Αγγελική Τουμπανάκη
Να είναι διάπλατη η ψυχή
Θα μπορούσε η συμπεριφορά ενός καλλιτέχνη πάνω στη σκηνή να εκφράζει και τη γενικότερη στάση του για τη ζωή και την τέχνη του; Αν μιλάμε για την Αγγελική Τουμπανάκη τότε η απάντηση είναι σίγουρα θετική. Η ηφαιστειογενής παρουσία της στη σκηνή, το τάξιμο της για εξέλιξη, η φωτιά του βλέμματος και της φωνής της, υπάρχουν και στην εκτός σκηνής ζωή της. Είναι εκρηκτική, μιλάει με πάθος και μια απόλυτα συναισθηματική πειθώ, είναι δοσμένη στη μουσική και τα τόσα projects της.
Συναντηθήκαμε με αφορμή τη συναυλία της στο Roof Stage του Gazarte με τους Buzz Bastardz. Μιλώντας μου, ένιωθα ότι η Αγγελική Τουμπανάκη αντιλαμβάνεται τα πράγματα με ένα συνδυασμό πρωτόγονης σκέψης και βαθιάς διανόησης. Νιώθω ότι είναι από τις περιπτώσεις που, όταν σε μία παρέα όλοι εκνευρίζονται από τον ήχο των τζιτζικιών, εκείνη βρίσκει σε αυτά τη τζαζ νότα που έψαχνε για την επόμενη ενορχήστρωση. Δική σας!
Toubanaki & Buzz Bastards στο Roos Stage του Gazarte.
Παρουσιάζουμε το project «Toubanaki & Buzz Bastardz». Eίναι μια εργασία που η αφετηρία της είναι το 2007, ουσιαστικά είναι ένα κράμα ήχων, συναισθημάτων και βιωμάτων. Είμαστε εφτά μουσικοί, ο καθένας από το δικό του μουσικό μετερίζι, οι μισοί είναι τζαζίστες, οι άλλοι μισοί είναι παραδοσιακοί, όλοι έχουμε ασχοληθεί με διαφορετικά είδη, αλλά το κοινό στη συνύπαρξή μας είναι η ελευθερία στη μουσική. Η ελεύθερη έκφραση στα μουσικά πεδία και επίπεδα που ορίζουμε, είτε είναι αρμονικό, είτε ρυθμικό, είτε αισθητικό. Με λίγα λόγια υπάρχει ένα πολυσυλλεκτικό αλισβερίσι, με έντονη διάδραση. Και κάθε φορά η ιστορία είναι διαφορετική. Διαφορετική είναι η συναισθηματική φόρτιση, η δική σου της ομάδας, διαφορετικό είναι το βλέμμα του κοινού, η ανάσα του, όλο αυτό δημιουργεί μια υγιή ζωντανη σχέση που δεν ειναι στατική αλλα εξελίσεται με το χρόνο.
Στο Gazarte θα ακούσετε την ιστορία μας. Θα ακούσετε κομμάτια από τον δίσκο μας ο οποίος δημιουργήθηκε εδώ και στη Νέα Υόρκη και κυκλοφόρησε το 2015 και εμπεριέχει τεσσερις διασκευες και πεντε κομμάτια του Βασίλη Κετεντζόγλου, ενα κρουστό κομμάτι του Γ. Αγγελπουπουλου και Κ. Μερατάκη και μια σουίτα του Παντελή Στόικου. Ειναι μια παρασταση buzz χωρίς συνορα και νόρμες…
Πώς ξεκίνησε η αναζήτηση των διαφορετικών ήχων και η αποτύπωσή τους;
Οι Buzz Bastardz ξεκίνησαν ως παράσταση colpo grosso το 2007, ήταν μια παράσταση που είχα φανταστεί εξ’ αρχής. Εκείνη την εποχή έκανα σεμινάρια Πολυφωνικού Ηπειρώτικου Τραγουδιού, Βουλγάρικα, εψαχνα Τσιγγάνικες μελωδίες και ξεκινούσα δείλα να εισχωρω και το κόσμο της jazz μουσικη. Για μένα το ουσιαστικό άνοιγμα της πόρτας σε αυτόν τον πολυποίκιλο, πολύγλωσσο κόσμο ήταν το “Μουσικο εργαστήρι λαβύρινθος” του Ross Daly στο Χουδέτσι. Εκεί ανταμωνουν μουσικοί απ’ όλο τον κόσμο και επικοινωνούν μεσω της μουσικής γλώσσας.
