Τελικά πού ακινητοποιείται κανείς; Πού τιμωρείται σε απραγία; Πώς είναι να ζεις μια ζωή που κάποιος άλλος σου επέβαλε ως τιμωρία. Ο Προμηθέας, αυτό το φιλοσοφικό κείμενο του Αισχύλου είναι μόνο η αφορμή για το Νίκο Καραθάνο. Η πραγματική του έμπνευση είναι η ίδια η ζωή. Ο δικός του βράχος είναι το σπίτι μας. Η κουζίνα που ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια και τη διαιωνίσαμε μεγαλώνοντας. Μια εστία φωλιά και τιμωρία με το βάρος ενός βράχου που κουβαλά κανείς σε όλη του τη ζωή.
Ο Νίκος Καραθάνος διασκευάζει μαζί με τον Γιάννη Αστέρη και σκηνοθετεί την τραγωδία του Αισχύλου για τη σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση δίνοντας στην έννοια της διασκευής κλασικών κειμένων μια νέα πνοή. Το δικό του κείμενο είναι βασισμένο στην ουσία του Προμηθέα Δεσμώτη, αλλά το νόημά του απλώνεται σε όλες τις πτυχές του σήμερα.
Με αρωγό το καθοριστικής σημασίας σκηνικό της Εύας Μανιδάκη, ο σκηνοθέτης δημιούργησε ένα σύμπαν κλειστοφοβίας σε ένα περιβάλλον απόλυτης ελευθερίας. Ο δικός του Προμηθέας μοιάζει σαν αυτοεξόριστος στο ίδιο του το σπίτι. Περιβάλλεται από τις εξουσίες που επίσης είναι εγκλωβισμένες στο λόγο και τις πράξεις τους, αλλά και την Ιώ που ψάχνει τη δική της διαφυγή. Όλοι προσπαθούν να διαφύγουν από το περιβάλλον που έχουν χτίσει, αλλά δυστυχώς μοιάζουν ανίκανοι να αποχωριστούν τα βαρίδια τους, όσο κι αν προσπαθούν για την ελευθερία.
Η λύτρωση θα έρθει μέσα από την έκρηξη. Είναι ο μονόλογος της εξόδου του Καραθάνου που θα δώσει στους μέχρι τότε εγκλωβισμένους ήρωες την ανάσα της ελευθερίας που χρειάζονται. Μαζί θα συμπαρασύρει και τους θεατές που παρά τον αποστασιοποιημένο χαρακτήρα της παράστασης συνδέονται με τον Προμηθέα.
Η παράσταση του Νίκου Καραθάνου για τη Στέγη ήταν οπωσδήποτε μια προχωρημένη και επιτυχημένη σύλληψη πάνω στο έργο του Αισχύλου. Είχε μοντέρνο λόγο και υποκριτικές. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη είναι απολαυστικοί. Αποδίδουν με ακρίβεια το άπλετο χιούμορ της παράστασης, αλλά και την κλειστοφοβία που αναδύεται ανά στιγμές. Ακολουθούν ο Χρήστος Λούλης και ο Γιάννης Κότσιφας, ενώ η μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου είναι ο πέμπτος και πιο ατμοσφαιρικός πρωταγωνιστής της παράστασης.
Αυτός ο Προμηθέας θέτει το ερώτημα αν ευθύνεται ο μικροαστισμός και η συντήρηση για όλα μας τα δεινά ή ο τρόπος που εμείς αντιμετωπίζουμε αυτές τις συνθήκες. Κι αν ο τρόπος ζωής μας, μας φαίνεται δεδομένος ο πρώτος επαναστάτης του θεάτρου έδειξε το δρόμο. Ο Προμηθέας εγκλωβίστηκε επειδή ανακάλυψε τη φωτιά και ο άνθρωπος μοιάζει να εγκλωβίζεται στην εστία που ο ίδιος δημιούργησε. Πάντως ο Προμηθέας της Στέγης κάθε φορά που έβγαινε από το πέτρινο σπίτι του έδειχνε πιο ελεύθερος και ίσως αυτό να είναι μια λύση.
