Συνέντευξη: Γιώργος Περρής «Η αγάπη είναι η απόλυτη πηγή ευφυΐας του ανθρώπου»!

Πληροφορίες

Γιώργος Περρής

Η αγάπη είναι η απόλυτη πηγή ευφυΐας του ανθρώπου

 

Η Ελλάδα και η Γαλλία χρωματίζουν τις ρίζες του και η Αμερική μετατράπηκε σε ένα δεύτερο καλλιτεχνικό σπίτι. Μετράει συνεργασίες με τους σπουδαιότερους δημιουργούς παγκοσμίως και έχει σταθεί στο πλάι των μύθων του καλλιτεχνικού στερεώματος. Και ενώ για άλλους αυτά θα ήταν σημαία, εκείνος έχει καταφέρει να αναγνωρίσει τα πραγματικά μεγέθη των πραγμάτων και να τα μετατρέψει σε σημεία αναφοράς για όλους εκείνους τους δρόμους που θέλει να τρέξει ακόμη. Με σωφροσύνη και ελευθερία ψυχής, με ευγνωμοσύνη και σεβασμό, ο Γιώργος Περρής ταξιδεύει στον κόσμο και σκορπάει την αγάπη μέσα από τις δύο φωνητικές χορδές, που είναι όλη του η περιουσία.

 

Ταξιδεύεις στον κόσμο τραγουδώντας, ταξίδεψες σε όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι «θυμίζοντας». Ποια είναι η εσωτερική σου αφορμή για αυτή τη μεγάλη περιπλάνηση;

Όσο κλισέ κι αν ακουστεί, η απάντηση βρίσκεται στην αγάπη που έχω για το τραγούδι. Η αγάπη αυτή, που αποδείχθηκε πιο δυνατή από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου, η μοναδική προτεραιότητά μου, η πυξίδα μου. Ίσως φαίνεται ιεροσυλία, αλλά η μουσική με έσωσε. Από ένα δύσκολο παιδικό παρελθόν, από τις άσχημες στιγμές της ενήλικης ζωής που με έκαναν να φτάσω στο σημείο να αμφισβητήσω το ποιος είμαι. Μου έδωσε ελευθερία, ακεραιότητα και μου προσέφερε την αποδοχή του ίδιου μου του εαυτού.

Η τέχνη είναι «παρηγοριά» ή ώθηση;

Οφείλει να είναι και τα δύο. Από τη μία φέρει το φως, τον ήλιο, ειδικά σε τόσο σκοτεινές μέρες, καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να παρηγορήσει. Από την άλλη, στα στοιχεία του πυρήνα της τέχνης ενυπάρχει η αφύπνιση. Είναι εκείνη που μπορεί να ανάβει σπίθες στα σημεία που δεν πίστευες πως υπάρχει εύφλεκτη βάση. Βέβαια, ως παντοτινός υπέρμαχος της αγάπης, θα τολμήσω να αναγνωρίσω ακόμη έναν ρόλο της: Είναι εκείνη που φέρνει στις ζωές των ανθρώπων την ομορφιά, τον έρωτα, τον ρομαντισμό, που τόσο άδικα αφορίζουμε στις μέρες μας με τη δικαιολογία του ντεμοντέ. Η αγάπη είναι η πιο διαχρονική και αναγκαία αξία. Είναι η απόλυτη πηγή ευφυΐας του ανθρώπου και η τέχνη έχει τον μαγικό τρόπο να μας το υπενθυμίζει.

Είναι ακόμη εφικτό να διοχετεύεις την προσωπική σου ηθική στην τέχνη;

Για πολλά χρόνια έμενα σε κάποια στερεότυπα, σε κάποιες φόρμες που θεωρούσα πως έπρεπε να ακολουθώ. Με τον καιρό κατάλαβα πως το μόνο που έχει σημασία είναι να εκφράζω αυτό ακριβώς που είμαι, χωρίς περιστροφές και κατ' επέκταση την ηθική που φέρω. Άλλωστε, η προσωπική ηθική αγγίζει έναν ολόκληρο ορίζοντα αξιών. Εάν έχω τη δυνατότητα να μεταφέρω κάποιες από αυτές στους ανθρώπους που με αγαπούν, τότε ναι, οφείλω να το κάνω.

