Σταύρος Σιόλας @ Σταυρός του Νότου Plus
Αντίτιμο καρδιάς
«Διόδια»… από αυτά, που καλούμαστε να πληρώσουμε για διελεύσεις και συνέχεια της πορείας μας…
«Διόδια» καρδιάς κάποιες φορές, με αντίτιμο ακριβό ή και πιο φθηνό απ’ ότι περιμέναμε, τελικά…
Αν, όμως, μετά την απαγορευτική μπάρα ο δρόμος έχει να σε βγάλει κάπου, τότε έρχεται μοιραία η ανταμοιβή. Ανάμεσα στις προσπάθειες τρόπου ανεύρεσης διέλευσης στο «απέναντι», λοιπόν, τη λύση σίγουρα κερδίζει μια βραδιά μελωδίας και βύθισης στο συναίσθημα.
Έτσι, κάπου ανάμεσα στους ήχους της φωνής του Σταύρου Σιόλα, τα ολόδικά του «Διόδια» πήραν σάρκα και οστά στη σκηνή του Σταυρού του Νότου plus κι εμείς βρεθήκαμε να τα διασχίζουμε με ένα αντίτιμο σχεδόν σίγουρο. Σιγουριά, που σε τέτοιες περιπτώσεις κλειδώνεται από την προσμονή του αβέβαιου και αγνώστου, μέχρι να επαληθευτούν οι υποψίες μας.
Ένας δίσκος, λοιπόν, ολόκληρος μπροστά μας. Όμοιος με πέρασμα από μια εποχή σε μια άλλη, από μια εκκίνηση σε μια άλλη. Δίσκος γεμάτος συμπράξεις και χέρια φίλων. Αυτά της Γιώτας Νέγκα, τη Φωτεινής Βελεσιώτου και του Κώστα Παρίσση βρέθηκαν να τον κρατήσουν και εκείνο το βράδυ και να αφήσουν ο καθένας τους μια στάλα από την ιδιαιτερότητά τους. Η πρώτη μάγισσα, η δεύτερη απρόσμενη και ο τρίτος επαναστατικός.
Τραγούδια με ήχους και χρώματα έντονα, που φτιάχνουν μια γέφυρα με το παρελθόν του προσθέτοντας κάτι παραπάνω, κάτι καινούριο και διαφορετικό. Και φυσικά γεννούν πλημμύρες. Πλημμύρες, που ενισχύονται από αυτήν τη χαρακτηριστική του δωρικότητα, η οποία, ωστόσο, είναι ικανή να γεννά μια συναισθηματική πληθώρα αποκομμένη από περιττά. Το βλέπεις πάνω στη σκηνή να σε μεταφέρει σε μονοπάτια στίχων, που ξεκινούν κάπως έτσι«Καρφίτσα», «Είμαι άνθρωπος», «Όλοι έχουν μια θεία στην Αμερική», «Κατά βάθος», «Ξέρω κάποια καταιγίδα που σου μοιάζει», «Τα όνειρα», «Άργησες», «Απ’ της αγάπης τη μεριά», «Το τραγούδι της Αγγέλας». Και χωρίς να το καταλάβεις, το φαντάζεσαι πρωταγωνιστή σε boite παλιάς εποχής με ένα μικρόφωνο να είναι αρκετό να σε πάει στον προορισμό σου.
Αδύνατη η αντίσταση στο περιρρέον συναίσθημα!
Πώς θα γινόταν άλλωστε; Ηχεία- καρδιές σε συμμαχία! Και η ησυχία, που επικρατεί, επισφραγίζει σα συμβόλαιο αυτήν τη σύμπραξη.
Και το καινούριο μπλέκεται με το παλιό, το «Χωρίς εσένα» στέκεται δίπλα στο «Λιανοχορταρούδια», το «Ο Γιάννης ο φονιάς» και το «Της Άρνης το νερό». Έτσι βρίσκεις ακόμη ένα λόγο, που είσαι εκεί: να διαπιστώσεις αυτήν την άχρονη αίσθηση, που περιλούζει το αυθεντικό και το ανυψώνει.
Και αυτή η φωνή… Διαφορετική από τις άλλες, με κάτι το απροσδιόριστα θελκτικό, να σε καλεί στις αλήθειες, που σου εμπιστεύεται και εσύ να ακολουθείς. Και η σειρά δε σταματά «Μια στιγμή απ’ τη ζωή σου», «Αερικό» κι εσύ συνεχίζεις…
Έτσι είναι αυτά! Όταν δε φοβάσαι τα περάσματα, όταν ανοίγουν τα «Διόδια», βρίσκεις δρόμους και μαθαίνεις να τους περπατάς…!
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article ρεπορτάζ}
