Μαρίζα Ρίζου
Έχουμε ανάγκη από νέα όμορφα πράγματα, όπως είναι αυτό το μουσικό είδος της jazz, το οποίο «χαμογελάει» από μόνο του…!
Μας συστήθηκε με τη διασκευή της «μπόσα νόβα του Ησαΐα» και από την πρώτη στιγμή που την ακούσαμε ενθουσιαστήκαμε κι αποφασίσαμε να την «ανακρίνουμε» μουσικά!Με τέτοια φωνή, τέτοιο στυλ και τέτοιο χαμόγελο πώς να μη λάμψει; (αφού είναι αστέρι!)
Ladies and gentlemen… η Μαρίζα Ρίζου!
M.C:Ας συμπληρώσουμε τη «μουσική» σου ταυτότητα…
Όνομα:Μαρίζα
Επώνυμο:Ρίζου
«Μητέρα» έμπνευση:Έλα μου ντε!
«Πατέρας» όνειρο:Ψυχική υγεία
Ημερομηνία «μουσικής» γέννησης:Πολύ νωρίς, πολύ παλιά…
Χώρος «μουσικής» διαμονής:Jazz, bigbandjazz, ωραίες μουσικές γενικά, χωρίς «ταμπέλες» απαραίτητα…
M.C: Πώς «λειτουργεί» η μουσική για σένα;
Μ.Ρ : Πιστεύω στο λυτρωτικό χαρακτήρα της μουσικής. Γι’αυτό και είμαι από τους τύπους που ,όταν δεν είναι καλά, προσέχουν τι μουσική ακούνε! Εκείνες τις ημέρες το ραδιόφωνο συνήθως κλείνει! Πρέπει πρώτα να ξεπεράσω αυτή τη φάση και μετά να το ξανανοίξω. Αγαπώ πολλά θλιμμένα κομμάτια, αλλά … όταν δεν είμαι θλιμμένη! Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και από την πλευρά της δημιουργίας η μουσική για μένα. Μ’ αρέσει να γράφω κομμάτια, όπως το «Γλυκό πρωί», που είναι και το πρώτο μου εγχείρημα, που ,όταν τα ακούς, ασυναίσθητα χαμογελάς, γιατί σου παρουσιάζει μία κατάσταση, την οποία, ακόμη κι αν δεν έχεις ζήσει, φαντάζεσαι πως θα ήταν αν την ζούσες. Φυσικά, έχω και πιο «σκοτεινές» δημιουργικές στιγμές, όπως στο κομμάτι «Δράκος»(που δεν έχει κυκλοφορήσει κάπου ακόμα), στο οποίο όμως και πάλι, έχω δώσει ένα ευχάριστο τέλος.
M.C: Το είδος που ακολουθείς είναι bigbandjazz… Σε μια Ελλάδα, που το διαφορετικό συνήθως ή περνά απαρατήρητο ή δε χαίρει προβολής, δε φοβήθηκες να το προσπαθήσεις;
Μ.Ρ: Είχα πολύ φόβο για την αποδοχή του συγκεκριμένου είδους από τον κόσμο αλλά, ένας από τους λόγους που με ενθάρρυνε να προχωρήσω, είναι η άνοδος της νέας μουσικής σκηνής που «χτίζεται» τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πολλές μπάντες και νέοι καλλιτέχνες ,που δεν ακολουθούν την περπατημένη οδό και επιλέγουν κάτι διαφορετικό, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια νέα τάση κι όχι απλώς μόδα. Αισθάνομαι πως αυτό το μουσικό είδος λοιπόν της jazzπου τόσο πολύ αγαπάω, που κλίνει προς το bigbandπαίξιμο, ανήκει σε αυτήν την τάση και γι’ αυτό νιώθω κάποια ασφάλεια. Έτσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που εξ αρχής γνώριζα ποιο δρόμο θέλω να ακολουθήσω, δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία εκπτώσεων. Τα πρώτα σημάδια είναι ενθαρρυντικά, η συνέχεια θα δείξει…!
