Συνέντευξη: Χρήστος Γεωργαλής για το project «Ο σκύλος μου είναι έντεχνος».

Πληροφορίες

Με σπουδές στο τραγούδι και το θέατρο, με συμμετοχές σε μεγάλες θεατρικές παραγωγές, με χιούμορ και αισθητική και με διάθεση να κάνει κάτι διαφορετικό, ο Χρήστος Γεωργαλής έρχεται την Παρασκευή 25 Μαΐου στο Σταυρό του Νότου. Το project «Ο σκύλος μου είναι έντεχνος» θέλει τραγούδια λαϊκά που έχουν γίνει γνωστά από μεγάλους αστέρες της πίστας, να ακουστούν με μια έντεχνη μουσική διάθεση. Πολύ καλύτερα θα μας το περιγράψει ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί.

 

Πώς ξεκίνησε σαν ιδέα το project «Ο σκύλος μου είναι έντεχνος» και πώς πρόκειται να υλοποιηθεί;

Πριν δύο – τρία χρόνια τραγουδούσα στο «Τρένο στο Ρουφ», όπου τραγουδούσα τα δικά μου τραγούδια και γενικά έντεχνα. Όλο αυτό το διάστημα άκουγα αυτά τα κομμάτια, μη έχοντας αυτή την ακουστική προσλαμβάνουσα. Θεώρησα λοιπόν πως υπάρχουν πάρα πολλά κομμάτια τα οποία και λόγω ενορχήστρωσης και λόγω ερμηνείας είναι χαρακτηρισμένα κάπως. Θεώρησα ότι είναι πάρα πολύ ωραία κομμάτια και μπορούν να αποδοθούν διαφορετικά. Παίρνοντας κι εγώ την κιθάρα καμιά φορά και τραγουδώντας τα, μου έλεγαν όλοι πόσο διαφορετικά ακούγονταν. Κάπως έτσι μου καρφώθηκε αυτή η ιδέα πριν δύο – τρία χρόνια και ήρθε η ώρα να την υλοποιήσω. Βρέθηκαν και οι άνθρωποι που θα το κάνουμε μαζί και έτσι πάμε. Το live στον Σταυρό θα είναι κάπως σαν παράσταση, δηλαδή θα έχει κείμενα ενδιάμεσα, θα έχει πρόζα, θα έχει κωμικά σημεία, θα υπάρξουν προβολές... κάπως έτσι θα κινηθούμε.

Ο Γιάννης Λάσκος θα κάνει την καλλιτεχνική επιμέλεια, γιατί με ενδιαφέρει πολύ και αισθητικά να κινηθεί σε ένα concept.

Πώς ορίζεις το έντεχνο;

Προσωπικά - και σε αυτό το στυλ που θέλω να κινηθεί το live - πέραν της φωνής, έχει να κάνει πολύ με τη φυσικότητα των οργάνων. Όσο περισσότερο αφαιρείς από έναν ηλεκτρικό ήχο και από έναν πολύ δυνατό ήχο που έχουμε συνηθίσει να ακούμε στα μαγαζιά, αγγίζεις το έντεχνο. Όσο πιο φυσικά αγγίξεις την ενορχήστρωση, με ένα κοντραμπάσο, με ένα βιολί, ένα ούτι, πλησιάζεις και το έντεχνο. Βάσει της θεωρίας της μουσικής ο ορισμός του έντεχνου είναι ο φυσικός ήχος.

Δεν θα γίνουν τρελές διασκευές, απλά θα κινηθεί σε έναν άλλο ήχο, από τη φωνή και τα όργανα. Αυτό προσδίσει την εντεχνίλα (γέλια).

Τα τραγούδια που θα συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα με τι κριτήριο επιλέχθηκαν;

Είναι κομμάτια που θεωρώ ότι είναι πολύ ωραία και μπορούν να ακουστούν διαφορετικά. Δηλαδή από τη φύση τους, ο ίδιος ο συνθέτης δεν είχε καλά και ντε στο μυαλό του αυτό το τόσο mainstream, το τόσο δυνατό, το τόσο φασιαριόζικο. Τα τραγούδια αυτά έχουν μια θλίψη μέσα τους, που εμένα με αφορά πάρα πολύ, έχουν μια μοναχικότητα, μιλάνε για τον έρωτα. Ελπίζω αυτό να αποδοθεί – ας πούμε – κάπως πιο ευγενώς. Στο πρόγραμμα θα υπάρξουν και κάποια κομμάτια που θα είναι σε τύπο medley, που είναι μια φόρμα που ισχύει στα πιο λαϊκά νυχτερινά μαγαζιά.

