Συνδυάζει τη μουσική παράδοση και τη σύγχρονη μουσική δημιουργία με τον προσωπικό του τρόπο. Έχει πάντα μαζί, το αγαπημένο του βιολί, την προέκταση της δημιουργίας του. Όταν εμφανίζεται ζωντανά, τραγουδά τα δικά του τραγούδια, αλλά και πρωτότυπες αγαπημένες διασκευές. Ο Παναγιώτης Λάμπουρας επιστρέφει στις προσωπικές του εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου την Κυριακή 8 Μαΐου και αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία να τον ρωτήσουμε όσα όσα θέλαμε να μάθουμε για εκείνον.
Παναγιώτη, την Κυριακή 8 Μαΐου επιστρέφεις με μία εμφάνιση στο Σταυρό του Νότου. Τι προσδοκίες έχεις και τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμά σου;
Ύστερα από αρκετό διάστημα επιστρέφουμε για μια συναυλία στο Σταυρό του Νότου με πολύ μεγάλη χαρά και ανυπομονησία να μοιραστούμε καινούργια πράγματα. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πολύ δύσκολα για όλους, ζήσαμε πρωτόγνωρες συνθήκες που μας δοκίμασαν πολύ σε όλους τους τομείς.
Το πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε θα περιέχει σίγουρα τραγούδια από τους δύο προσωπικούς μου δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει (“Υδρόγειος”, Μικρή Άρκτος και “Ο Μικρός Χρόνος” Ανεξάρτητη Παραγωγή) αλλά και δύο singles που έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο χρόνο (“Βράδυ στην Αθήνα” και “Δεν Πειράζει” που κυκλοφόρησε πρόσφατα).
Μαζί με τα δικά μου τραγούδια θα υπάρχουν παραδοσιακά κομμάτια που αγαπώ πολύ και συνδέομαι βαθιά με αυτά αλλά και τραγούδια από το Ελληνικό ρεπερτόριο που θέλω πολύ να τραγουδήσω. Αγαπώ την Ελληνική μουσική και τη μελετώ διαρκώς και έχω την επιθυμία να παρουσιάζω τραγούδια σε διασκευές με διαφορετικό τρόπο αλλά και με έναν στόχο να πουν κάτι στο σήμερα όπως το αντιλαμβάνομαι μουσικά.
Το βιολί είναι το όργανο μέσα από το οποίο εκφράζομαι και δημιουργώ, είναι εκείνο που με οδηγεί και μου δείχνει προς ποιά κατεύθυνση θέλω κάθε φορά να κινηθώ και τι ατμόσφαιρα θέλω να δημιουργήσω. Σε αυτό το live στις 8 Μαΐου θα είμαστε μαζί με μια ομάδα υπέροχων μουσικών με αστείρευτο ταλέντο που αγαπούν αυτό που κάνουν και ο καθένας αποδίδει στο όργανό του κάτι μοναδικό. Η βασική προσδοκία είναι να δημιουργήσουμε ένα όμορφο κλίμα και ο κόσμος να περάσει καλά.
Πέρασε μία δύσκολη περίοδος για όλους τους καλλιτέχνες. Υπήρξε κάτι που αναθεώρησες με αυτή την αφορμή;
Πάρα πολλά. Πρώτα από όλα συνειδητοποίησα πως πριν ξεκινήσει όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια, βρισκόμουν σε ένα πολύ δύσκολο σημείο και είχα πιεστεί αρκετά χωρίς να το έχω καταλάβει. Όταν σταμάτησαν όλα αναγκαστικά, άρχισα να επαναπροσδιορίζω τα πράγματα και να αξιολογώ διαφορετικά τις συνθήκες στη ζωή μου. Επικεντρώθηκα πιο πολύ σε αυτά που θέλω, άρχισα να λέω όχι σε πράγματα και καταστάσεις που δεν μου έδιναν χαρά ή δε με πήγαιναν μπροστά και έβαλα σε προτεραιότητα πιο ουσιαστικά πράγματα. Βασικό ζητούμενο πλέον περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι η ελευθερία αλλά και η αγάπη για τους ανθρώπους που επιλέγω στη ζωή μου. Προσπαθώ να κινούμαι με σκοπό τη διαφύλαξη του προσωπικού μου οράματος για την τέχνη και τη μουσική. Με όλες αυτές τις νέες δυσκολίες, ξεκίνησα να καταλαβαίνω πόσο εύθραυστοι είμαστε μέσα στη ζωή, πόσο απρόβλεπτα είναι τα πράγματα. Αυτό είναι κάτι που μου δίνει μια νέα δύναμη και με ωθεί να αξιολογήσω διαφορετικά τη ζωή.
