Ερωφίλη – Πένυ Παπακωνσταντίνου και Δημήτρης Παπαβομβολάκης
Η μουσική είναι παιχνίδι
Τρεις διαφορετικές μεταξύ τους φωνές. Τρεις καλλιτέχνες με προσωπική και διαφορετική ταυτότητα ανεβαίνουν μαζί στην σκηνή και μοιράζονται τις αναμνήσεις τους και τις μουσικές τους καταβολές. Η Ερωφίλη ερμηνεύτρια πληθωρική με πάθος στον καλό στίχο, η Πένυ Παπακωνσταντίνου μουσικός ιδιαίτερη και καινοτόμα, κατάφερε να συνδυάσει το παραδοσιακό τραγούδι με την ηλεκτρονική μουσική και ο Δημήτρης Παπαβομβολάκης με τις ευαίσθητες μουσικές του συνθέσεις συναντιούνται σε ένα trigger point που απελευθερώνει αισθήσεις και συναισθήματα.
Το musicity.gr μίλησε με τους τρεις καλλιτέχνες και μας υποσχέθηκαν πως το Trigger Point στο Rest Art θα είναι ένα live αλλιώτικο από τα άλλα!
Τι είναι το trigger point?
Ερωφίλη: Αν θυμάμαι σωστά από τις σπουδές μου στη φυσικοθεραπεία είναι σημεία στο σώμα μας όπου αν εφαρμόσουμε πίεση με τα δάχτυλα μπορούμε να θεραπεύσουμε διάφορα προβλήματα στα οποία αντιστοιχούν.
Είχε κάποιος από εσάς trigger point και εμπνευστήκατε ή απλά το σκεφτήκατε;
Ερωφίλη: Έτσι συνειρμικά μου ήρθε, ότι ενώνοντας τις δυνάμεις μας μουσικά είναι σα να εφαρμόζουμε θεραπευτική «πίεση» μέσω της μουσικής, δηλαδή, ελάτε να γίνουμε καλύτερα με αυτό το live!
Γιατί συναντιέστε εσείς οι τρεις στην ίδια σκηνή;
Ερωφίλη : Με το Δημήτρη έχουμε ξανασυνεργαστεί δισκογραφικά και επί σκηνής , με την Πένυ γνωριστήκαμε το φετινό χειμώνα όπου προέκυψε και η συνεργασία μας με την ορχήστρα Smyrna σ’ ένα καινούριο τραγούδι, σε μουσική Βάσως Αλλαγιάννη και στίχους του Αλέξανδρου Στεφόπουλου. Είναι από τις συνεργασίες που γεννιούνται πρώτα από την παρέα και τη φιλία. Και φυσικά από τις ωραίες ιδέες.Έτσι ήταν μοιραίο να τις δοκιμάσουμε επί σκηνής, νιώθοντας ότι κάποιο ενδιαφέρον θα έχει και για εσάς…
Πένυ : Μας ενδιαφέρει να παρουσιάσουμε ένα project που δεν υπάρχει αντίστοιχο, μπλέκοντας τρείς διαφορετικούς μουσικούς κόσμους.
Από την αφίσα κιόλας φαίνεται ότι έχετε την διάθεση της ανανέωσης και της παιδικότητας. Είναι αλήθεια;
Ερωφίλη: Είναι τα δαχτυλάκια του Δημήτρη ζωγραφισμένα από τον ίδιο! Και είναι αυτά τα δάχτυλα που σας ανέφερα ότι ασκούν πίεση στα trigger points για να θεραπεύσουν… Επίσης, αν, μέσα σε όλα αυτά που ζούμε, δεν κρατούσαμε λίγη από την αισιοδοξία και την παιδικότητά μας, τι καινούριο να προτείναμε; Πώς θα σας προσκαλούσαμε για να περάσουμε καλά; Πώς θα είμαστε οι ίδιοι καλά; Πώς θα αντέχαμε να δημιουργούμε;
Δημήτρης: Η μουσική είναι ένα παιχνίδι, δεν είναι τυχαίο άλλωστε που χρησιμοποιείται το ρήμα «παίζω» στη μουσική! Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σου, συμβαίνει και οι τρεις της παρέας να έχουμε έντονη την παιδικότητα σαν χαρακτήρες, χωρίς παράλληλα καμία ανάγκη να την κρύβουμε.