Η «Κιβωτός», ο δίσκος που μοιράζεσαι τραγουδιστικά με τον Μάριο Φραγκούλη και αποτέλεσε την αφορμή της καλοκαιρινής σας περιοδείας, φαίνεται να εκπληρώνει απόλυτα αυτή την πεποίθηση...

Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε, φτιάχνοντας έναν δίσκο στον οποίο σταχυολογήσαμε μερικά από τα πιο σημαντικά τραγούδια του ελληνικού ρεπερτορίου. Να καταθέσουμε τη δική μας ιδέα για ένα σύνολο τραγουδιών που θεωρούμε πως φέρει μέρος της κληρονομιάς αυτής της χώρας. Να κάνουμε μια υπενθύμιση πως το καλλιτεχνικό έδαφός της είναι ζωντανό, είναι εύφορο και έχει δώσει σπουδαίους καρπούς, που οφείλουν να μας κάνουν να αποκολληθούμε από αυτή την τάση αρχειολαγνείας που μας διακατέχει.

Στην προσωπική σου «Κιβωτό» τι θα έσωζες;

Αυτή η Κιβωτός έχει θέσεις μόνο για τους ανθρώπους που αγαπώ και κάποιες νότες, που θα τις κλείδωνα στον χρόνο για να μη φύγουν ποτέ από μέσα μου.

Ελλάδα-Αμερική και αμέτρητα ταξίδια στο ενδιάμεσο. Τι είναι εκείνο που ενώνει τους διαφορετικούς αυτούς κόσμους σου και δημιουργεί το τελικό καλλιτεχνικό σου πορτρέτο, κάνοντάς σε ικανό να απευθύνεται επί της ουσίας στα διαφορετικά σύνολα τα οποία καλείσαι να συγκινήσεις;

Κουβαλώ πολλά διαφορετικά βιώματα μέσα μου και είμαι αυτός που είμαι, χωρίς να θέλω ή να έχω ανάγκη να προσποιηθώ κάτι. Ξεκίνησα από μια φτωχή οικογένεια, είχα την τύχη να βρω έναν τρόπο να υπάρξω μέσα στο όνειρό μου και αυτό μού άνοιξε πόρτες και μου επέτρεψε να ταξιδέψω στον κόσμο. Η πορεία της ζωής μου με έκανε να δω πως δεν έχει νόημα να χρησιμοποιώ κάποιο προσωπείο παρά το δικό μου πρόσωπο, αληθινό και καθαρό. Άλλωστε, σήμερα που όλα είναι «ξεσκέπαστα», τι νόημα θα είχε να μένουμε ακόμη σε αυτά τα επιφανειακά και τοξικά, πολλές φορές, προσχήματα που συνηθίζεται να διατηρούν οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτό που λέμε μουσική ή εν γένει καλλιτεχνική βιομηχανία; Η ουσία βρίσκεται όταν στέκεσαι ένας προς ένα με τον κόσμο και τους δείχνεις το μέσα σου φωτισμένο από την αλήθεια σου. Και αυτό είναι το εισιτήριο που σου επιτρέπει να μιλήσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και να γεννήσεις την ίδια συγκίνηση είτε βρίσκεσαι στην Αθήνα είτε σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης.

Πριν από λίγο καιρό βρέθηκες στη Ρωσία, να τραγουδάς στο πλευρό του Michel Legrand, ενός από τους πλέον σημαντικούς κινηματογραφικούς συνθέτες παγκοσμίως.

