Μίλτος Πασχαλίδης @ Μαύρη Τρύπα
…Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει…
Το περιμένω με λαχταρά.
Είναι από τους αγαπημένους μου άλλωστε εδώ και χρόνια. Φτάνοντας, μία ουρά έχει σχηματιστεί έξω από το μαγαζί. Οι θέσεις στα τραπέζια έχουν ήδη τελειώσει. Σκέφτομαι πως οι περισσότεροι θα αναβάλλουν για την επόμενη Κυριακή. Και όμως είναι όλοι πρόθυμοι λιγάκι να στριμωχτούν, λιγάκι να περιμένουν αρκεί να τον δουν ή ακόμη και απλώς να τον ακούσουν. Μικροαλλαγές, μικρομετακινήσεις και κάπως μαγικά καταφέρνουν να μας χωρέσουν όλους, να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.
Σε λίγο ο Μίλτος ανεβαίνει στην σκηνή και καλεί την καλλιτεχνική του συντρόφισσα να κάνει το ίδιο. Ακούγεται η εισαγωγή από «Το σαράκι του Ρεμπώ» και αρχίζουμε να ταξιδεύουμε στις μελωδίες του. Η συνέχεια είναι το ίδιο δυναμική με επιλογές από την παλιότερη μέχρι και την τελευταία δισκογραφία του. Ο πότε τραχύς ήχος της κιθάρας και πότε απαλός συνδυάζεται υπέροχα με το πιάνο ή το ακορντεόν σε κάθε τραγούδι. Διφωνίες, αστεία, συγκίνηση, όλα με μέτρο και υπερβολή την ίδια στιγμή. Τραγουδά «…πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει…» και σκέφτομαι πως αυτός ο στίχος του ταιριάζει τρομερά αυτήν την βραδιά. Πιστός στο ύφος του, πιστός στην ποιότητά του και όμως έχει εξελιχθεί και αλλάξει πολύ. Είναι ίσως καλύτερος από ποτέ.
Σε λιγάκι μεταφέρει την προσοχή μας στην αεικίνητη Μιρέλα, που μοιράζεται ανάμεσα στο πιάνο και το ακορντεόν. Μας εξηγεί πως σε λίγους μήνες θα είναι έτοιμο το πρώτο της cdμε τον έξυπνο τίτλο «MiReLa» και θα περιλαμβάνει τραγούδια από αξιόλογους μουσικούς, αλλά και επανεκτελέσεις δικών του τραγουδιών. Ακούμε δύο από αυτά τα κομμάτια, τα οποία είναι πραγματικά όμορφα και επιστρέφουμε στις γνώριμές μας μελωδίες. Τραγουδά μερικά υπέροχα κομμάτια που το δίσκο «Βυθισμένες άγκυρες» όταν ξαφνικά λέει στο μικρόφωνο: «Βρε παιδιά, μου λείπει ο Χρήστος» και αμέσως η Μιρέλλα ξεκινά την εισαγωγή από το «Ημερολόγιο», ενώ στη συνέχεια παίζουν και τραγουδούν και άλλα τραγούδια του Θηβαίου.
Το πρόγραμμα έχει αρχίσει να γίνεται τόσο ανατρεπτικό που μας έχει συνεπάρει. Ένα τραγούδι που οι στίχοι του έχουν γραφεί πριν 160 χρόνια (λέει) κι όμως είναι τόσο επίκαιρο και τραγουδά «…θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία…» από το «Εις Σάμον» (4η Ωδή του Ανδρέα Κάλβου) μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη. Έπειτα μας μιλά για το «Αγύριστο κεφάλι» που έγραψε για τον φίλο του Άλκη Αλκαίου και τραγουδά κομμάτια που έχουν γραφεί ειδικά για αυτό το βιβλίο-cd, αλλά και τραγούδια του ποιητή και στιχουργού που τον συγκινούν.
Ένα μικρό διάλειμμα στο οποίο μένουμε στην ατμόσφαιρα του υπέροχου πρώτου μέρους και ξεκινώντας το δεύτερο μέρος είμαστε έτοιμοι για ένα μουσικό ταξίδι χωρίς όρια. Δικά του τραγούδια ζυμωμένα με τραγούδια του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Μπιθικώτση, των Χαΐνηδων και το κοινό τραγουδά μαζί του σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Ζητούν διάφορα τραγούδια, αλλά δεν κάνει χατίρια αυτήν την βραδιά. Έχει στο μυαλό του μία αίσθηση που δεν θέλει να χαθεί για τίποτε. Ακούγεται ο «Ερωτόκριτος» και ξέρουμε πως το τέλος πλησιάζει. Τραγουδά ενδιάμεσα και άλλα κομμάτια καταλήγοντας στο «Χάρτινο το φεγγαράκι». Υποκλίνονται, ο κόσμος χειροκροτά έντονα, τα φώτα τους λούζουν.
Τότε λέει κάτι στο αυτί της Μιρέλας, συνεννοούνται και έπειτα μας εξηγεί «…αυτό μόνο για σήμερα». Συγκινείται, κάθεται στο σκαμπό του και η εισαγωγή από το «Φλασάκι» γεμίζει τον χώρο. Το στέλνει ψηλά, το τραγουδάμε και ξέρουμε πως αυτή η βραδιά τα είχε όλα.
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article ρεπορτάζ}
