Συνέντευξη: Πάνος Βλάχος. “Είναι ωραίο να μην φοβάσαι να αποτύχεις”!

Σε τι φάση σε βρίσκουμε μουσικά.

Είμαι σε μια σταθερή φάση. Ολοκληρώσαμε τις εμφανίσεις μας στην Σφίγγα και θα παρουσιάσουμε αυτήν την παράσταση και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Είναι μια παράσταση με μουσική και κείμενα, με τραγούδια δικά μου και άλλων. Προσπαθώ να τα συνδυάσω όλα με έναν τρόπο που νομίζω έχει ενδιαφέρον.

Πώς ξεκινάει η σχέση σου με την μουσική;

Αγαπώ να παίζω έγχορδα και ό, τι άλλο καταφέρνω, αλλά ουσιαστικά η σχέση μου με την μουσική ξεκίνησε μέσα από το θέατρο, ήδη σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Σε κάθε παράσταση που έπαιζα πάντα υπήρχε η μουσική. Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου έναν άνθρωπο που θέλει να γράφει ιστορίες. Ήθελα να γίνω καλός ηθοποιός και καλλιτέχνης. Αυτό με τρέφει…το να λέω ιστορίες. Είναι κάπως γενική η ταυτότητά μου και όσο πρόβλημα κι αν δημιουργεί αυτή η γενικότητα, εμένα με κάνει ευτυχισμένο γιατί αυτό έχει μια δημιουργία. Ο πρώτος μου δίσκος δημιουργήθηκε από τραγούδια που έπαιζα στις διάφορες παραστάσεις. Ο δεύτερος δίσκος είναι προσωπικές μου ιστορίες από τις περιηγήσεις μου τα τελευταία χρόνια. Άλλα τραγούδια τα έχω γράψει στο Λος Άντζελες, άλλα στη Νέα Υόρκη, άλλα στο Τορόντο και στην Αθήνα.

Είχες λοιπόν μια σχέση με την μουσική. Είχες παρόμοια σχέση και με τη συνθεση στίχων;

Όχι καθόλου. Αγαπώ πολύ την ποίηση, λατρεύω το ελληνικό τραγούδι, μου αρέσουν πολύ οι ξένες γλώσσες. Αλλά όχι με τον στίχο δεν είχα σχέση.

Το νέο σου άλμπουν είναι ένα δίσκος περιπλανήσεων, από τραγούδια που γράφτηκαν σε διαφορετικές χώρες, διαφορετικές πόλεις και διαφορετικές φάσεις, πώς καταφέρνει τελικά να διατηρεί μια ταυτότητα;

Να αρχίσω λέγοντας ότι ο δίσκος λέγεται “Μετά” και αυτό είναι μια ιδέα του Ηλία Μπενέτου. Εγώ ήρθα ένα διάστημα στην Ελλάδα κάποια Χριστούγεννα και τους είπα ότι έχω γράψει κάποια τραγούδια. Τους έπαιξα λοιπόν αυτά τα τραγούδια, τα οποία ήταν πολύ διαφορετικά από τα προηγούμενα. Πολύ πιο προσωπικά, πιο άμεσα, πιο ευθύβολα. Ο Ηλίας είπε ότι θα βγάλουμε τον δίσκο “Μετά” γιατί είναι… μετά από την πρώτη μου ιστορία. Πιστεύω πως είμαι πια ένας άλλος άνθρωπος.

Η κοινή ταυτότητα είναι ένα δικό μου, προσωπικό ξεγύμνωμα. Στον πρώτο μου δίσκο ήταν τα πράγματα πιο ποιητικά. Τώρα προσπαθώ να βάζω το μη αναμενόμενο μέσα στα νοήματα των στίχων. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό. Εμένα ο στίχος είναι αυτό που με κινητοποιεί. Γράφω ιστορίες που τραγουδώ με έναν δικό μου τρόπο και μέχρι εκεί. Είναι πολύ οργανικό αυτό που κάνω. Νιώθω μεγάλη ελευθερία που δεν χρειάζεται να τραγουδήσω σε ένα μεγάλο μαγαζί που θα θα πρέπει να γεμίσω, ή ότι γράφω τραγούδια που δεν είναι απαραίτητο να παίξουν στο ραδιόφωνο. Αυτό ειναι μεγάλη ελευθερία. Μου κάνει πολύ καλό.

