Μια σπάνια ποικιλία πεταλούδας θα μπορούσε να είναι η Μάρω Μαρκέλλου. Μία ιπτάμενη ενέργεια, σαν αεράκι, που θα μύριζε απαλά και θα είχε χρώμα ροζ και σιέλ. Κάπως σαν τις τούφες των μαλλιών της. Βλεποντάς την, δύσκολα θα την χαρακτήριζες... «Υποψήφια μάνα», όμως η ίδια αυτοσαρκάζεται μέσα από τα τραγούδια της. Κλείνει το μάτι ειρωνικά και βγάζει τη γλώσσα σε κάθε μορφή σοβαροφάνειας και δήθεν. Θα ήθελε να έχει πει πρώτη τη «Ντισκοτέκ» της Ελπίδας, στο επερχόμενο live της θα τραγουδήσει Άννα Βίσση, γράφει για χαμένες αγάπες στο Κάιρο, κόμικς, υδραυλικούς και εκφράζει με χιούμορ και αυτοσαρκασμό όλους τους προβληματισμούς των τριαντάρηδων. Η Μάρω Μαρκέλλου είναι η πιο ποπ αναρχική και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να το διαπιστώσετε.