Είδαμε: “Συμπτώματα από την έλλειψη βάρους”, του Γιάννη Σκαραγκά, στο μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου [Φωτογραφίες]

Όταν τα φώτα χαμήλωσαν στο μικρό θέατρο της Επιδαύρου, η υπαίθρια σκηνή έγινε ένα με την φωτισμένη Παλαιά επίδαυρο στο φόντο. Αμέσως το βλέμμα του θεατή πέφτει στο εβένινο πιάνο, στην γυάλινη σχισμή στο χωμάτινο πάτωμα του θεάτρου, το πέτρινο σπίτι στο βάθος, ενώ την προσοχή του τραβάει η μελωδία από το “φεγγαράκι μου λαμπρό” που ξεχύνεται στον αέρα και ένα κόκκινο παιδικό μπαλόνι, που αιωρείται σε μια άκρη της σκηνής. Μέσα σε αυτήν την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, όπου τα στοιχεία παιδικής αθωότητας έρχονται σε αντίθεση με το βαρύ περιβάλλον, το έργο αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή.

Τα ονόματα είναι γνωστά, και η ιστορία φαντάζει γνώριμη. Δύο αδέρφια, ο Ορέστης και η Ηλέκτρα, προσκαλούν στο σπίτι τους τον δικηγόρο που κατάφερε να αθωώσει τον Ορέστη, από την κατηγορία για τον φόνο της μητέρας του, Κλυταιμνήστρας και του εραστή της, Αίγισθου.

Χωρίς πολλές περιστροφές, με το κείμενο να είναι συμπυκνωμένο σε δυναμικές, μικρές φράσεις και τις ερμηνείες των ηθοποιών να προμηνύουν την απρόοπτη εξέλιξη των πραγμάτων, η παράσταση φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με θεμελιώδη ερωτήματα. Είμαστε οι πληγές μας;

Μπορούμε να ξεπεράσουμε το παρελθόν μας; Μπορεί να σπάσει ο κύκλος της “διαγενεακής συνέχειας σφαλμάτων”; Οι σχέσεις μας με τους γονείς μας, τους οικείους μας, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό τίθενται υπό συζήτηση, κυρίως υπό το φώς των επίμονων ερωτήσεων που απευθύνει η γυναίκα του γιατρού προς τους κατοίκους του σπιτιού.

Με έμφαση στην κινησεολογία, αλλά και στο ηχόχρωμα της φωνής των ηθοποιών, οι συντελεστές φέρνουν αντιμέτωπο τον θεατή με ένα τρομερό δίλημμα: Τι είναι δικαιοσύνη; Φτάνουν οι ανθρώπινοι νόμο για να την εξασφαλίσουν; Και όταν δεν φτάνουν, η αυτοδικία τί σημαίνει; Θείο δώρο ή εξαχρείωση;

Οι χαρακτήρες ισορροπούν στην λεπτή γραμμή, που χωρίζει την ανάγκη για επιβίωση σε έναν κόσμο σκληρό και πολλές φορές άδικο και στην παράνοια. Το τί απ’ τα δύο ισχύει επαφίεται ως επί το πλείστον στην κρίση του θεατή, μιας και η παράσταση βρίθει από συμβολισμούς, μουσική και χορό, που αφήνουν ευρύ περιθώριο ερμηνείας.

Εν τέλει, όλη η ζωή των χαρακτήρων φαίνεται να είναι μια προσπάθεια να ξεφύγουν από το “βάρος” που τους κρατάει δεμένους στην γη. Αυτό το αδιόρατο πλάκωμα στο στήθος που κάνει πολλούς από εμάς στην καθημερινότητα τους να αναστενάζουν ή να ξεφυσάνε κουρασμένοι.

Τι είναι το “βάρος”; Και ποιός το δημιουργεί; Εμείς, ή οι άλλοι για εμάς; Και πώς ξεφεύγουμε από αυτό – αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο γίνεται; Ερωτήματα τόσο οικεία που, αν και παρουσιάζονται στην τραγικότερη μορφή τους (είναι, άλλωστε, η υπερβολή ένας τρόπος του θεάτρου να μας κάνει να προσέξουμε τα αυτονόητα!) μπορούν να βρουν απήχηση στον καθένα.

Και εύλογα κάνεις αναρωτιέται, τι είναι η “έλλειψη βάρους”; Μα φυσικά, η ευτυχία!

Info:

Συμπτώματα από την έλλειψη βάρους
του Γιάννη Σκαραγκά

Εμπνευσμένο από τις Ευμενίδες του Αισχύλου
Στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

Παρασκευή 14 και Σάββατο 15 Ιουλίου 2023

Γραμμένο με ανάθεση στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients, το έργο πρόκειται να εκδοθεί δίγλωσσο στη θεατρική σειρά του Φεστιβάλ.

Παίζουν (αλφαβητικά) Μελαχρινός Βελέντζας, Σύρμω Κεκέ, Νεφέλη Κουρή, Χριστίνα Μαξούρη, Ελένη Μπούκλη, Αιμιλιανός Σταματάκης • Εκτέλεση παραγωγής Polyplanity Productions / Γιολάντα Μαρκοπούλου, Βίκυ Στρατάκη

Σκηνοθεσία Έμιλυ Λουίζου 

Σκηνογραφία Θάλεια Μέλισσα

Κοστούμια Νίκη Ψυχογιού

Μουσική σύνθεση Ειρήνη Σκυλακάκη 

Κίνηση Ιόλη Φιλιππακοπούλου

Φωτισμοί Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός σκηνοθέτριας Νίνα Φραντζεσκάκη 

Ηχοληψία Κωστής Παυλόπουλος

Τεχνικός συντονιστής παραγωγής Νίκος Χαραλαμπίδης 

Περισσότερα