Δεν θέλεις όμως αυτά που γράφεις και τραγουδάς να αρέσουν και να έχουν επιτυχία;

Θα ήταν υποκριτικό αν σου έλεγα ότι δεν με ενδιαφέρει να αρέσω. Εγώ σαν Πάνος, αν με ρωτάς, δε αρέσω στον εαυτό μου. Έχω πολλά πράγματα που δεν μου αρέσουν. Όμως τα τραγούδια που γράφω είναι κάτι άλλο από μένα, επειδή τα κάνω ειλικρινά και με μεγάλο πάθος. Οπωσδήποτε θέλω να αρέσουν, να συγκινούν ή να εμπνέουν. Να εμπνέουν κάτι. Μια διασκέδαση, ένα συναίσθημα, ένα χαμόγελο. Αλλά αν περνάνε απαρατήρητα και πάλι οκ θα είμαι.

Το ταξίδι που έκανες στην Αμερική πόσο σε έχει καθορίσει καλλιτεχνικά;

Με καθορίζει αυτή η αβεβαιότητα που έχω. Είμαι ανάμεσα σε δύο κόσμους. Κατ’ αρχας όταν ζω στην Αμερική και προσπαθώ να κλείσω ρόλους ή να παίξω θέατρο και ταυτόχρονα γράφω τραγούδια με ελληνικό στίχο και κάνω συνεργασίες με τον Πασχαλίδη ή τον Μαργαρίτη είναι από μόνο του, ενδεχομένως, ένα πρόβλημα. Αλλά για μέσα αυτό είναι πολύ ειλικρινές. Αναληθές θα ήταν αν έμπαινα στην διαδικασία να εκφραστώ μέσα στο youtube ή να γράψω Αγγλικά, γιατί έτσι θέλει το σύστημα εκεί.

Οπότε με έχει καθορίσει υπό την έννοια ότι δεν μου έχει επιβάλει το life style του. Μου έχει ανοίξει το μυαλό πάρα πολύ, έχει ανοίξει τα αισθητήρια όργανα μου, με έχει κάνει ευάλωτο. Είμαι πιο ευάλωτος σε αυτά που έχω κάνει στο θέατρο, στο cinema. Είμαι και πιο ευέλικτος πια.

Η ανάγκη σου να φύγεις και να ταξιδέψεις πώς προέκυψε;

Ήθελα πάρα πολύ να φύγω στο εξωτερικό. Γενικά ταξιδέυω πάρα πολύ. Ξεκίνησε ως μια ανάγκη μου να κάνω μαθήματα. Εκεί ανακάλυψα πάρα πολλές ανεπάρκειες που είχα, που όλοι όσοι κάνουμε τέχνη έχουμε και βρήκα μια καλή ευκαιρία να εξελιχθώ. Οι έλληνες ηθοποιοί τελειώνουμε την δραματική σχολή και μετά παίζουμε στο θέατρο για όλη μας την καριέρα. Στο εξωτερικό η μάθηση για τον ηθοποιό δεν σταματά ποτέ. Ήταν μια ωραία σφαλιάρα. Μου έκανε πολύ καλό.

Σε κουράζει κάποιες φορές αυτό; Σου λέιπει μια σιγουριά που πιθανώς να είχες παλαιότερα;

Πάρα πολύ. Όλη μου η ζωή αυτό είναι. Το τι έχω και τι δεν έχω. Γιατί ποτέ δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Γιατί εγώ ξέρω ξεκάθαρα τι δεν έχω εκεί και τι δεν έχω εδώ. Και δεν μιλάω για οικογένεια και ασφάλεια. Μιλάω περισσότερο καλλιτεχνικά. Εδώ είναι πολύ εύκολο να εκφραστείς και να παίξεις την παράστασή σου ή ακόμα και να γράψεις τα τραγούδια σου. Στο εξωτερικό για να κάνω το “Μιστέρο Μπούφο” και να ταξιδέψω σε τόσες χώρες είχα εξαντληθεί πριν ακόμα ανέβω στην σκηνή.

