Ο Μπόρκμαν ένας έκπτωτος μεγαλοτραπεζίτης που καταχράστηκε ομόλογα και μετοχές που δεν του ανήκαν, μετά την δίκη και την φυλάκισή του, ζει στην προσωπική του φυλακή στο σαλόνι του σπιτιού του. Η γυναίκα του Γκούνχιλντ και ο γιος του Έρχαρτ, έχουν πολλά χρόνια να έρθουν σε επαφή μαζί του. Εκείνη μία δεσποτική μητέρα που ζητά τον γιο της ως έπαθλο για την ζωή της και εκείνος ένας νέος που ζητά την δική του ζωή και επιθυμεί να κάνει τις επιλογές και τα λάθη του. Στη μέση αυτού του αντιθετικού σχήματος βρίσκεται η Έλλα, δίδυμη αδερφή της Γκούνχιλντ, που με την περιουσία της μεγάλωσε τον γιο της οικογένειας Μπόρκμαν, αλλά και έσωσε τους ίδιους από την πλήρη οικονομική καταστροφή.
Έργο γραμμένο από το Νορβηγό μάστορα του ψυχαναλυτικού θεάτρου Χένρικ Ίψεν, ο «Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν» είναι μια κραυγή στην προσωπική ελευθερία και στις επιλογές, στο κόψιμο του ομφάλιου λώρου και στην επανάσταση της νεότητας, ενώ παράλληλα θίγει ζητήματα για την σύγκρουση των γενεών, την θέση και τις σχέσεις των φύλων και τις εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις των ανθρώπων.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς αντιμετώπισε το γραμμένο στο 1896 έργο του Ίψεν, ως ένα ψυχολογικό θρίλερ για τις εξουσίες, ένα υγρό, γκροτέσκο, αναίμακτο σπλάτερ που ακροβατεί μονίμως μεταξύ απόλυτα τραγικού και ακραίας μαύρης κωμωδίας. Η ματιά του πάνω στο έργο υπήρξε σαφής, συγκεκριμένη, δουλεμένη αισθητικά, σκηνοθετικά και υποκριτικά και το αποτέλεσμα ήταν μια παράσταση με αρχή, μέση και τέλος, που απέδιδε το έργο με όλες τους τις θέσεις και όλες του τις θερμοκρασίες.
Το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη αντιμετώπισε το σπίτι των Μπόρκμαν ως έναν οικογενειακό τάφο γεμάτο λάσπες, γούβες και υγρά και τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, με σωστούς χρωματισμούς και αντιθέσεις ολοκλήρωναν και οπτικά τους ήρωες του έργου. Η εύγλωττη μετάφραση της Εύας Μανιδάκη, η ζωηρά σκοτεινή μουσική του Θοδωρή Οικονόμου και οι έξοχοι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου, ολοκλήρωναν μια καλή παράσταση συνόλου.
Φυσικά όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερους υποκριτές στα σώματα και τις φωνές των ηθοποιών της παράστασης.
Η Ρένη Πιττακή ως Γκούνχιλντ και η Λυδία Φωτοπούλου ως Έλλα συνθέτουν ένα άψογο αντιθετικό σύστημα, που στους διαλόγους του συναρπάζει (η εναρκτήρια σκηνή είναι πραγματικά απολαυστική). Ο Νίκος Χατζόπουλος συνθέτει έναν Μπόρκμαν αλαζονικό και διαλυμένο ταυτόχρονα. Αμετανόητο, παρά τα δεινά που τον έχουν βρει και σίγουρο για τις επιλογές του παρελθόντος του. Η Θεοδώρα Τζήμου ως η γυναίκα που οφείλεται για την επανάσταση του Έρχαρτ Μπόρκμαν είναι εντυπωσιακή και σκηνικά αφρώδης, ενώ ο Ιερώνυμος Καλετσάνος είναι ένας γκροτέσκος ιδανικός Φόλνταλ. Η νεανική θέση της παράστασης υποστηρίζεται τόσο από τον χειμαρρώδη υιό Μπόρκμαν του Κωνσταντίνου Πλέμμένου, όσο και από την πανταχού παρούσα Φρίντα της Σοφίας Κόκκαλη.
Στο Υποσκήνιο της Αίθουσας «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών περιμένει τους θεατές μια ευχάριστη έκπληξη. Μια άρτια, ολοκληρωμένη, σαφής παράσταση του Ίψεν. Μια παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά που αναπτύσσει κάθε πτυχή του έργου του ευφυούς Νορβηγού. Μια παράσταση που κάνει συμμέτοχους τους θεατές σε μία ιδιότυπη οικογενειακή και κοινωνική τραγελαφική γιορτή.
Πληροφορίες:
Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν
του Χένρικ Ίψεν
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Στο Υποσκήνιο Β’ της Αίθουσας “Αλεξάνδρα Τριάντη”
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Από 25 Ιανουαρίου έως 22 Μαρτίου 2020