Η ενδιάμεση πρόζα φαντάζομαι ότι θα κινηθεί σε κωμικό ύφος.

Εντελώς! Αυτή ακριβώς την αντίθεση θα ήθελα να πετύχω. Η μοναχικότητα και η θλίψη που έχουν ορισμένα κομμάτια άμα το άκουσμά τους, κάπως να κοντράρεται με τη διάθεση και με το κοινό.

Θα υπάρχει και σάτιρα αυτών των κομματιών μέσω της πρόζας;

Δεν θα ήθελα να γίνει αυτό. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να κοροϊδέψω τίποτα. Μπορεί ο τίτλος να είναι λίγο εκκεντρικός, αλλά θα ήθελα να τελειώσει εκεί. Το αντιμετωπίζω με απόλυτη σοβαρότητα και με σεβασμό. Πιστεύω πως και μία μεγάλη μερίδα του κοινού θέλει να τα ακούσει έτσι.

Το κοινό του λεγόμενου έντεχνου τα γνωρίζει αυτά τα κομμάτια;

Πιστεύω ότι όλοι ξέρουμε τα πάντα. Και το να λέμε ότι δεν ξέρουμε είναι μεγάλο ψέμα. Τώρα, το αν θα είναι αποδεκτό είναι και το στοίχημα. Θεωρώ πως θα είναι. Αλλά δεν πάω με αυτό το σκεπτικό, πάω με το σκεπτικό να περάσω εγώ καλά και να κάνω αυτό που θέλω. Και έχω και μία ελευθερία, επειδή δεν είμαι αμιγώς τραγουδιστής με δισκογραφία κλπ, δεν είμαι χαρακτηρισμένος κάπως.

Επειδή το έντεχνο ορίζεται και μέσω του στίχου, στην επιλογή αυτών των τραγουδιών σε επηρέασε ο στίχος;

Με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Για να είμαι ειλικρινής, ο στίχος δεν είναι σε όλα τα κομμάτια αντιπροσωπευτικός της αισθητικής μου και νομίζω εκεί είναι ένα ακόμα στοίχημα. Το πώς θα το περάσω κάτω, πώς θα ακουστεί. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, υπάρχουν κομμάτια που ο στίχος είναι λίγο «ελαφρύς», λίγο «απλοϊκός», λίγο «απερίσκεπτος», λίγο «με το ζόρι», αλλά θα δούμε αν αυτό θα βγει αβίαστα.

Πέραν του περιεχομένου, σε τι άλλο διαφέρει αυτό το live από τα live που έχεις κάνει μέχρι τώρα; Αλλάζει κάτι στη διάθεσή σου;

Νομίζω πως όχι. Είναι στην ουσία η ίδια διάθεση. Θέλω ο κόσμος να νιώσει ακριβώς αυτό που θέλω να νιώθει σε όλα τα live μου. Είναι και λίγο θέμα αισθητικής. Στην αισθητική που κινούμουν μέχρι τώρα, θα κινηθώ και εδώ. Το μόνο που διαφέρει είναι το ρεπερτόριο.

Πότε ξεκίνησες να κάνεις live;

Ξεκίνησα να κάνω live το 2004, με το που τέλειωσα τη Δραματική Σχολή. Στην ουσία ξεκίνησα να εκπαιδεύομαι στο τραγούδι πριν μπω στη Δραματική. Οι σπουδές μου στο τραγούδι προϋπήρχαν των σπουδών μου στο θέατρο. Ξεκίνησα με αφιερώματα. Κάναμε με τη Νάντια Κοντογεώργη συναυλίες αφιερωματικές στον Χατζιδάκι, διασκευάζαμε Ζαμπέτα, Τσιτσάνη. Και εκείνη την περίοδο ο ίδιος ήχος με ενδιέφερε. Αντί για μπουζούκι δηλαδή, έβαζα μαντολίνο.
Νομίζω ότι λειτουργώ πάρα πολύ μουσικά και στο θέατρο. Αντιλαμβάνομαι δηλαδή τα πράγματα πάρα πολύ μουσικά. Και ο ίδιος ο λόγος με παραπέμπει πάντα σε μουσική. Έχω παίξει σε πολλά musical, που το συνδυάζουν αυτό, αλλά αν με ρωτήσεις δεν με ξετρελαίνουν τα musical. Θα ήθελα δηλαδή ιδανικά να είμαι ηθοποιός πρόζας και τραγουδιστής ανεξάρτητα.

