Έχετε νιώσει ποτέ φεύγοντας από μια θεατρική παράσταση – μονόλογο, λες και είδατε έναν ολόκληρο θίασο να παίζει; Κάτι τέτοιο συνέβη και σε μας την περασμένη Παρασκευή. Βγαίνοντας από το θέατρο “Μικρό Άνεσης”. Έχοντας παρακολουθήσει την συγκλονιστική ερμηνεία της Χρύσας Παπά στο “Σέρρα, η ψυχή του Πόντου”, είχαμε την αίσθηση ότι μπροστά μας εκτυλίχθηκε μια ολόκληρη ιστορία.
Το λιτό σκηνικό αποτελούσαν λίγες καρέκλες, ένα τραπέζι, κάποια ρούχα, καθώς και ένα μπαούλο, που μαρτυρούσε προσφυγιά και αναμνήσεις. Ένα ζευγάρι γαμήλια στέφανα, κρεμασμένα στην άκρη της σκηνής, κέντριζαν την προσοχή και έγειραν συναισθήματα στον θεατή.
Κατά την διάρκεια της παράστασης, είδαμε με τα μάτια της ψυχής και της φαντασίας μας, τις καρέκλες να γίνονται ολόκληρες τραπεζαρίες, της εσάρπες και το παλτό να γίνονται ρούχα υπαρκτών και αγαπημένων προσώπων και την Χρύσα Παππά, κάθε φορά που τα φορούσε, να μεταμορφώνεται σε ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Όπως πολύ εύστοχα σχολίασε και η φίλη μου βγαίνοντας από το θέατρο, αυτή η παράσταση μας έδειξε “Πώς από το τίποτα, μπορείς να φτιάξεις τα πάντα”.
Η ιστορία που έπλεξε ο Γιάννης Καλπούζος, στο βιβλίο του ξετυλίγεται στον Πόντο, την εποχή του διωγμού και ακολουθεί την τύχη μιας οικογένειας που, από το 1914 έως και το 1960, χωρίζεται, ξανασμίγει και σημαδεύεται από τα βάσανα του πολέμου.
Το πλεονέκτημα, ωστόσο, του να βλέπεις έναν χαρακτήρα να αφηγείται τη ζωή του επί σκηνής, είναι ότι, οι κραυγές, ο πόνος που σχηματίζεται στις εκφράσεις του προσώπου του, η χαρά ή η λύπη, αλλά και όλα εκείνα τα πράγματα που δείχνονται χωρίς να λέγονται, είναι οι μαγικές πινελιές του θεάτρου, που μας χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά και που μας επηρεάζουν πολύ πιο άμεσα και ανεξίτηλα.
Η Χρύσα Παππά μας κέρδισε όλους από την πρώτη στιγμή. Ερμήνευσε έναν απαιτητικό ρόλο, τόσο λόγω του ίδιου του κειμένου, με τις ντοπιολαλιές και τον λογοτεχνικό του χαρακτήρα, όσο και λόγω της εναλλαγής των ρόλων που έπρεπε να ακολουθήσει. Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, αλλά και ένα μεγάλο ευχαριστώ, καθώς μας έδειξε πως η τέχνη του ηθοποιού κρύβεται στις λεπτομέρειες. Στις εκφράσεις του προσώπου, στο βλέμμα των ματιών, στα ηχοχρώματα της ομιλίας, στον τρόπο με τον οποίο τα ακροδάχτυλά του αγγίζουν τα αντικείμενα, στο σώμα του, που άλλοτε πονάει και διπλώνεται στο πάτωμα και άλλοτε σηκώνεται και χορεύει, στη φωνή, που άλλοτε μοιρολογεί και άλλοτε σιγοτραγουδάει.
Οι συντελεστές της παράστασης έγινε γρήγορα φανερό ότι, αποτελούν μια ομάδα οργανωμένη, με καλή συνεργασία. Τα φώτα συνόδευαν τέλεια τις εναλλαγές στο συναίσθημα και βρίσκονταν σε απόλυτη αρμονία με την μουσική. Η σκηνοθεσία μας εντυπωσίασε από την αρχή μέχρι το τέλος, με την λιτότητα, το βάθος αλλά και τις έξυπνες επιλογές της, όσον αφορά στον χώρο, στα πράγματα και στην χρήση τους.
Το τρυφερό μήνυμα στο τέλος, που συνοψίζεται στην δήλωση “Διαλέγω τον άνθρωπο”, έδωσε φωνή στις σκέψεις μας και μας βοήθησε να βάλουμε λόγια, στο συμπέρασμα που είχε ήδη σχηματιστεί -ίσως και ασυναίσθητα- στο μυαλό μας.
Μια εξαιρετική παράσταση, που εκφράζει τον ανθρώπινο πόνο, τις ανθρώπινες αδυναμίες, ανάγκες και αρετές, μπλεγμένες με στην καταστροφική λαίλαπα του πολέμου, που δυσκολεύει και σημαδεύει ανεπανόρθωτα την ήδη δύσκολη ανθρώπινη ζωή μας, η οποία μέχρι το τέλος δεν παύει να αναζητεί την ευτυχία.
Info:
Σερρά – Η ψυχή του Πόντου
του Γιάννη Καλπούζου
Με τη Χρύσα Παππά
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Για 2η σεζόν
Στο Θέατρο Ανεσις – Μικρή Σκηνή
Από 2 Φεβρουαρίου 2023