Ο Michel Legrand και ο Ennio Morricone είναι οι δύο σπουδαιότεροι κινηματογραφικοί συνθέτες και το γεγονός πως αξιώθηκα να σταθώ δίπλα στον πρώτο και να εισπράξω όλη τη γενναιοδωρία και την αγάπη του είναι κάτι μοναδικό. Βρέθηκα μαζί του στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, μπροστά σε 7.000 κόσμο, και δεν ξέρω εάν η λέξη «τιμή» είναι επαρκής για να περιγράψει αυτό που αισθάνομαι.

Σε μια πορεία που τα πάντα κινούνται γύρω από μεγάλα μεγέθη, πόσο εύκολο είναι να εντοπίσεις την ουσία, που είναι μονάχα ένα σημείο;

Ήρθε και για μένα η στιγμή που έχασα την μπάλα, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν που φοβόμουν. Έχασα τα κλειδιά του ίδιου μου του σπιτιού. Έχασα τον καλλιτέχνη εντός μου. Μια κατάφωρη κριτική από την πλευρά της Ελλάδας και η αντιμετώπισή μου ως «προδότη» που εγκατέλειψε τη χώρα του, μια επίσης σκληρή κριτική, για άλλους λόγους, από την πλευρά της Αμερικής, με έκαναν να αμφιβάλλω για αυτό που είχα χτίσει βήμα βήμα τόσα χρόνια, για την ίδια μου την αξία. Πέρασα δύσκολα, ένιωσα πως έφτασα ξανά στο μηδέν, αλλά εκεί ακριβώς ήταν που κατάλαβα πως η επόμενη κίνηση θα οδηγούσε σε έναν μονόδρομο: Είτε θα άφηνα το μηδέν να γίνει μείον είτε θα το αντιμετώπιζα ως μια παραγωγική διαδικασία για να χτίσω ξανά την πίστη μου από την αρχή. Και αυτό έκανα...

Επομένως, η τέχνη είναι προσωπική υπόθεση;

Μπορεί να ξεκινά από μια εσωτερική ανάγκη, αλλά όσο περνά ο καιρός και αποκτάς την ευλογία να σε αγαπήσει ο κόσμος και να σε βάλει μέσα στο ίδιο του το σπίτι, τότε, ενώ συνεχίζεις να δημιουργείς την τέχνη που εσύ αγαπάς, σκέφτεσαι ταυτόχρονα πού απευθύνεσαι. Η αφορμή βρίσκεται εντός μας, αλλά η βαθύτερη αιτία είναι η ανάγκη επικοινωνίας με τον κόσμο. Μην ξεχνάς πως ακόμη και μια πολύ προσωπική, δική σου ιστορία, η οποία εσωκλείεται σε ένα τραγούδι, επί της ουσίας είναι μαζική, γιατί θα βρει κι άλλους ανθρώπους στον δρόμο της και θα γίνει δική τους. Ίσως με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, αλλά εξίσου δική τους.

Ποιο είναι το πορτρέτο εκείνου του ανθρώπου που σου γεννά την ανάγκη να τον κοιτάς στα μάτια και να του τραγουδάς;

Το πορτρέτο του ανθρώπου που φωτίζεται από την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι μόνο ένα ροζ σύννεφο, είναι ένα σύνολο συνθηκών, προσώπων, καταστάσεων που σου γέννησε το συναίσθημα. Που σε έκανε να νιώσεις χαρά αλλά και πόνο. Γι' αυτό, την ώρα που τραγουδώ, μπροστά από τα μάτια μου περνά σαν ταινία όλη μου η ζωή. Παλιοί έρωτες, νέοι φίλοι, καταστάσεις που νόμιζα πως είχα θάψει αλλά βρίσκουν μια μικρή σχισμή και ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια. Τότε, στα τρία λεπτά ενός τραγουδιού που δεν πατώ ακριβώς στη γη, βρίσκομαι σε εκείνο το σύμπαν που αρχίζει και τελειώνει πάνω στη σκηνή.