M.C: Jazz με ελληνικό στίχο…
Μ.Ρ: Μ’ αρέσει πολύ η ιδέα του ελληνικού στίχου σε ένα είδος που μουσικά είναι κάτι ξενόφερτο. Άλλωστε, αυτή είναι η πρότασή μου, να φέρω προς τα ελληνικά μέτρα έναν ξένο ήχο. Εκεί κρύβεται και η «μαγεία» της ιδέας. Εάν στο μέλλον προκύψει κάποιο τραγούδι με αγγλικό στίχο, δε θα το απορρίψω. Γενικά, όμως, προτιμώ τα ελληνικά γιατί μου επιτρέπουν να εκφράζομαι όπως ακριβώς θέλω, αντιπροσωπευτικά προς τα συναισθήματά μου.
M.C: Πριν, έκανες λόγο για τη νέα σκηνή που σιγά- σιγά «οικοδομείται». Πιστεύεις πως σήμερα υπάρχει πρόσφορο έδαφος για ένα τέτοιο εγχείρημα;
Μ.Ρ: Πιστεύω πως σήμερα είναι η πλέον κατάλληλη εποχή για να ξεκινήσει κάτι τέτοιο. Η απουσία της σκιάς των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών και η εκτεταμένη χρήση του διαδικτύου βοηθάει πολύ στην προβολή νέων καλλιτεχνών, οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες, ίσως να μη μπορούσαν να κάνουν γνωστή τη μουσική τους. Πλέον η επιλογή ανήκει μόνο στον κόσμο. Άλλωστε, δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί, έχουμε ανάγκη από νέα όμορφα πράγματα, όπως είναι αυτό το μουσικό είδος , το οποίο «χαμογελάει» από μόνο του!
M.C: Το κομμάτι που σε έκανε γνωστή είναι η διασκευή του «Μπόσα νόβα του Ησαΐα», ενός κομματιού ερμηνευμένου χαρακτηριστικά από έναν από τους πιο ευφυείς τραγουδοποιούς και τραγουδιστές, το Φοίβο Δεληβοριά… «Θέλει αρετή και τόλμη»… ;
Μ.Ρ: Φλέρταρα πολύ με την ιδέα να «πειράξω» ένα κομμάτι. Έτσι, άρχισα να ψάχνω στους δίσκους μου τα αγαπημένα μου κομμάτια. Ήδη έκλινα προς το συγκεκριμένο, όταν πήγα σε ένα liveτου Φοίβου Δεληβοριά και αποφάσισα πως θέλω αυτό. Όταν το έπαιξε, άκουσα κατ’ ευθείαν στα αυτιά μου πώς θα μπορούσε να παιχτεί με διαφορετικό τρόπο. Φυσικά, είχα επιφυλάξεις γιατί είχα να κάνω με το κομμάτι ενός πολύ αγαπημένου μου καλλιτέχνη, ο οποίος έχει πολύ μεγάλο κοινό, το οποίο δεν ήξερα εάν «θα ενέκρινε» αυτή τη διασκευή. Δουλέψαμε με πολλή αγάπη και σεβασμό πάνω στο αρχικό κομμάτι και φτιάξαμε μια διασκευή εντελώς διαφορετική από την αρχική εκτέλεση, γι’ αυτό και τα μέχρι τώρα σχόλια είναι θετικά.
M.C: Στην εποχή της «δικτατορίας» του playlist, για να καταφέρει κάποιος να ακουστούν τα κομμάτια του στο ραδιόφωνο, πρέπει να παρουσιάζει κάτι πολύ ιδιαίτερο. Τι είναι αυτό, που πιστεύεις πως θα κάνει τα δικά σου τραγούδια να ακουστούν;
Μ.Ρ: Ο διαφορετικός ήχος. Θα μου άρεσε στο μυαλό του κόσμου να συνδεθεί η φωνή μου με αυτό το είδος μουσικής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκλωβιστώ για πάντα σ αυτό. Απλώς ,πλέον, πιστεύω πως δε φτάνει μόνο μια καλή φωνή. Για να καταφέρεις να επιβιώσεις πρέπει να προτείνεις κάτι. Βέβαια, μια νέα πρόταση μπορεί να λειτουργήσει ως δίκοπο μαχαίρι, αλλά αξίζει την προσπάθεια, εάν πρόκειται για κάτι που αγαπάς πραγματικά και πιστεύεις εσύ πρώτα απ’όλους σ’αυτό.