Αλλά είναι φυσιολογικό πάντα κάτι να σου λείπει κι αν το συνειδητοποιήσω αυτό, θα είμαι πολύ ευτυχισμένος στην ζωή μου.

Εσύ, πώς θα όριζες τον όρο καλλιτέχνης;

Δεν θα δώσω κανέναν βαρύγδουπο ορισμό. Αυτό που με εκφράζει αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το θέατρο και την τέχνη είναι ότι αγαπώ τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να καταπολεμήσουν τον φόβο τους. Και τον καταπολεμούν δημιουργώντας. Ο φόβος είναι μεγάλο εμπόδιο στην ζωή μας. Και είναι κάτι που μας έχουν μάθει. Η διαδορμή του να είσαι καλλιτέχνης, πιστεύω ότι είναι ένα υπέροχο μονοπάτι. Απλά η κοινωνία μας και το σύστημά μας λειτουργει με ένα σύστημα φόβου. Το θέμα είναι πώς λειτουργούν μέσα στην καρδιά σου τα πράγματα.

Είναι ένας τρόπος ζωής. Ένας τρόπος ζωής που σου λέει το πώς θα εμπνεύσεις με αυτό που δημιουργείς. Με το παράγωγο αυτού που πραγματικά είσαι. Είναι πολύ ωραίο να μην φοβάσαι να αποτύχεις.

Στην Αμερική κάνεις μαθήματα υποκριτικής και τραγουδιού;

Κάνω μαθήματα υποκριτικής, στην κάμερα, μαθήματα για σωματικό θέατρο. Ό, τι βρω που να έχει ενδιαφέρον, το κάνω.

Παρακολουθώντας και εσένα και άλλους καλλιτέχνες που έφυγαν στο εξωτερικό συνειδητοποιώ ότι δεν μαθαίνουμε τελικά τι κάνετε εκεί. Δηλαδή δεν έρχεται στην Ελλάδα σαν πληροφορία το τι κάνει ο Πάνος Βλάχος στην Αμερική.

Σαν πληροφορία δεν έρχεται γιατί εκείνο που ενδιαφέρει από την Αμερική είναι το lifestyle. Σε υποχρεώνει το σύστημα να βγάζεις δελτία τύπου για την ζωή σου. Για το σύστημα το να είσαι στην Αμερική σημαίνει ότι “είσαι ο καλύτερος ηθοποιός του κόσμου”, “την έχεις ψωνίσει”, “είσαι βιζιτού”, “είσαι σνομπ” και “θα γυρίσεις πίσω επειδή δεν κατάφερες τίποτα”. Αυτό είναι μια νοοτροπία που σε αναγκάζει να δηλώνεις συνεχώς με λόγια “γιατί” το κάνεις αυτό. Εγώ προσπαθώ να τα δηλώνω αυτά με τις πράξεις μου και με αυτά που κάνω.

Έπαιξα το “Μιστέρο Μπούφο”, έκανα μια μικρή συμμετοχή σε μια σειρά στο NBC, ζω εκεί, προσπαθώ να κάνω θεατρικές αναζητήσεις κι αυτό είναι όλο.

Η Αμερική είναι μια βάση στην οποία κάνω οντισιόν για σειρές και projects και είναι μια αφετηρία για άλλα projects ανά τον κόσμο, προκειμένου να ταξιδέψω. Εάν προκύψει κάτι στην Ελλάδα το οποίο να έχει ενδιαφέρον φυσικά και θα το κάνω.

Σε ότι αφορά το τραγούδι τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Εκεί καταγράφω κομμάτια της προσωπικής μου θεώρησης του κόσμου, όσο πιο ειλκρινά και άδολα μπορώ.

Όλοι οι Έλληνες καλλιτέχνες που τα τελευταία χρόνια ζείτε στην Αμερικη πιστεύεις ότι ανοίγετε έναν δρόμο για τους επόμενους που θέλουν να κάνουν το ίδιο;

Όχι, δεν πιστεύω ότι βοηθάει. Οι έλληνες σαν φυλή δεν ανταποκρινόμαστε σε αυτά που ζητάει η Αμερική. Ένας Ινδός για παράδειγμα ή ένα ασιάτης, έχει περισσότερες πιθανότητες να παίξει σε μια ταινία από εμένα, γιατί έχει πιο ιδιαίτερα φυλλετικά χαρακτηριστικά με μεγαλύτερη ζήτηση στις auditions. Καλλιτεχνικά είναι πολύ σημαντικό για κάποιον να βρεθεί εκεί και να εξελιχθεί. Αλλά το να πάει κανείς στην Αμερική επειδή ζητάνε έλληνες, είναι αστείο. Η διαδρομή είναι προσωπική.

