Ο Γιώργος Μυζάλης (μουσικολόγος, μουσικοκριτικός, δημοσιογράφος) μας παρουσιάζει ένα υπέροχο τραγούδι για το πιο ιερό πρόσωπο της ζωής και της ύπαρξής μας. Τη Μάνα!
Ιδανικός συνοδοιπόρος ο Γιώργος Νταλάρας, αποδίδει με ξεχωριστή ευαισθησία τους στίχους και τη μελωδία του τραγουδιού.
Την εξαιρετική ενορχήστρωση υπογράφει ο Κώστας Παρίσσης.
Το τραγούδι κυκλοφορεί την Κυριακή 10 Μαΐου, ημερομηνία που φέτος αντιστοιχεί στη γιορτή της μητέρας, εκφράζει, όμως, και επικοινωνεί, την καθημερινή αγάπη προς το πιο σημαντικό πρόσωπο στις ζωές όλων μας. Άλλωστε και η δική της αγάπη μας ακολουθεί παντού και πάντα.
Στίχοι: Γιώργος Μυζάλης
Μουσική: Γιώργος Μυζάλης
Εταιρεία: Μετρονόμος
Στίχοι:
Πέρασαν χρόνια που μοιάζουν αιώνες
και δευτερόλεπτα μοιάζουν μαζί
από εκείνο το απόγευμα, μάνα,
που με νανούριζες με προσευχή
Μοιάζουν χιλιάδες οι δύσκολες σκέψεις
και νοσταλγία συνέχεια γεννούν
αυτό από μόνο του μοιάζει, ρε μάνα,
στα γεγονότα που μας προσπερνούν
Να γελάς χωρίς να θέλεις το κατάφερνα συχνά
Μα να κλαις ήθελες πάντα ώσπου έφυγες μακριά
Ένα γέλιο σου θέλω, ρε μάνα, ένα γέλιο από τα παλιά
Μια συγγνώμη σου, μία αβάντα, και την αγάπη σου παντοτινά.
Λάμπουν σαν φώτα και λάμπες θυέλλης
όλα εκείνα που απασχολούν
στο φως της μέρας δεν φαίνονται, μάνα,
τις νύχτες μόνα τους φεγγοβολούν
Πως λαχταρώ να μου πιάσεις το χέρι
Να θυμηθώ και να νιώσω ξανά
Πως ένας άνθρωπος έστω, ρε μάνα,
Ενδιαφέρθηκε ειλικρινά.
Να γελάς χωρίς να θέλεις το κατάφερνα συχνά
Μα να κλαις ήθελες πάντα ώσπου έφυγες μακριά
Ένα γέλιο σου θέλω, ρε μάνα, ένα γέλιο από τα παλιά
Μια συγγνώμη σου, μία αβάντα, και την αγάπη σου παντοτινά.
