!

Ανακαλύψεις των πιο κοντινών μας αισθήσεων, γίνονται γνώση μέσα από τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου και εύκολα απομνημονεύονται σαν φύσημα μέσα από την φωνή του Σωκράτη Μάλαμα. Δεν χωρούν λόγια , μόνο μερικά χτυπήματα στα άνθη της άνοιξης να καρπίσουν και να περάσει ο χρόνος , να έρθει το επόμενο καλοκαίρι για να τους δούμε στη σκηνή μαζί. Προς το παρόν μένουμε εδώ με «Σκέψη μου ξημερωμένη» να μετράμε επαναλήψεις ακρόασης στο μουσικό κουμπαρά της μοναξιάς και της παρέας μας.

Αφιέρωμα στον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Τα τραγούδια δεν μιλάνε για το εύκολο και συμβατικό γέλιο αλλά για εκείνο το βαθύ, ανεξέλεγκτο γέλιο που σε τραντάζει. Αυτό που μοιάζει με την αίσθηση του θανάτου, που επίσης σε τραντάζει και είναι ανεξέλεγκτος.

"Απ' την αρχή του κοσμου" από το EP του συγκροτήματος ΛΑΡΓΚΟ

Το καλοκαίρι ξεκινά στο Θέατρο Βράχων με τις πιο αισιόδοξες προδιαγραφές και μια διπλή συναυλία από τον αγαπημένο μας Θανάση Παπακωνσταντίνου –μιας και προστέθηκε και δεύτερη ημέρα- σε ρόλο πάντοτε τραγουδοποιού, πατέρα, αδερφού και φίλου να κόβει την κορδέλα για ένα δροσερά μουσικό, γεμάτο χρώματα καλοκαίρι, νότες σε δίεση και νοήματα υπόγεια, βαθιά. 

Θανάσης Παπακωνσταντίνου για τρεις κοντά ώρες αλλιώτικές, ώρες ανθρώπινες, ώρες ξεχωριστές που μας χάρισε και μια επιθυμία βαθιά, να τον απολαύσουμε ξανά σύντομα και να γίνουμε πάλι ένα σώμα, μια ψυχή μαζί του.Ένα κοινό τρελαμένο, ανάβει φωτιές, ουρλιάζει, χειροκροτεί, θεωρεί ένα Θανάση «φίλο» και «αδερφό» που πάντοτε με τις ιστορίες του έχει κάτι να πει και να διδάξει.

Τα τραγούδια του Θανάση, τα τραγούδια της ζωής μας. Κομμάτια συνθήματα από καρδιάς, αποτυπώνονται με σπρέι ανεξίτηλα μέσα μας και μένουν σε ένα «για πάντα» ιδανικό εκεί.νας καλλιτέχνης με ταυτότητα ιερή και πένα αέρινη. Φωνή καμπάνα, γρέζι διαπεραστικό, ματιά ανθρώπινη, μπέσα, ξεκάθαρη.

Σωκράτης Μάλαμας - Ηλιόπετρα.Είναι κάτι δυνατό. Στο διάβα του καταπάτει τα όποια όρια και παράλληλα δημιουργεί τους δικούς του κανόνες. Είναι ένα συναίσθημα μεγάλο. Κι όταν το νιώθεις, είσαι τυχερός. Είναι η αγάπη.

Σωκράτης Μάλαμας - Ηλιόπετρα.Είναι κάτι δυνατό. Στο διάβα του καταπάτει τα όποια όρια και παράλληλα δημιουργεί τους δικούς του κανόνες. Είναι ένα συναίσθημα μεγάλο. Κι όταν το νιώθεις, είσαι τυχερός. Είναι η αγάπη.

"Ηλιόπετρα" από το album του Θανάση Παπακωνσταντίνου "Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου". Τραγουδά ο Σωκράτης Μάλαμας

Σε ένα θέατρο που παίζει κρυφτό με τις σκιές των βράχων ή κατά κόσμον Θέατρο Βράχων,  στήθηκε ένα ατέλειωτο γλέντι με το Θανάση Παπακωνσταντίνου και τη Ματούλα Ζαμάνη να σέρνουν το χορό.

Μετά από τον προηγούμενό του δίσκο “Σημείο” (2012), ο Ηλίας Ζούτσος καταθέτει τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο "Ρίζα". Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει εννιά κομμάτια με μουσική και στίχους παραδοσιακούς, τα οποία παίζονται σήμερα στην Κρήτη αλλά η αρχή και η προέλευσή τους χάνονται στους αιώνες.

ια συναυλία μπορεί να είναι από μια απλή παρουσίαση τραγουδιών έως ένα αμφίδρομο γλέντι με ανοιχτούς διαύλους ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία. Σε κάθε περίπτωση, ο καλλιτέχνης είναι εξ’ ορισμού κυρίως πομπός. 

"Στίς χαραυγιές ξεχνιέμαι" σε ερμηνεία από τον Γιάννη Χαρούλη. Ένα υπέροχο τραγούδι γραμμένο από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Περιλεμβάνεται στο άλμπουμ του Γιάννη Χαρούλη με τίτλο "Χειμωνανθός".