Αυτή την περίοδο βρίσκεσαι στην Ελλάδα για τις εμφανίσεις που ολοκλήρωσες στη Σφίγγα, την παρουσίαση του προσωπικού σου δίσκου και την ταινία “Αιγαίο SOS”.

Ακριβώς. Και για την συνεργασία μου με τον Μίλτο Πασχαλίδη, όπου τρία Σάββατα θα είμαι καλεσμένος του στον Σταυρό του Νότου. Ο Μίλτος με γνώρισε ως έναν άνθρωπο που απλώς έγραφα και τραγούδια. Τραγούδησε ένα τραγούδι στον πρώτο μου δίσκο, τραγούδησε ένα τραγούδι και στο δεύτερο και τον θεωρώ πια δικό μου άνθρωπο και φίλο μου. Δηλαδή η παρέα με τον Μίλτο με κάνει να φοβάμε όλο και λιγότερο. Με αντιμετωπίζει σαν τραγουδοποιό, πιστεύει πάρα πολύ στα τραγούδια μου και αυτό για μένα είναι ακριβώς ο στόχος. Καλλιτεχνικά είμαι συγγενής με τον Μίλτο και εκείνος με αντιμετωπίζει έτσι.

Στα lives σου φαντάζομαι λες τραγούδια του Μιλτου;

Στα live μου λέω τραγουδια του Μίλτου Πασχαλίδη, του Αλκίνοου Ιωαννίδη, του Χατζιδάκι, Ισπανόφωνα και Αγγλόφωνα τραγούδια και κείμενα δικά μου. Τα κείμενά μου, έχουν να κάνουν με την θρησκεία, την αγάπη, το instagram, την εικόνα που έχουν οι άνθρωποι. Όλα αυτά με έναν αυτοσαρκασμό. Χτυπάω τον εαυτό μου, προσπαθώντας να ανακαλύψω πώς μπορούμε να διασκεδάσουμε.

Το κοινό του Πασχαλίδη, πώς πιστεύεις ότι θα σε αντιμετωπίσει;

Δεν έχω ιδέα. Έχω παίξει στον Σταυρό, αλλά αυτό που κάνω εγώ είναι πιο κοντά στο μουσικό θέατρο. Λέω ιστορίες, λέω τραγούδια. Είναι κάτι διαφορετικό το οποίο αρέσει πολύ στον Μίλτο.

Στον δίσκο έχεις μια συνεργασία και με τον Γιώργο Μαργαρίτη.

Τον γνώρισα στο θέατρο τον Μαργαρίτη. Ήθελα να κάνω ένα τραγούδι λαϊκότροπο με μια κριτική της σημερινής κατάστασης και τον βρήκα ιδανικό. Θέλω να συνεχίσω να κάνω τέτοιες συμπράξεις. Να είναι μια τοποθέτηση απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν. Στον δίσκο λέει ένα τραγούδι και η Ελένη Δήμου και η Μαρίνα Σάττι κάνει φωνητικά σε ένα τραγούδι. Την Ελένη Δήμου δεν την γνώριζα, αλλά ήταν πραγματικά εξαιρετική.

Έχεις κάποιο τρελό όνειρο στην Αμερική το οποίο θα ήθελες να μας αποκαλύψεις;

Αποφεύγω να χρησιμοποιώ τη λέξη όνειρο. Η φιλοσοφία μου είναι ταυτόχρονα και το όνειρό μου. Δηλαδή όσα μου έχουν συμβεί στην ζωή μου δεν θα μπορούσα να τα έχω ονειρευτεί. Επιθυμώ να εχω κέφι και την όρεξη και συγκινώ.

Info:

Ο δίσκος του Πάνου Βλάχου “Μετά” κυκλοφορεί από την Cobalt music.