M.C: Μετά τη «Μπόσα Νόβα του Ησαΐα» και το «Γλυκό πρωί» θα ακολουθήσουν άλλα κομμάτια;
Μ.Ρ: Έχω ήδη κάποια κομμάτια, τα οποία σχεδιάζω να ηχογραφήσω μετά τα Χριστούγεννα. Κινούνται γύρω από τον ίδιο άξονα από τα ήδη υπάρχοντα, χωρίς ,βέβαια, να επαναλαμβάνονται κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά με γοητεύει. Πιστεύω πως είναι καλό ο κάθε καλλιτέχνης να έχει τον δικό του ήχο, χωρίς να υπάρχει ,όμως, μονοτονία. Από κει και πέρα, κάνω συζητήσεις με κάποιες δισκογραφικές εταιρείες.
M.C: Δε σε φοβίζουν τα όρια που μπορεί να σου θέσει μια δισκογραφική εταιρεία ;
Μ.Ρ: Γενικά στην ιδέα της δισκογραφικής νιώθω μια συστολή. Θέλω η εταιρεία ,με την οποία τυχόν θα συνεργαστώ, να πιστεύει πολύ σε αυτό που θέλω να κάνω. Δε νομίζω πως θα συμβιβαστώ ή θα δεχτώ να αλλάξει όλη αυτή η δουλεία ,που με τόσο κόπο έχει γίνει. Από την ενορχήστρωση μέχρι την ερμηνεία, όλα έχουν γίνει πολύ προσεκτικά και με συγκεκριμένο σκοπό. Εάν μου ζητήσουν να αλλάξω κάτι… «ευχαριστώ, δε θα πάρω!».
M.C: Η ιδέα της ανεξάρτητης παραγωγής…;
Μ.Ρ: Σκέφτομαι πολύ σοβαρά την ιδέα της ανεξάρτητης παραγωγής. Ήδη, τα δύο κομμάτια ,που έχω βγάλει, είναι δικής μου παραγωγής. Φυσικά, εάν ,όπως είπα και πριν, συμφωνήσω με μια εταιρεία που σεβαστεί αυτό που θέλω να κάνω, θα συνεργαστώ με μεγάλη χαρά. Προς το παρόν,έχω κάποιους σταθερούς συνεργάτες,τους οποίους εκτιμώ ιδιαιτέρως και με τους οποίους δουλεύω πάνω στις ιδέες μου. Πιστεύω πολύ σε όλο αυτό και ακριβώς γι’ αυτό θέλω να κάνω προσεκτικές κινήσεις. Βέβαια,είμαι ακόμα σχετικά συγκρατημένη και περιμένω αντιδράσεις…
M.C: Στις 22 και 29 Νοεμβρίου έχεις δύο liveστο «Σταυρό του Νότου- Club»…
Μ.Ρ: Θα παίξουμε κομμάτια από διάφορα είδη, ελληνικά και ξένα, ενορχηστρωμένα σε bigbandjazzπαιξίματα. Τις ενορχηστρώσεις έχει κάνει ο Δημήτρης Σιάμπος και σε σημεία έχει βοηθήσει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος.Βέβαια όλη η ομάδα των μουσικών με τους οποίους έχω τη χαρά να παίζω,έχει βάλει το χεράκι της! Είναι ένα πρόγραμμα με πολλή ενέργεια και ένταση,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει και τις διακυμάνσεις και τις πιο ήρεμες στιγμές του. Σε γενικές γραμμές όμως είναι ένα δυνατό, χορευτικό πρόγραμμα.
M.C: Σε ευχαριστώ πολύ. Καλή αρχή!
Μ.Ρ: Εγώ ευχαριστώ!
ads in article συνεντεύξεις}
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