Οι ερμηνευτές και οι μουσικοί συνηθίζετε να λέτε πως στις παραστάσεις σας συνδέετε πολλά είδη μουσικής, γιατί η μουσική δεν έχει σύνορα και σας αρέσει να δοκιμάζεστε. Αυτό συχνά λέγεται, αλλά στην πραγματικότητα σπάνια συμβαίνει.Γιατί να σας πιστέψουμε;
Ερωφίλη: Ο μόνος τρόπος να μας πιστέψετε είναι να παρευρεθείτε στο πρώτο μας live στο «Restart» ! Αν και πιστεύω, για να μην είμαι άδικη ότι αρκετοί μουσικοί το έχουν κάνει με επιτυχία στο παρελθόν. Κι εμείς σαν «Τρίφωνο» στις εμφανίσεις μας συμπεριλαμβάναμε μεγάλο ταξίδι από τη Δύση στην Ανατολή και από ρεπερτόριο και από ενορχηστρώσεις και από φωνητικά. Εμείς οι τρείς βεβαίως το παρουσιάζουμε διαφορετικά. Αλλά αυτό θα το διαπιστώσετε μόνο από κοντά…
Όταν ξεχωριστές και διαφορετικές μεταξύ τους μουσικές ενώνονται, δεν υπάρχει ο κίνδυνος της έλλειψης ροής σε μία παράσταση;
Ερωφίλη: Ποτέ δεν ένιωθα ότι υπάρχει κίνδυνος ροής, όταν ξέρεις τι κάνεις και προσεγγίζεις κάτι με σεβασμό. Ίσα ίσα που προσδίδει ενδιαφέρον η έκπληξη και η διαφορετικότητα από ό,τι άλλο έχεις ακούσει για χρόνια με τον ίδιο τρόπο.
Πένυ: Στη συγκεκριμένη παράσταση έχουμε δουλέψει με προσοχή τις διασκευές και τις ενώσεις κομματιών. Οι λούπες επίσης που έχουν φτιαχτεί και θα παίζονται ζωντανά από το Γιάννη Φώτη συμβάλλουν σημαντικά στο αποτέλεσμα που φανταστήκαμε. Όσον αφορά στη ροή, λοιπόν, δεν έχετε παρά να μας επισκεφτείτε στην πρώτη μας ζωντανή εμφάνιση!
Δημήτρης: Ναι, υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, όταν ο πειραματισμός είναι «ευκαιριακός». Στη δική μας σύμπραξη, ο καθένας από εμάς παρουσιάζει τη μουσική τάση που υπηρετεί για χρόνια, οπότε δημιουργήσαμε μια ροή στο βάθος και την ουσία της μουσικής -πίσω από τα διαφορετικά είδη- που είναι κοινή, αποφεύγοντας μια απλή σύνθεση ηχοχρωμάτων.
Ερωφίλη έχεις μία τάση στις μουσικές τριάδες;
Έχω μία τάση για συνεργασίες γενικότερα θα έλεγα…Βαριέμαι αφόρητα μόνη μου πάνω στη σκηνή! Φέτος συνεργάστηκα και με την υπέροχη Αργυρώ Καπαρού, με τον Κώστα Λειβαδά, με τον Μάριο Στρόφαλη, με τη Δήμητρα Μαστορίδου, με την Αρετή Κοκκίνου, με το Σταμάτη Χατζηευσταθίου, με το Χρήστο Νινιό, με τον Πάνο Παπαιωάννου… Και ξέρετε κάτι; Απέκτησα καινούριους φίλους! Και κάποιους από αυτούς σημαντικούς! Συνεργάτες και φίλους! Μ’ αρέσει να μοιράζομαι ιδέες, αγάπη, ταξίδια, όνειρα και να δοκιμάζω συνεχώς καινούρια πράγματα!