Πώς μεταφράζεται η μουσική «Ηλιοφάνεια» που θα ανέβει στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης στις 13 Φεβρουαρίου και στην Αθήνα, στο Θέατρο Άλφα στις 15 και 22 Φεβρουαρίου;

Ο τίτλος της παράστασης προέκυψε από τον τίτλο ενός εκ των δύο κομματιών που μου έδωσαν η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Άρης Δαβαράκης και θέλησα να τον χαρίσω στην παράσταση. Ξέρεις, η εικόνα ενός σκυφτού προσώπου προκαλεί πάντα μια ήττα μέσα μου και δυστυχώς κάθε φορά που επιστρέφω στην Ελλάδα, την αντικρίζω όλο και περισσότερο. Έτσι, θέλησα να φτιάξω μια παράσταση που θα δίνει χαρά, θα δίνει φως. Που για δύο ώρες θα σε κάνει να παίρνεις ανάσα. Είναι μια παράσταση που έχει ζωντάνια, έχει ενέργεια, έχει τραγούδια από τέσσερις διαφορετικές γλώσσες. Επίσης, είναι η πρώτη προσωπική μου παράσταση μετά από πολλά χρόνια στην Ελλάδα και εσωκλείει την ανάγκη μου να μοιραστώ με τους φίλους μου τα «νέα» μου. Θέλω να τους πω πού ήμουν τόσον καιρό, τι έκανα, τι έχτισα και με έφτιαξε αυτόν που είμαι σήμερα. Ένα «καρδιογράφημα» από στιγμές.

Στην ομίχλη της εποχής πόση δύναμη έχει μια Ηλιοφάνεια;

Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το ομιχλώδες τοπίο της εποχής, θεωρώ πως έφτασε η στιγμή να σταματήσουμε να θρηνούμε. Φτάνει πια, το παρακάναμε! Ήρθε ο καιρός να το αντιστρέψουμε και να φέρουμε την ελπίδα στον διπλανό μας, με τον πιο απλό και διόλου απτό τρόπο, με ένα χαμόγελο. Τα πράγματα είναι δύσκολα, έως και δύσκολα αναστρέψιμα, αλλά υπάρχουν τόσα εκατομμύρια αφορμές που μπορούν να μας φέρουν χαρά, χωρίς να εμπεριέχουν την ύλη στη σύστασή τους. Αυτό θέλω να φέρει και η δική μου «Ηλιοφάνεια». Μια ανάσα. Άλλωστε, κάποια στιγμή πρέπει να πάψουμε να ενοχοποιούμε τη χαρά. Είναι τρομερό πως και στην ίδια την τέχνη επικρατεί η ιδέα ότι ένα έργο για να είναι σπουδαίο, πρέπει οπωσδήποτε να είναι δραματικό.

Κι όμως, το καινούριο σου τραγούδι έχει τίτλο «Ποιος φοβάται την αγάπη»...

Ίσως τη φοβόμαστε γιατί δε μάθαμε από μικροί πόσο αγνό, απλό και τρυφερό πράγμα είναι. Μιλάμε συνέχεια για τις προεκτάσεις της, για εκείνα που μπορεί να προκαλέσει η απώλειά της και δε φροντίζουμε να τη διατηρήσουμε καθαρή εντός μας. Φτάνουμε ακόμη και στο σημείο να τη βανδαλίσουμε αντί να κλείσουμε έναν κύκλο.