Αυτό με ενεπνευσε να φανταστώ μουσικούς διαφορετικών μουσικών βιωμάτων και είδους που γνώριζα ή ειχα ηδη παίξει μαζι τους, να συνομιλούν και να δημιουργούν…
Απευθυνθηκα λοιπον σε παίκτες που προσεγγίζουν τη μουσική με διαφορετικό τρόπο, αλλά με το ίδιο πάθος, ευλελιξια και ανοιχτή σκέψη. Ετσι λοιπον προεκυψε το Toubanaki & the Buzz Bastardz.
Όλοι οι μουσικοί στο σχήμα είναι δεξιοτέχνες, είναι έντονες προσωπικότητες, είναι έμπειροι, με αποτελεσμα στις στιγμές μας να υπάρχει πάθος και φυσικά εντονος αντίλογος, που καταληγεί να είναι δημιουργικός. Αυτό ηταν και το προσωπικό μου στοιχημα.
Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να χωρέσουμε σε κουτάκια παραλληλους κόσμους και να τους τυποποιόυμε σε ταμπελες απλως να τους αντιληφθούμε και να σεβαστούμε την υπαρξη τους. Χρειάζεται να είναι διάπλατη η ψυχή μας για να ξεφευγουμε απο το μικρόκοσμο μας. Εμένα αυτό το project είναι το παιδί μου που το αφηνω να μεγαλωσει ελευθερα και να μεγαλωσω και εγω μαζι του.
Όλο αυτό το project πώς εκφράζεται σκηνικά;
Υπάρχει έντονη συναισθηματική φόρτιση. Όλοι οι μουσικοί είναι τόσο παρόντες, διότι η παρασταση μας δεν βασίζεται σε μια φόρμα δομημένη, στυλιζαρισμένη και ακίνητη. Από τη στιγμή που υπάρχει αυτοσχεδιασμός, όλο αυτό το πράγμα είναι ένα ζωντανό κύτταρο, το οποίο μεταλλάσσεται πάνω στη σκηνή και πρέπει να είσαι παρών για να μπορείς να συμμετέχεις. Είμαστε όλοι “ετοιμοπόλεμοι”και ψυχή τε και σώματι εκεί.
Τι κοινό μπορεί κανείς να βρει στην Μοριακή Βιολογία, στην οποία είσαι διδάκτορας και τη μουσική;
Η επιστήμη έχει καλλιτεχνία, η έρευνα έχει καλλιτεχνία. Πρέπει να είσαι καλλιτέχνης, να έχεις συνδυαστική σκέψη για να μπορέσεις να δημιουργήσεις, είσαι με ζωντανούς οργανισμούς που δεν μπορείς να ορίσεις και να καθορίσεις το αποτέλεσμα. Και η τέχνη από την άλλη, έχει επιστημοσύνη. Αν δε λειτουργήσεις με υπεθυνότητα εαν δεν ερευνήσεις, μελετησεις και εξελιχθείς δηλαδή επικοινωνησείς, κάποια στιγμή το τάλαντό σου θα σε προσφέρει επαναλαμβανόμενη κυκλική κίνηση, δηλαδή στασιμότητα και κατ εμε λυπη.
Τι είναι εκείνο που σε έλκυσε στους βαλκανικούς ήχους;
Ο δρόμος, η λάσπη οι εικόνες που βγάζουν. Η ένταση και το πάθος. Για παραδείγμα η οξύτητα του ηχου της τρομπέτας, σε διαπερνάει, δημιουργώντας βαθειά ψυχική δόνηση. Τα Βαλκάνια έχουν πολύ χώμα και φωνές και χειρονομίες καλές ή κακές. Είναι πύλη. Και ο βαλκάνιος ήχος όλο αυτό το φέρει μαζί του.
Η τεχνική;
Η τεχνική είναι ένα πράγμα που σαφέστατα πρέπει να αφορά όλους τους μουσικούς, αλλά όχι να είναι μέσο επίδειξης, αλλά μέσω απελευθέρωσης και επικοινωνίας. Να ελευθερώνει το συναίσθημα και να λειτουργεί ως γέφυρα, τόσο ανάμεσα στους μουσικούς μεταξύ τους, όσο και ανάμεσα στον μουσικό και στον κόσμο. Η αρτιοτητα να μην περιορίζεται μια τακτοποιημένη μελωδική γραμμή αλλα να αποτελεί γραμμή προς τη βαθύτερή φωνη… Ο τραγουδιστής ειναι μουσικός. Εξυπηρετεί το όλον. Εχει την ευθύν του λόγου αλλα και της σύνθεση.
Δεν έχει όμως έναν εγωκεντρισμό το επάγγελμα του τραγουδιστή;
Είναι αναλόγως την προσωπικότητα του τραγουδιστή, τους στόχους του και το είδος μουσικής που υπηρετεί.
