Γεωργία Νταγάκη
Η μουσική είναι άπιαστη, σαν τους μεγάλους έρωτες
Το μικρόφωνο και η λύρα δεν είναι απλά όργανα για εκείνη, είναι η προέκταση χεριού και εαυτού, σε μια προσπάθεια χρόνων να καταλάβει πού σταματά η τέχνη και ξεκινάει η ζωή… Θα διαλέξει το δρόμο στον οποίο η παράδοση δίνει το έναυσμα, αλλά δε θα μείνει εκεί. Κρατάει την ευωδία της ως ρίζα και θα φροντίζει να δώσει τους δικούς της καρπούς, καινούριους και γεμάτους ειλικρίνεια. Στο πολύχρωμο μουσικό της ψηφιδωτό θα έρθει να προστεθεί ένας δίσκος, ηχογραφημένος στο Βερολίνο, με ήχο, στίχο και ψυχή προέλευσης ελληνικής, αλλά αντίκτυπο τόσο αυθεντικό, που μπορεί να γίνει διεθνούς ακτινοβολίας. Ο «Φόβος» της, λοιπόν, είναι ο δίσκος που θα έρθει να συνενώσει όλα αυτά τα οποία έχουν γεννηθεί μέσα της και να τους δώσει ένα κοινό σώμα. Είναι αυτός ο δίσκος, για τον οποίο θα πει «Κλείνω με αυτόν το τρόπο όλα αυτά που με «φόβιζαν»»…
M.C: Από τη συνεργασία με τον EricBurdon μέχρι τη σκηνή με το Φίλιππο Πλιάτσικα και το Μπάμπη Στόκα, ποιες διαδρομές έχουν γράψει μέσα σου και έχουν πάρει πια την υπόσταση προσωπικού δρόμου;
Γ.Ντ: Οι διαδρομές στις οποίες αναφέρεστε, αν και είναι σημαντικές και κυρίως στο εξωτερικό με τον σπουδαίο Eric Burdon, από μόνες τους δεν οδηγούν πουθενά. Πιστεύω ότι όλοι οι δρόμοι και οι συνεργασίες οδηγούν σε έναν και μόνο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε.
M.C: Σε ένα καλλιτεχνικό «βιομηχανικό», σε μεγάλο βαθμό, τοπίο, πού σε εντοπίζεις;
Γ.Ντ: Από τις πιο μεγάλες σκηνές του εξωτερικού μέχρι σ’ έναν παραδοσιακό καφενέ της Κρήτης, να παίζω με φίλους για φίλους, γνωστούς και άγνωστους.
M.C: Λύρα- Φωνή: δύο όργανα που μαζί με τις τεχνικές ικανότητες απαιτούν και τη διοχέτευση του ψυχικού σου τοπίου. Πώς λειτουργούν σε συνεργασία και δεν «κλέβει» το ένα τη «δύναμη» από το άλλο;
Γ.Ντ: Λένε ότι παίζω λύρα σαν να τραγουδάω και αντίστοιχα ότι τραγουδάω σαν μουσικός. Όχι μόνο δεν ανταγωνίζεται και κλέβει δύναμη το ένα από το άλλο, αντιθέτως μου προσθέτει δύναμη και ηρεμία. Προσωπικά το αισθάνομαι σαν ”ένα”.
M.C: Η καλλιτεχνική σου παρουσία φέρει, άλλοτε ως υποβόσκον στίγμα και άλλοτε ως εμφανή πηγή, τη ρίζα της παράδοσης. Προσωπικά, πώς ορίζεις την έννοιά της;
Γ.Ντ: Ευθύνη όλων εμάς των μουσικών αλλά και εσάς των δημοσιογράφων, είναι να αναζητήσουμε τα ηθικά, ζωντανά και αληθινά στοιχεία μέσα απ’ την παράδοση και να απορρίψουμε τα γραφικά και εμπορεύσιμα που γίνονται τροχοπέδη για την δημιουργία οτιδήποτε καινούργιου. Σχετικά με τον ορισμό της εννοίας της που ρωτάτε, προτείνω στους αναγνώστες να αναζητήσουν τα αιρετικά άρθρα/σχόλια του Μάνου Χατζιδάκι για την Παράδοση, στα Σχόλια του στο Τρίτο Πρόγραμμα και στο βιβλίο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι».