Αυτό το νέο τραγούδι φέρει τις υπογραφές δύο δημιουργών «ορόσημο», της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και του Άρη Δαβαράκη. Ποια κοινή ματιά σάς ενώνει σε ένα σήμερα που μοιράζεστε από κοινού, παρότι έχει διαφορετικές καταβολές στον παρελθόντα χρόνο;

Η Ευανθία και ο Άρης είναι οι δημιουργοί των δύο καινούριων κομματιών που ερμηνεύω, του «Ποιος φοβάται την αγάπη» που ήδη κυκλοφορεί, και του «Ηλιοφάνεια» που θα αρχίσει να ακούγεται σε λίγο καιρό, αλλά θα το τραγουδήσω πρώτα στις παραστάσεις μου. Είναι τόσο μεγάλη η τιμή που αισθάνομαι για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν αυτοί οι δύο άνθρωποι, που τους θαυμάζω από παιδί... Είναι δύο σοφοί άνθρωποι, δύο παλιές ψυχές σε αυτόν τον κόσμο και αυτό τους κάνει να μπορούν να διατηρήσουν αυτό το νήμα που περνάει από τρεις γενιές, με έναν πολύ ειρηνικό και ενιαίο τρόπο. Ο σεβασμός και η σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπισαν αυτό που θέλαμε να κάνουμε είναι κάτι το σπάνιο και μοναδικό, ειδικά όταν στην παρέα υπάρχει και ένας άνθρωπος της νεότερης γενιάς. Και αυτό είναι που κάνει το πνεύμα τους να ανακυκλώνεται στον χρόνο σαν σπιράλ και να με καθιστά βαθιά ευγνώμων που βρέθηκαν οι δρόμοι μας.

 

Μα δε θα έπρεπε να είναι αυτονόητο κάτι τέτοιο;

Η λογική γνέφει καταφατικά, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Διακατεχόμαστε από μια γεροντολαγνεία, η οποία είναι μοναδική στον κόσμο. Είμαστε οι μοναδικοί που θεωρούμε ακόμη νέο έναν τραγουδιστή 30 χρονών. Δε δίνουμε χώρο στο νέο αίμα, στη νέα σκηνή να ανθίσει εάν ηλικιακά δεν ακουμπήσει σε ένα χαζό όριο που υποσυνείδητα έχουμε θέση. Δεν αφήνουμε τους νέους ανθρώπους να προσπαθήσουν και ας κάνουν και λάθη. Τι έγινε εάν είσαι 20 χρονών και φορέσεις αστεία ρούχα στη σκηνή; Ε και; Και στη ζωή σου στα 20 αστεία ρούχα δε θα φορέσεις;

Τι επιφυλάσσει το μέλλον;

Ετοιμάζω τον επόμενο αγγλόφωνο δίσκο μου, τη συνέχεια του «Picture this», ο οποίος θα έχει τίτλο «Restart» και θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Σεπτέμβριο. Ηχογραφείται στο Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο και φέρει τις υπογραφές σπουδαίων παραγωγών, που έχουν συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες παγκοσμίως. Είναι ένας ιδιαίτερος δίσκος, πολύ προσωπικός, στον οποίο συνυπογράφω δημιουργικά όλα τα κομμάτια και δείχνει τη φάση ενός νέου ανθρώπου και όσα έχουν συμβεί στη ζωή του τα τελευταία χρόνια. Την κυκλοφορία του δίσκου θα ακολουθήσει η πρώτη μου παγκόσμια περιοδεία, που θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2018 και θα με ταξιδέψει σε πολλές χώρες, ενώ από το καλοκαίρι του 2017 θα αρχίσει να προβάλλεται στο CBS το απόσπασμα του δικού μου μέρους από τη συναυλία που δώσαμε με τον Μάριο Φραγκούλη στο Ηρώδειο, το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Info:

Περισσότερες πληροφορίες τη συναυλία του Γιώργου Περρή στο Θέατρο Άλφα - Ιδέα θα βρείτε... εδώ

  

* H συνέντευξη και η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο Coco-Mat Hotel Athens!

 

 

Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.

 

 

Έξυπνη αναζήτηση:

Που εμφανίζεται ο κάθε ηθοποιός ή τραγουδιστής;


"Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα" = Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες εμφανίσεις του καλλιτέχνη