Με τη διασκευή του «Χρυσαλιφούρφουρου», σε στίχους της υπέροχης Μαριανίνας Κριεζή και μουσική του σπουδαίου Νίκου Κυπουργού από το ιστορικό album «Εδώ Λιλιπούπολη», ο Σπύρος Παρασκευάκος επιστρέφει σε ένα παιδικό τραγούδι και το κοιτάζει με άλλη ματιά.
Ενήλικη, πιο σκληρή, πιο ρεαλιστική στη ζωή και τον έρωτα. Ένα παραμύθι για όλα αυτά τα χαμένα παιδιά στο δάσος. Ένα παραμύθι για αυτούς που πιστεύουν στην αγάπη, για αυτούς που χάνονται στη διαδρομή, για αυτούς που παλεύουν με δράκους, για αυτούς που πιάνονται χέρι χέρι, που θέλουν να αγαπήσουν και ζητούν να αγαπηθούν. Μια διασκευή για μια ευχή, όποιον αγαπάμε να το ξέρει. Να το λέμε. Να το στηρίζουμε. Χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Μέχρι να γίνουν όλα σκόνη και χρυσόσκονη.
Ο κύκλος διασκευών που κάνει ο Σπύρος Παρασκευάκος τα τελευταία χρόνια αφορά αγαπημένα του τραγούδια όπως το «Παπάκι» του Νικόλα Άσιμου και ο «Κηπουρός» του Παύλου Παυλίδη, επαναπροσδιορισμένα από τον ίδιο με έναν άλλο τρόπο.
Παιδικά τραγούδια με κάποιον τρόπο που μπερδεύονται ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη. Παραμύθια σκοτεινά για μεγάλα παιδιά. Αυτή τη φορά για πρώτη φορά ανοίγει τη πόρτα σε αυτό τον κόσμο στην πολύ ταλαντούχα Ξένια Γραμματικού. Τραγουδούν μαζί και χάνονται στο δάσος της αγάπης.
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Νίκος Κυπουργός Διασκευή: Σπύρος Παρασκευάκος
Εταιρεία: PAPIA MUSIC LAB
Στίχοι:
Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.
Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
φύσα το την Άνοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σαν φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ’ αγαπάει και δεν το ξέρεις.
Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
κάτω από τα πέταλά του
και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.
Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει.