Σε αυτή τη φάση συνδυάζεις το θέατρο με τη μουσική;

Τα συνδυάζω. Στο θέατρο έχω περάσει πολύ καλά. Έχω ζήσει τις καλές εποχές, έχω δουλέψει πολύ. Πάντα αυτό που ήθελα είναι να βρίσκομαι σταθερά μια σεζόν σε μια παράσταση, σε μια μεγάλη παραγωγή και να τραγουδάω Δευτερότριτα. Δεν με απασχολεί να είμαι τραγουδιστής αμιγώς. Θέλω να κάνω αυτό που θέλω συνδυάζοντας τα με αυτόν τον τρόπο.

Το να συμμετέχεις σε μια μεγάλη θεατρική παραγωγή, δεν είναι πάντα βέβαιο ότι θα σε καλύπτει σε επίπεδο καλλιτεχνικό ή σε επίπεδο ψυχικής έκφρασης. Αντιθέτως το να παίζεις μουσική είναι πιο κοντά στην προσωπικότητά σου.

Ναι ισχύει αυτό. Έτσι εξισορροπείται μέσα μου αυτή η κατάσταση. Είχα την τύχη στις μεγάλες παραγωγές που συμμετείχα να έχω πάντα έναν ρόλο που να τον δουλεύω και που να μου αρέσει. Μου έχει συμβεί να συμμετάσχω σε παραγωγή που ήταν διεκπεραιωτικός ο ρόλος μου και αυτό με έριξε πολύ. Αλλά αυτό με οδήγησε σε μια πολύ δημιουργική περίοδο του να κάνω από εδώ και έπειτα αυτό που πραγματικά θέλω, με κάθε κόστος. Δεν κάνω πράγματα δηλαδή μόνο για τα λεφτά. Δεν είναι ο τύπος μου και δεν το θεωρώ και τίμιο.

Το χειμώνα συμμετείχες στη «Βούβα» της Ελένης Γκασούκα. Μίλησέ μας για αυτή την παράσταση.

Ειλικρινά, η «Βούβα» ήταν συγκλονιστική εμπειρία. Από την πρώτη μέρα, διαβάζοντας το κείμενο και βλέποντας και τους υπόλοιπους το εμπιστεύτηκα εντελώς, το πίστεψα απόλυτα. Με την Ελένη δουλέψαμε πάρα πολύ. Ήταν ένας μικρός ρόλος που τον γούσταρα τρελά. Δε νομίζω ότι έχω δουλέψει περισσότερο στα δεκατρία αυτά χρόνια, για κάτι τόσο μικρό και τόσο ουσιώδες ταυτόχρονα. Πραγματικά η Ελένη μου άνοιξε τους ορίζοντες. Ένιωσα τρομερή ασφάλεια, γιατί ήξερε ακριβώς τι ήθελε να κάνει, από την πρώτη μέρα της πρόβας, μέχρι την πρεμιέρα.

Πώς δουλέψατε ακριβώς αυτό το κείμενο; Δεδομένου ότι ήταν δύσκολο το κομμάτι της επικοινωνίας των ηρώων πάνω στη σκηνή, διότι βρίσκονταν όλοι πάνω στην σκηνή, ενώ δεν ήταν όλοι μαζί πραγματικά.

Ακριβώς. Στην ουσία υπήρχαν οι δύο κεντρικοί ήρωες, που τους έπαιζαν η Νάντια Κοντογεώργη και ο Χρήστος Αρβανίτης και ο καθένας είχε τις τρεις μόρες του. Τους βραχνάδες του, τις ενοχές του. Επί σκηνής δεν επικοινωνεί κανένας με τον άλλον, ο καθένας ήταν μια αυθύπαρκτη παρουσία. Είναι σαν να λέει ότι όταν είμαστε δύο άνθρωποι μαζί, είμαστε οι σκέψεις μας. Ήταν πολύ δύσκολο. Στην ουσία ήρθε ο καθένας μας αντιμέτωπος με τις δικές του ενοχές και φόβους.