Στη τζαζ πχ ο τραγουδιστής/βοκαλιστας είναι μέρος του συνόλου, γνωρίζει απολυτα τη φόρμα το αρμονικό και ρυθμικό περιβαλλον, γιατι θα ερμηνέυσει το τραγουδιστικό μερος αλλα παραλληλα θα αυτοσχεδιαζει και μετα θα πάει “πίσω” για να δωθεί χωρος στους υπολοιπους συναδελφους να κανουν το ιδιο, να παραθέσουν το προσωπικο τους στίγμα. Δεν υπάρχει η βιασύνη της καταναλωσης ή η αναγκη της εμπορικής επιτυχιας. Ολοι βρσικονται εκει με το ιδιο attitude για να υπηρετησουν την σύνθεση και οχι το εγώ τους.
Ποια είναι η σχέση σου με τον στίχο;
Ο τραγουδιστής είναι υπεύθυνος γι’ αυτό που λέει. Να γίνεται ο στίχος, να λιώνει στο στίχο. Προσπαθω να αντιληφθώ και να αποκωδικοποιήσω το κείμενο, την ιστορία πισω απο αυτό και να το κανω να με αφορά. Μετα πρσπαθω να φέρω το στίχο και τη μουσική σε ερμηνευτική και αισθητική ισορροπία.
Τι διαφορές συναντάς ανάμεσα στο στίχο των βαλκάνιων και τον ελληνικό στίχο στα projects που παρουσιάζεις;
Τα κομματια της περιοχης των Βαλκανιων που εχουμε επιλέξει με τους Buzz bastardz ειναι κυριως παραδοσιακά και επικεντρωνονται στιχουργικά περισσότερο σε θεματα ξενιτειάς, θανατου, έρωτα.
Τα κομμάτια στο καινούργιο project που ετοιμάζουμε με την ραδιοφωνική παραγωγό Όλγα Λασκαράτου, τον Αποστόλο Καλτσά στο μπάσο, τον Βαγγέλη Παρασκευαίδη στο βιμπραφωνο και τον Ηλία Δουμάνη στα τύμπανα, ειναι αποκλειστικά τραγούδια Ελλήνων συνθετών και θα έχουν κοινωνικοπολιτικό και αλληγορικό στίχο. Και εδω η τραγουδιστική φόρμα θα διασκευαστεί
δινοντας χώρο στη διάδραση και τον αυτοσχεδιασμό, διατηρώντας πάντα συμπαγή την αισθητική και την ουσία της σύνθεσης.
Ποια ανάγκη σου εκπληρώνουν οι διασκευές;
Η ανάγκη μου ήταν να τραγουδήσω ελληνικό στίχο, να βιώσω τραγουδία που εχω συνδεθεί και να πειραματιστώ με τις υπάρχουσες φόρμες τους.
Τι ειναι οι Βuzz Bastardz για σενα?
Οι Buzz για μένα δεν είναι μια κλειστή μουσική ομάδα. Είναι κάτι ευρύτερο. Αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω τη λέξη δικτυο θα μου άρεσε και λόγω της πολυσυλεκτικότητας και των τραγουδιών σε διαφορες γλώσσες αποτελει ενα καραβανι που θα θελα να ταξιδεψω με αυτό
Πώς επικοινωνείτε όλο αυτό που μας περιγράφεις με το κοινό;
Μου έχουν πει ότι παρ’ όλο που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν τι τραγουδάω επειδη ειναι σε μια ξενη γλώσσα, αισθάνονται την ιστορία, γιατί βλέπουν τον αντίστοιχο δικό μας παλμό και τη δική μας μουσική δόνηση και αντίστοιχα τους το μεταφέρουμε.
Μερικές φορές για να συναισθανθείς δεν ειναι απαραίτητη η λέξη αλλα ενας διαφορετικός ήχος ή ενα διαφορετικό ξεχασμενο ηχείο της φωνης.
Με απασχολεί πολύ το πώς η λεκτική ομιλία έχει περιορίσει το συναίσθημα μας. Για παράδειγμα αν πονάμε θα πούμε «Πονάω», ενώ παλιά θα βγάζαμε μια κραυγή. Αυτό το πράγμα έχει πολύ περισσότερη ένταση από τη λέξη.
Μπορεί ο ακροατής να μην καταλαβαίνει απολυτα το στίχο, αλλά μπορεί ο ήχος της φωνής και των οργάνων να παρακάμψει το μυαλό του και να φτάσει στη ψυχη του. Κάπως έτσι ισως και εμεις να γινόμαστε αγωγοί των συναισθηματων μας στα live μας.
Info
Η Αγγελική Τουμπανάκη θα εμφανιστεί την Κυριακή 29 Ιανουαρίου στο Gazarte Roof Stage. Περισσότερες πληροφορίες εδω
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article συνεντεύξεις}
