Στο δυστοπικό περιβάλλον του Άουσβιτς και ενώ ο Ναζισμός παρελαύνει στην Γερμανία, δύο άντρες συναντιούνται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους είναι αποτρόπαια και αφόρητα, όμως ο ερωτάς τους καταφέρνει να ανθίσει και να τους μετατοπίσει ψυχικά και συναισθηματικά.
Ο Μάρτιν Σέρμαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70 έγραψε το «Μπεντ», ένα έργο που υπερβαίνει τις ταμπέλες και τους περιορισμούς που θα μπορούσαν να του απονεμηθούν. Θα μπορούσε να είναι ένα έργο για τον απαγορευμένο έρωτα, ένα έργο ενάντια στον φασισμό, τον ναζισμό και οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης, ένα έργο για την κοινωνική υποκρισία ή ένα έργο – υπέρμαχος των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων. Είναι όλα αυτά αλλά ακόμα περισσότερο είναι ένα έργο πανανθρώπινο που ξεπερνά την ευκολία του να μιλήσει για μία μόνο εποχή και «ανοίγεται» στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αρχικά ο Σέρμαν μας τοποθετεί στην παρακμή της Βερολινέζικης queer ατμόσφαιρας της δεκαετίας του ’30, όπου οι άνθρωποι που προσδιορίζονται ή αυτοπροσδιορίζονται ως «διαφορετικοί» αναζητούν τρόπο διαφυγής από το ναζιστικό καθεστώς. Το Βερολίνο είναι πια μια πόλη που δεν αντέχει την διαφορετικότητα από όπου και αν προέρχεται και το ζευγάρι Μαξ (Μέμος Μπεγνής) και Ρούντι (Γιάννης Σίντος) αναζητούν τον τρόπο για να διαφύγουν. Ο θείος του Μαξ (Δημήτρης Καραμπέτσης) ομοφυλόφιλος που ζει εν κρυπτώ μη αποκαλύπτοντας την σεξουαλική του ταυτότητα, συμβουλεύει τον Μαξ να πράξει το ίδιο και να διαφύγει από το Βερολίνο μόνος του, χωρίς τον σύντροφό του.
Τελικά Μαξ και Ρούντι θα βρεθούν σύντομα στον δρόμο για το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Στο φορτηγό της μεταφοράς τους θα γίνει και η πρώτη γνωριμία του Μαξ (Μέμος Μπεγνής) με τον Χορστ (Ιωάννης Αθανασόπουλος), όπου θα αποτελέσουν το ζευγάρι γύρω από το οποίο θα εκτυλιχθεί η υπόλοιπη πλοκή του έργου. Ύστερα από σκληρά και απάνθρωπα γεγονότα, Μαξ και Χορστ θα ζήσουν έναν έρωτα «γροθιά στο στομάχι», που θα αποτελέσει τον πυρήνα της παράστασης.
Πρόκειται για ένα κείμενο σκληρό, που συχνά η σκληρότητά του το κάνει δύσκολο ως προς την παρακολούθηση. Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθέτησε την παράσταση κατά γράμμα του κειμένου και της μετάφρασης του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Στο πρώτο μέρος, διατήρησε το χιούμορ και την «σκοτεινή» ατμόσφαιρα του Βερολίνου, με απολαυστικότερο τον ρόλο της Drag queen Γκρέτας (Μανώλης Θεοδωράκης), που προσέδιδε στην παράσταση την σκληρή ποιητικότητα που χρειαζόταν.
Το δεύτερο μέρος, όπου τα σύρματα και η ασχήμια του στρατοπέδου συγκέντρωσης κυριαρχούν, τα όσα συνέβαιναν επί σκηνής είναι σκληρά και αποκρουστικά. Από την μία, υπογραμμίζουν τον διαχρονικό χαρακτήρα της καταπίεσης και του βδελυρού προσώπου της αυταρχικής εξουσίας και από την άλλη την ευτυχία των εποχών που μπορεί κανείς να ζήσει την ζωή του «έξω από τα σύρματα».
Οι διάλογοι συγκλονιστικοί. Η ερωτική πράξη, που συνέβαινε από απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι, ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές της παράστασης, το ίδιο και το φινάλε, με τους στρατηγούς (Χρήστος Ζαχαριάδης και Σπύρος Δούρος) να μεταφέρουν τον τρόμο του ναζιστικού καθεστώτος.
Το έργο του Μάρτιν Σέρμαν είναι μία συγκλονιστική αποτύπωση μιας φρικτής πραγματικότητας που υπήρξε, δεν πρέπει να ξαναυπάρξει και επαναφέρει το θέμα της διεκδίκησης του δικαιώματος στην χαρά της ζωής και της ελευθερίας στο σήμερα. Είναι έργο πολιτικό και αγωνιστικό που παίρνει θέση στην πορεία της ιστορίας. Η παράσταση του Πέτρου Ζούλια, εμπνευσμένη από το έργο, ταυτισμένη μαζί του, προσπάθησε να αποτυπώσει την σκληρότητα και την ατμόσφαιρα του κειμένου. Ο Ζούλιας είχε μια δύσκολη αποστολή δεδομένου του ωμού ρεαλισμού του κειμένου. Η παράσταση ακολούθησε τον ωμό ρεαλισμό από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο όποιες ερμηνευτικές αδυναμίες μπορούν να θεωρηθούν μικρά φάλτσα σε μία σχεδόν ακατόρθωτα ερμηνεύσιμη παρτιτούρα.
Μέμος Μπεγνής, Ιωάννης Αθανασόπουλος, Μανώλης Θεοδωράκης, Γιάννης Σίντος, James Rodi, Χρήστος Ζαχαριάδης, Σπύρος Δούρος και Δημήτρης Καραμπέτσης προσπαθούν να αποτυπώσουν την πραγματικότητα του «Μπεντ» μέσα στο σκληρό σκηνικό της Μαίρης Τσαγκάρη, φορώντας τα ταιριαστά κοστούμια του Νίκου Χαρλαύτη. Η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου είναι ένα θετικό στοιχείο της παράστασης που υπογραμμίζει και εκτονώνει τις δράσεις.
Αξίζει κανείς να βρεθεί στο Θέατρο Χώρα τον φετινό χειμώνα. Ανεβαίνει κάτι που οπωσδήποτε τον αφορά.
Info:
“Μπεντ”
Στο Θέατρο Χώρα
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