Ήταν ένα εξαιρετικά καλογραμμένο κείμενο με αρχή μέση και τέλος.

Το κομμάτι του ηθοποιού ως εκτελεστή ενός σκηνοθετικού οράματος και το κομμάτι ενός δημιουργού – που σίγουρα έχεις – δεν έρχονται σε σύγκρουση;
Νομίζω είναι αυτό που είπα στην αρχή. Δεν είναι κάτι που χτίζεται. Ή θα πιστέψεις αυτό που σου παρουσιάζει ο άλλος, ή δεν θα το πιστέψεις. Στην περίπτωση της «Βούβας» το πίστεψα απόλυτα. Μου έχει συμβεί άλλες δύο φορές. Με το Σταμάτη Φασουλή, το Λάκη Λαζόπουλο και τώρα με την Ελένη Γκασούκα. Είναι και οι τρεις δημιουργοί. Είμαι πολύ ανοιχτός, αρκεί να υπάρχει το κείμενο και η καθοδήγηση. Μου είναι πολύ εύκολο να εμπιστευτώ, αρκεί να συμβεί από την αρχή αυτό. Δεν πιστεύω πολύ στα πράγματα που γίνονται αργότερα. Εμπιστεύομαι την πρώτη επαφή.

Τι λαμβάνει ένας ηθοποιός από το κοινό του θεάτρου, σε αντιδιαστολή με αυτό που λαμβάνει ένας μουσικός σε ένα live;

Στο τραγούδι είναι τόσο άμεση η ανταπόκριση. Από το χειροκρότημα, μέχρι το eye contact που έχεις με τους θεατές στο live. Στο θέατρο υπάρχει ο λεγόμενος τέταρτος τοίχος, που δεν μπορείς να κοιτάξεις κάτω. Το live σου δίνει την άμεση ανταπόκριση του τι συμβαίνει. Στο θέατρο χτίζεται κάτι όση ώρα παίζεις και το παίρνεις την υπόκλιση. Οι αισθήσεις του ηθοποιού βέβαια, πρέπει να είναι τόσο ανοιχτές την ώρα που παίζει, που τις ψιλοκαταλαβαίνεις τις ενέργειες. Αλλά υπάρχουν και φορές που πιστεύεις ότι είσαι χάλια και μετά βλέπεις τον κόσμο πολύ ευχαριστημένο. Είναι περίεργο αυτό.

Όταν κάνεις ένα live τις θέλεις να νιώθει ο κόσμος από κάτω;

Θέλω να συγκινηθεί. Με ό, τι αυτό σημαίνει. Ακόμα και ένα χαμόγελο με μια ατεχνία που μπορεί να γίνει φέρει μέσα του μία συγκίνηση. Δηλαδή μία κινητοποίηση του συναισθήματος, ό, τι κι αν είναι αυτό. Θέλω να είναι κάτι διαδραστικό. Δεν θέλω απαθείς ανθρώπους, επιθυμώ ένα αλισβερίσι. Αυτό είναι ο καλλιτέχνης. Το εργαλείο μας είναι το συναίσθημα. Το αν το συναίσθημα θα επικοινωνηθεί έχει να κάνει με το πόσο αληθινός είναι κανείς. Η αλήθεια και το ψέμα φαίνεται πάνω στη σκηνή. Όλοι καταλαβαίνουμε τα πάντα.

Θα μας προδώσεις κάποιο τραγούδι από αυτά που θα ακούσουμε;

Ένα τραγούδι που θα ακούσουμε είναι το «Πόσες φορές» της Πάολα που θα γίνει και cover του live ή το «Θέλω να με νιώσεις» του Βέρτη. Θα ακούσετε Βίσση, Βανδή, Καρρά, Γαρμπή, μέχρι και Λίτσα Γιαγκούση, αλλά τα τραγούδια τα κρατάω για έκπληξη.

O Χρήστος Γεωργαλής παρουσιάζει
το project "Ο σκύλος μου είναι έντεχνος"
Στον Σταυρό του Νότου Plus
Την  Παρασκευή 25 Μαΐου 2018
Περισσότερες πληροφορίες και συμμετοχή στον διαγωνισμό για προσκλήσεις... κλικ εδώ

 

Σχετικά Άρθρα:

Έξυπνη αναζήτηση:

Που εμφανίζεται ο κάθε ηθοποιός ή τραγουδιστής;


"Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα" = Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες εμφανίσεις του καλλιτέχνη