Πένυ πώς σου ήρθε η ιδέα να βάλεις ηλεκτρονική μουσική σε τραγούδια τοτέμ της μουσικής μας παράδοσης;
Δεν αντιμετωπίζω την παραδοσιακή μουσική ως μουσειακό είδος. Θεωρώ ότι δεν ανήκει σε κανέναν αλλά πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό!Το γεγονός ότι ήρθα σε επαφή με αυτό το είδος μουσικής σε μεγαλύτερη ηλικία μου δημιούργησε και την ανάγκη να πειραματιστώ, μπλέκοντας τα μέχρι τότε ακούσματά μου που ήταν επί το πλείστον ξένη μουσική με τον σπουδαίο μουσικό πλούτο της παράδοσής μας. Παρουσιάζω έτσι την ολοκληρωμένη μουσική μου ταυτότητα καθώς με την ορχήστρα Smyrna, στην οποία είμαι ιδρυτικό μέλος, ασχολούμαι αμιγώς με την παραδοσιακή μουσική, ενώ στις προσωπικές μου εμφανίσεις επιλέγω μια προσέγγιση «fusion» στα ίδια κομμάτια συνδέοντας ηλεκτρικό ήχο με παραδοσιακές φόρμες τραγουδίσματος.
Δημήτρη πόσο ανάγκη έχεις να βρίσκεσαι με φίλους στην σκηνή;
Μα παίζω μόνο με φίλους! Με φίλους που δουλεύουμε μαζί στο στούντιο ή με άλλους που μας συνδέουν οι συνθέσεις μου. Αυτά παθαίνεις όταν η μπάντα σου μια ζωή είναι ο ίδιος ο αδερφός σου! Αδέρφια αντέχεις να έχεις μόνο δίπλα σου και στη σκηνή.
Θέλω να μου πείτε ένα χαρακτηριστικό στον άλλον που να σας εκνευρίζει.
Πένυ: Μόλις είδα την ερώτηση είπα «θα απαντήσω μόνο εγώ» (γέλια), αλλά θ’αφήσω να περάσει η πρώτη παράσταση…)
Δημήτρης: Ποτέ αυτή η ερώτηση πριν την έναρξη των παραστάσεων (γέλια)!
Ερωφίλη: Εγώ θα απαντήσω! Χαρακτηριστικά που με γοητεύουν και με εκνευρίζουν ταυτόχρονα και στους δύο είναι: στην Πένυ ότι είναι τελειομανής και γκρινιάρα και στο Δημήτρη ότι είναι ονειροπόλος και υπερευαίσθητος. Α! και πρέπει κάτι καινούριο που έχει ετοιμάσει να το δεις ή να το ακούσεις 100 φορές! (γέλια)
Και φυσικά ένα χαρακτηριστικό που σας γοητεύει…
Ερωφίλη: Είναι υπερταλαντούχα πλάσματα και οι δύο, είναι καλά παιδιά, είναι και οι δύο ευαίσθητοι, όμορφοι άνθρωποι, δοτικοί. Είναι φίλοι μου και τους αγαπώ! Στην Πένυ με γοητεύει η ανεξαρτησία της και ο δυναμισμός της και στο Δημήτρη η πολύπλευρη δημιουργικότητά του…κι ότι αγαπάει πολύ την αδερφή μου!
Πένυ: Στην Ερωφίλη η παιδικότητα και η ανεμελιά και στο Δημήτρη η ευαισθησία.
Δημήτρης: Στην Ερωφίλη ο αυτοσαρκασμός της, στην Πένυ η ευστροφία της.
Τέλος θέλω να μου πείτε ο καθένας ένα αγαπημένο τραγούδι του άλλου.
Ερωφίλη: Από την Πένυ θα διαλέξω το «Ανάθεμα τον αίτιο» που έχει κάνει και μία εξαιρετική διασκευή για τα live μας και από το Δημήτρη το «Roots in the sky», σε δικούς του στίχους και μουσική, που θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Πένυ: Από την Ερωφίλη το «Για όλα όσα θες να κρύψεις» του Σταμάτη Μορφονιού και από το Δημήτρη το «Digger».
Δημήτρης: Από την Ερωφίλη θα διαλέξω το «Νυχτοπαίδι» του Κώστα Λειβαδά, από την Πένυ το «Σεράντα Μήλα» που το περιμένω πώς και πώς στα κοινά μας live!
Περισσότερες πληροφορίες για το live εδώ
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