M.C: Η παράδοση και η ενδεχόμενη μετεξέλιξή της λειτουργεί ως αφετηρία ή ως καλλιτεχνικός στόχος;
Γ.Ντ: Η μετεξέλιξή λειτουργεί ως ανάγκη αρχικά, της προσωπικής σου συνείδησης. Ξέρετε, εάν δεν ποτίζει κανείς τη ρίζα, το δέντρο μαραίνεται παύει να ανθίζει, να βγάζει κι άλλα φύλλα. Τί νόημα έχει να μη βάζει κανείς την προσωπικότητα του επάνω στο ήδη υπάρχον υλικό; Πώς θα γίνει μέρος της ζωής του; Άλλωστε, το πρωτότυπο υλικό, όπως και να ‘χει, όσο κι αν μετεξελιχθεί δεν μπορεί κανείς να το αλλοιώσει. Δεν χάνεται. Υπάρχει εκεί και υπάρχει για πάντα.
M.C: Εάν ο εναρμονισμός της (παράδοσης) στη σύγχρονη ανάγκη αποτύχει, τότε το αποτέλεσμα μπορεί να δώσει μια αίσθηση καλλιτεχνικού αυτισμού ή και αναχρονισμού. Πώς συνδέεις τις δύο «άκρες» προκειμένου να μην πέσεις στην παγίδα;
Γ.Ντ: Σίγουρα όσο κανείς πειραματίζεται, δέχεται και το ενδεχόμενο πως ο πειραματισμός αυτός δεν πετυχαίνει πάντα. Παρ’ όλα αυτά, όπως είπα και πριν, όταν ξεκινά από βαθειά ανάγκη του καλλιτέχνη γιατί αισθάνεται ότι θέλει να πει κάτι παραπάνω μέσω της τέχνης του, να δώσει δηλαδή κομμάτι του εαυτού του, αλλά παράλληλα αυτό να γίνεται με σεβασμό και με αλήθεια, τότε είναι πιο κοντά στο να πετύχει. Μπορεί όχι απαραίτητα να είναι κάτι που ο κόσμος θ αγαπήσει, αλλά σίγουρα ικανοποιεί την ανάγκη σου ως άνθρωπο, ως καλλιτέχνη. Και πιστέψτε με, είναι πολύ σημαντικό αυτό.
M.C: Έχεις ζήσει σε διάφορα και διαφορετικά καλλιτεχνικά «σκηνικά», συνθέτοντας ένα πλούσιο μουσικό ψηφιδωτό. Ποιο είναι εκείνο το κοινό κομμάτι ψυχής, που εντόπισες σε όλα τους, που οδηγεί στο χιλιοδιατυπωμένο, αλλά δύσκολα εννοούμενο συμπέρασμα πως η μουσική είναι μεν πολυδιάστατη, αλλά μία… ;
Γ.Ντ: Η ανάγκη της επικοινωνίας. Το να μοιραστείς αυτό που σου συμβαίνει, τον φόβο σου, την αγάπη, το πάθος, την ένταση, την επιβεβαίωση, τους προβληματισμούς σου με τους γύρω σου, είναι συναισθήματα, ανάγκες που όλοι μας αισθανόμαστε ή αποζητούμε. Απλά ο καθένας τα ερμηνεύει διαφορετικά, όπως και τα μεγάλα και σπουδαία έργα τέχνης. Η μουσική είναι κάτι αέρινο που δεν μπορείς να το τοποθετήσεις, να το περιορίσεις, να το αιχμαλωτίσεις. Είναι άπιαστη, σαν τους μεγάλους έρωτες.
M.C: Όταν η ζωή ταυτίζεται με την τέχνη, πώς ξεχωρίζουν -εάν ξεχωρίζουν- τα διακριτά τους όρια;
Γ.Ντ: Χρόνια τώρα προσπαθώ να τα ξεχωρίσω. Δεν τα κατάφερα.
M.C: Ένας νέος δίσκος με τίτλο που προσφέρει δυνατότητα πολλών διαφορετικών αναγνώσεων, «Φόβος». Σε ποιο στάδιο προσωπικής καλλιτεχνικής μετεξέλιξης σε βρίσκει αυτή η δουλειά σε σχέση με την προηγούμενη;
Γ.Ντ: Ουσιαστικά είναι ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος, τόσο για τα εννέα ανέκδοτα τραγούδια και τις τρείς αγαπημένες διασκευές που περιέχει όσο και για ό, τι εκφράζει καλλιτεχνικά αλλά και προσωπικά μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου, η οποία μετά από καιρό αποτυπώνεται. Κλείνω με αυτόν το τρόπο όλα αυτά που με «φόβιζαν».
