Πολυχώρος Vault
Πατέρα. Η τυφλή υπακοή σε διαταγές δεν ελαφραίνει τον άνθρωπο από το ηθικό βάρος των πράξεών του ούτε απαλείφει την ευθύνη του.
«ΜπΑΤσος». Ο τίτλος κιόλας της παράστασης προειδοποιεί ότι δεν πρόκειται για την ιστορία ενός κοινού «μπάτσου», αλλά για μια πιο σκληρή πραγματικότητα. Ο άντρας των ΜΑΤαρχίζει να καταγράφει σε μια κάμερα τη μαρτυρία του, μια πολυδιάστατη αφήγηση, εγείροντας πλήθος ερωτημάτων που μόνο ασυγκίνητο δεν θα μπορούσε να αφήσει τον εκάστοτε θεατή και δει της σύγχρονης Ευρώπης.
Ο φόβος, η χειραγώγηση μέσω του εκφοβισμού, η έννοια του καθήκοντος και η τυφλή υποταγή στην όποια εξουσία, ο εγκλωβισμός όποιου προσπαθεί να κατακτήσει τις αξίες της δημοκρατίας, της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης και να έρθει αντιμέτωπος με τις μονάδες καταστολής της εξουσίας είναι τα πρωτόλεια ζητήματα της παράστασης. Ωστόσο,μοιάζει τελικά να προτείνει ίσως κάτι αισιόδοξα διαφορετικό: τον διάλογο ως μέσο επίλυσης των όποιων κοινωνικών ζητημάτων.
Οι χαρακτήρες που συναντώνται είναι ενδεικτικοί αυτής της προβληματικής. Ο πατέρας είναι ένας αμείλικτος «μπάτσος», ένας επαγγελματίας «τρομο-κράτης», που καταχράται την εξουσία και ασκεί σωματική βία απλά επειδή μπορεί; Ή μια φιγούρα που προσπαθεί να μεγαλώσει το παιδί του και να το εισάγει με «ασφάλεια» στην κοινωνία των «πρέπει»; Πιστεύει ειλικρινά στη βία ως τον μοναδικό τρόπο συμμόρφωσης αυτών που «δεν σκέφτονται σωστά», αρνούμενος (ή μάλλον μη γνωρίζοντας τον τρόπο) να σκεφτεί διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά, όταν έρχεται αντιμέτωπος μεταξύ του συναισθήματος και της λογικής, αρχίζει να ανασυγκροτεί εξ’ αρχής βασικές αξίες και δίπολα «σωστού-λάθους» και «ηθικού-ανήθικου» που έως τότε θεωρούσε δεδομένα. Καταφέρνει τελικά να Αναρωτηθεί αν βρίσκεται, όπως νόμιζε, «στη σωστή πλευρά των πραγμάτων».Η κόρη που όντας μικρή διψά για γνώση και ακούει τον πατέρα της με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια, μεγαλώνοντας μετατρέπεται σε ένα ον κοινωνικά ενεργοποιημένο και πολιτικά συνειδητοποιημένο, γεγονός που την οδηγεί σε σύγκρουση με τον πατέρα της. Αλλά αυτή η σύγκρουση την βρίσκει να ελπίζει, να ηρεμεί μέσα στη συνειδητότητα της σκέψης της και, σε αντίθεση με τις έως τότε εμπειρίες της, τη βρίσκει να διδάσκει, όχι να διδάσκεται.
Το κείμενο βρίθει από πολλά ακόμα νοήματα που ενισχύονται από τον συνδυασμό των συντελεστών και των ευφυών τεχνασμάτων. Οι δομές είναι μικρές, απλές, περιεκτικές και ξεκάθαρες, οι ρυθμοί γοργοί, οι διάλογοι φυσικοί, χωρίς περιττές φλυαρίες. Εκτός αυτού, τεχνάσματα όπως η κάμερα,το μοίρασμα φυλλαδίων οδηγιών προστασίας από τα ΜΑΤ, η συνεργασία/συνομιλία με τους θεατές κ.λπ., μοιάζουν να προσφέρουν αμεσότητα, να εντείνουν την αγωνία, να οξύνουν την διαδραστικότητα της παράστασης, ξεκαθαρίζοντας εξ’ αρχής το «στρατόπεδο» στο οποίο καλεί τον θεατή να συμμετάσχει και τον θέτει συνένοχο της προκείμενης κατάστασης, αν επιλέξει να παραμείνει αμέτοχος.
Ο χώρος του Vault, μικρός, λιτός, χωρίς ιδιαίτερες αποστάσεις μεταξύ θεατή και ηθοποιού, είναι ενδεικτικός για να υποστηρίξει αυτή την παράσταση. Η απλή, καθημερινή σκηνογραφία και ενδυματολογία, επίσης. Λίγα όμως θα μπορούσαν να έχουν επικοινωνηθεί αν αυτό που κυριαρχούσε δεν ήταν η ανατριχιαστική υποκριτική ικανότητα του Μπάμπη Χατζηδάκη και της Άρτεμης Ορφανίδου.
Η ένταση, ο δυναμισμός αλλά και ο εμπρόθετος δισταγμός της κίνησης και του προσώπου, η σπασμωδική εναλλαγή στάσης-κίνησης, οι γοργές ανάσες που διακόπτουν βάναυσα τον λόγο, η προφορική έξαρση σε καίρια σημεία, το συγκινησιακό «τρέμουλο» της φωνής, δεν μπορούν παρά να μαρτυρούν μια απόλυτη κατάκτηση του ρόλου. Και μια αξιοπρέπεια.
Αν μη τι άλλο, η αδιαμφισβήτητα επίκαιρη και ανατριχιαστική παράσταση μοιάζει να μαρτυρεί μια σφαιρική κοινωνική επαγρύπνηση και ευαισθησία του συγγραφέα. Το πέρας της καταφέρνει να ενεργοποιήσει τη διαδικασία του προβληματισμού, έτσι ώστε να θεωρήσεις την αφήγηση που μόλις άφησες πίσω σου όχι απλά ως μια θεατρική εμπειρία, αλλά ως έναν από τους λίθους που προάγουν γνώση, παιδεία και πολιτισμό. Ως μια κατάκτηση.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: FélixEstaire
Μετάφραση: Κατερίνα Χριστοδούλου
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικά-κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη
Μουσική: Σταύρος Τσουμάνης
Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
VideoArt: gcldp Γιώργος Συμεωνίδης, Άρτεμις Σταθάκου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάριος Παϊτάρης
Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Συμπαραγωγή: KP TheatreGroup και VAULT
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μπάμπης Χατζηδάκης, Άρτεμις Ορφανίδου
Πληροφορίες παράστασης:
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 10,00 ευρώ, Μειωμένο: 8,00 ευρώ (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)/ ΑμΕΑ, Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 5,00 ευρώ
Διεύθυνση: Πολυχώρος VΑULTTheatrePlus
Μελενίκου 26, Βοτανικός
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 213 0356472 /6949534889 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00- 14:00 και 17:00-21:00)
E-mail: vaulttheatre.gr@gmail.com
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
