Παντελής Κυραμαργιός – Σαν Να Μην Είχαμε Πριν Αγαπήσει
Ο Παντελής Κυραμαργιός μας παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τίτλο «Σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει» σε δικούς του στίχους και μουσική.
Το τραγούδι μιλάει για την ιδιότητα της αγάπης να κάνει τον κόσμο πιο όμορφο. Περιγράφει με καθημερινή γλώσσα σκηνές μια κοινωνίας σε κρίση, μιας κοινωνίας στα όρια της δυστοπίας. Κι όμως μια τέτοια κοινωνία δεν είναι τρομαχτική όταν υπάρχει ένας άνθρωπος που σε περιβάλλει με αγάπη. Ένας άνθρωπος που ερχόμενος στη ζωή σου καταργεί τις προηγούμενες εμπειρίες σου. Ή τις κάνει να φαντάζουν μικρές, σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει…
Την ενορχήστρωση υπογράφουν οι Αφανής Ήρωας και Παντελής Κυραμαργιός. Ο Αφανής Ήρωας έπαιξε τα αναλογικά πλήκτρα και ο Παντελής τα ψηφιακά. Δεύτερη φωνή ο Αφανής. Την μίξη του τραγουδιού πραγματοποίησε ο Danik ενώ το mastering o Κυριάκος Κυριακού. To video έγινε από την ομάδα της Kiss The Frog και πρωταγωνιστεί η Δέσποινα Μάτσα.
Στίχοι: Παντελής Κυραμαργιός
Μουσική: Παντελής Κυραμαργιός
Στίχοι:
Το καλοκαίρι θα ‘ρθει βιαστικό και καινούργιες θα ψάχνει αναμνήσεις
κι εμείς που τόσο αγαπιόμαστε σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει
θα διαλέξουμε κάποιο νησί και θα πάμε κάμπινγκ για τη φάση
δεν θα αποδεχτώ, ούτε καν, οτι έχω για τέτοια γεράσει
«Μες στο καράβι ζακέτα να πάρεις», μου είπες, «θα κάνει χειμώνα»
Η μπουκαπόρτα σαν βρύση ανοίγει, νερό οι επιβάτες κι εμείς μια σταγόνα
Επικίνδυνα αυξάνονται οι φορώντες παντόφλα με κάλτσα
και τα ντούκια που μοστράρουνε αλύσιδες χρυσές και τατού στα κούφια τους μπράτσα
Όσο στραβός κι αν είναι ο γυαλός ή στραβά εμείς κι αν αρμενίζουμε
Είσαι εσύ θαλασσά μου και φως, τα θεμέλια του κόσμου ας τρίζουνε
δεν με φοβίζουνε
Στα καμμένα μπαράκια που δίνου φτηνό αλκοόλ στον τουρίστα
τρεις Αγγλίδες πιωμένες ζητούν καραόκε κι οργώνουν την πίστα
Για την πάρτη τους μόνο είναι εκεί, δεν τις νοιάζει που όλα είναι χάλια
Με αμάνικα οι ντόποιοι μπαρμπάδες χαζεύουν, τους τρέχουν τα σάλια
Τα λαστιχένια παπούτσια θα πάρω, εκείνα που πάντα μισούσα
που ‘χουνε οι ζουμπουρλούδες κυρίες μην πονάει στα ρηχά, στα βράχια η πατούσα
Παγωτό μηχανής θα ζητάω και θα ψάχνω όλο το μεσημέρι
Βραχιολάκι χακούνα ματάτα δεν γλιτωσα, μ΄έπιασαν κότσο κι έχω στο χέρι
Όσο στραβός κι αν είναι ο γυαλός ή στραβά εμείς κι αν αρμενίζουμε
Είσαι εσύ θαλασσά μου και φως, τα θεμέλια του κόσμου ας τρίζουνε
δεν με φοβίζουνε
Ηθηκοοικονιμικοαισθητικοοικολογική κρίση
σ’ έναν πύραυλο γι’ άλλο πλανήτη θα ‘χα μπει αν δε σ’ είχα γνωρίσει
Το καλοκαίρι όμως θα ‘ρθει ξανά και καινούργιες θα ψάχνει αναμνήσεις
κι εμείς, καρδιά μου, αγαπιόμαστε σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει
Εμείς, καρδιά μου, αγαπιόμαστε σαν να μην είχαμε πριν ποτέ ξανά αγαπήσει