M.C: Ποια ονόματα θα δούμε στις υπογραφές των δημιουργών και ποιο στοιχείο ξεχωρίζεις από τον καθένα τους, το οποίο ακούμπησε στη δική σου ανάγκη;
Γ.Ντ: Για μένα όλοι οι συντελεστές του δίσκου αποτελούν μία μεγάλη αγκαλιά. Ο καθένας του πρόσθεσε την ταυτότητά του μέσω ή της μουσικής ή της γραφής του και εγώ με την απεριόριστη αγάπη μου προς τα τραγούδια αυτά αλλά και τους ίδιους, προσπάθησα να τους δώσω την δικιά μου υπόσταση, την δική μου ταυτότητα. Όλοι οι δίσκοι φτιάχνονται με αγάπη σίγουρα, αλλά τούτος εδώ φτιάχτηκε με ένα ακόμη συστατικό που με κάνει να αισθάνομαι περήφανη που τον παρουσιάζω. Με απόλυτη και καθαρή ειλικρίνεια.
M.C: Ο δίσκος ταυτόχρονα θα κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό, διατηρώντας στο ακέραιο τον ήχο και τον ελληνικό στίχο. Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που μπορεί να του δώσει τη δυνατότητα ώθησης σε χώρες που δε θα αντιλαμβάνονται τα ακριβή νοήματα των λέξεων;
Γ.Ντ: Ο δίσκος αυτός ολοκληρώθηκε στο Βερολίνο από την «Monopol Records», μέλος μιας εταιρείας με μεγάλη ιστορία, της Meisel Records, στο διάσημο «Hansa» studio της οποίας έχουν ηχογραφήσει καλλιτέχνες όπως ο David Bowie οι Cure και οι Depeche Mode. Κυκλοφορεί ήδη στο εξωτερικό, στην Ελλάδα προβλέπεται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του 2014.
Νομίζω ότι είναι ένας δίσκος που αφορά και το εξωτερικό, ακόμη κι αν ο στίχος είναι ελληνικός. Εισπράττουμε από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις και κριτικές ότι τους αγγίζει, τους συγκινεί… Εύχομαι να συνομιλήσει σε όλες τις γλώσσες και να αγγίξει όσες περισσότερες καρδιές γίνεται.
M.C: Ποια είναι τα προσεχή σχέδιά σου;
Γ.Ντ: Με πρώτο γεγονός την παρουσίαση του “Φόβου” στον Ιανό την Παρασκευή 6 Μαρτίου ο Μάρτης με βρίσκει όμορφα… Παράλληλα αυτήν την περίοδο ‘δοκιμάζομαι’ δισκογραφικά, με την ΄΄Φαίδρα’’ του Μίκη Θεοδωράκη για albumπου θα κυκλοφορήσει σύντομα, αλλά και συναυλιακά με μια περιοδεία με τον Παναγιώτη Μάργαρη σε ξεχωριστούς θεατρικούς χώρους όπως το θέατρο Απόλλων στην Σύρο, συνεργασίες επίσης με καλλιτέχνες και συγκροτήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό όπως οι Eyeless in Gaza που μου έχουν προτείνει να ενορχηστρώσουν και να ηχογραφήσουν ένα νέο μου τραγούδι, οι Pop Εye από την Ελλάδα με τους οποίους θα παρουσιάσουμε στο Faust ένα ξεχωριστό πρόγραμμα. Τέλος θεωρώ πολύ σημαντικό για μένα την συμμετοχή μου σε δύο διαφορετικές μουσικοθεατρικές παραγωγές βασισμένες στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη.. Όλα ενδιαφέροντα και δημιουργικά αλλά καθόλου απλά καθώς όπως είχε παραδεχτεί ο σπουδαίος Γάλλος ζωγράφος Henri Matisse, το να ζωγραφίσει ένα τριαντάφυλλο ένας ειλικρινής ζωγράφος του είναι πολύ δύσκολο, γιατί πρώτα πρέπει να ξεχάσει όλα τα τριαντάφυλλα που έχουν ζωγραφιστεί.
*Η Γεωργία Νταγάκη στον Ιανό, Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015, Είσοδος ελεύθερη,Σταδίου 24, Αθήνα, Τηλέφωνο: 210 3217810
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
