Νέο Τραγούδι και video clip. Νίκος Στρατάκης & Κλέλια Ρένεση “Γαύδος”
Ένα καινούριο, ολόφρεσκο τραγούδι μας σερβίρουν οι Κλέλια Ρένεση και Νίκος Στρατάκης, λίγο μετά την είσοδο του 2021. Έχει αέρα πελαγίσιο και μας ταξιδεύει στα βάθη του Λυβικού, εκεί που κατοικεί ο ήλιος, στη Γαύδο, στο νησί της Καλυψώς, στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης και του νου.
Στο σημείωμα της, η δημιουργός περιγράφει:
“Πριν από λίγα καλοκαίρια, μπήκα σ’ ένα καράβι και βγήκα σ΄ ένα μαγικό νησί. Θα καθόμουν μία βδομάδα, αλλά το νησί είχε άλλη γνώμη, και μαζεύτηκα μετά από ενάμιση μήνα. Με συνοδοιπόρους ένα ζευγάρι σαγιονάρες, ένα παρεό και το σκυλί μου, έλιωσα κάθε κόμπο, κάθε φόβο και κάθε αμφιβολία. Το νησί μου χάρισε απλόχερα όλη τη γνώση, όλη την ομορφιά και τη χάρη του. Μου χάρισε φίλους, μου χάρισε ήλιους και την μεγαλύτερη αγάπη που γνώρισα ποτέ . Φεύγοντας ήξερα ότι πρέπει να επιστρέψω και να του “επιστρέψω”.. ένα στιχάκι που σκαρφίστηκα κάτω από τον κέδρο που με φιλοξενούσε. Έγινε γρήγορα τραγούδι και με τη βοήθεια του υπέροχου φίλου Νίκου Στρατάκη βρήκε φωνή και χάρη.
Ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν να βγει αυτό το τραγούδι κάτω από τέτοιες συνθήκες, σχεδόν εχθρικές προς τους καλλιτέχνες και μάλιστα σε τέτοιους δύσκολους καιρούς. Μα πάνω απ’όλα ευχαριστώ την μάνα γη, που έπλασε την Γαύδο, και μπόρεσα να βουλιάξω τα πόδια μου μέσα την άμμο της και την καρδιά της.
Κάτω τα χέρια από το παραδεισένιο νησί, κάτω τα χέρια από τους παρθένους παραδείσους του τόπου μας.
Είναι ό,τι μας έχει απομείνει από την αιωνιότητα.
Μόνο εκεί φαίνεται πόσο σύντομο είναι το πέρασμά μας από αυτόν τον πλανήτη.”
Κλέλια Ρένεση
Στίχοι: Κλέλια Ρένεση
Μουσική: Κλέλια Ρένεση
Στίχοι:
Κάτι αιώνες ξεχασμένος καταγής
Κέδρος με ντύνει και φορά τα όνειρά μου
Πολυτεχνίτης του μαίστρου το νησί
Ξέχασα κάπου τ’όνομα, και τα κλειδιά μου
Στου Λαβρακά σου το πηγάδι ένα πρωί
Βούτηξα και ταξίδεψα ως την Παλμύρα
Κι όποιον Θεό συνάντησα ζητούσα ευχή
Στου Λυβικού σου να με βγάλει την αλμύρα
Άιντε σηκώστε άγκυρα, και το πανί
τον φάρο σβήστε να μην βλέπουν το σημάδι
κι έλα να κάνουμε κουπί ως την αυγή
την Γαύδο να την κλέψουμε από τον χάρτη
Άιντε κι αν δε χωράει ο κόσμος μια γιορτή
εμείς θα κόψουμε το κοσμομονοπάτι
κι όλοι θα λεν υπήρχε εδώ ένα νησί
μα κάποια νύχτα έφυγε από γινάτι
Πάτερ ημών εδώ ο ήλιος κατοικεί
και λιώνει νουνκι όλου του κόσμου το ρολόι
μες στου Άη Γιάννη την κοιλάδα την χρυσή
βήμα βουλιάζω κι η σκιά μου παίρνει μπόι
Άιντε σηκώστε άγκυρα, και το πανί
τον φάρο σβήστε να μην βλέπουν το σημάδι
κι έλα να κάνουμε κουπί ως την αυγή
την Γαύδο να την κλέψουμε από τον χάρτη
Άιντε κι αν δε χωράει ο κόσμος μια γιορτή
εμείς θα κόψουμε το κοσμομονοπάτι
κι όλοι θα λεν υπήρχε εδώ ένα νησί
μα κάποια νύχτα έφυγε από γινάτι