Με τι διάθεση και τι σκέψεις επιστρέφεις στις ζωντανές εμφανίσεις; Από πού έχεις συγκεντρώσει τα συναισθηματικά υλικά σου;
Το πως τροφοδοτούμαστε συναισθηματικά αλλάζει σύμφωνα με αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας. Καταβάλω μια μεγάλη προσπάθεια τον τελευταίο καιρό να μην παρασυρθώ από διάφορα απρόβλεπτα γεγονότα και τις δυσκολίες που έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις ώστε να μη βγάλω γρήγορα συμπεράσματα για τη ζωή. Γιατί μαζί με τις εμπειρίες έρχεται και μια πρώτη ωριμότητα κι αυτό δεν πρέπει να το αφήσεις να σε αλλοιώσει ή να νομίζεις πως ξέρεις πολλά. Έτσι είμαι ανοιχτός σε νέους δρόμους και στην ίδια τη ζωή που φυλάει για όλους μας πολύ μεγάλες συναισθηματικές δονήσεις.
Σε μουσικό επίπεδο, πιστεύω ότι τα δύο τελευταία χρόνια έχω ανοίξει τους ορίζοντές μου και ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής και μου αρέσει να πειραματίζομαι με μουσικά όργανα αλλά και με καινούργιους δρόμους στο βιολί. Ο τελευταίος μου δίσκος κυκλοφόρησε στο τέλος του 2020 και το υλικό αυτό το αγαπώ πολύ και μάλιστα δεν πρόλαβε να παρουσιαστεί τότε ζωντανά οπότε τώρα θα έχω μεγάλη χαρά να το παρουσιάσω στο live. Επίσης πιστεύω πως-περισσότερο από ποτέ-όλοι μας έχουμε μεγάλη ανάγκη για θεάματα, για μουσική, για θέατρο, για συναυλίες και αυτό θα δώσει μια νέα αρχή σε όλα.
Δισκογραφικά έχουμε να περιμένουμε κάτι καινούριο από εσένα; Αν ναι, θα ακούσουμε κάποιο νέο σου τραγούδι στο live;
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τραγούδι “Δεν πειράζει” που θα παρουσιάσω στο live στο Σταυρό του Νότου την Κυριακή και θέλω πολύ να το παίξουμε ζωντανά, το αγαπώ πολύ. Μαζί με αυτό σίγουρα θα πω κάποια κομμάτια από το τελευταίο album όπως το “Κι όλο θέλω” που και αυτό το περιμένω πως και πως. Δισκογραφικά προς το παρόν δεν έχω συγκεντρώσει κάποιο υλικό και δεν βιάζομαι. Θέλω να γίνει όταν αυτή η ανάγκη θα είναι πολύ μεγάλη και δεν θα μπορώ να κάνω διαφορετικά.
Τα τελευταία χρόνια έχεις κυκλοφορήσει αρκετά τραγούδια, έχεις κάνει ωραίες συνεργασίες, όπως με την Ελευθερία Αρβανιτάκη και ετοιμάζεις μία ακόμα προσωπική εμφάνιση. Πώς νιώθεις παρατηρώντας την πορεία σου;
Η συνεργασία μου με την Ελευθερία Αρβανιτάκη που ήδη μετράει τέσσερα χρόνια ως τώρα είναι ένα δώρο στην προσωπική μου πορεία. Νιώθω πολύ τυχερός διότι έμαθα και μαθαίνω πολύ σημαντικά πράγματα, αποκτώ εμπειρίες και ο θαυμασμός μου για εκείνη και την καλλιτεχνική της διαδρομή είναι τόσο μεγάλος που δύσκολα χωράει σε λόγια. Νιώθω όμορφα μέχρι στιγμής για όλα τα πράγματα που έχω κάνει διότι βασικό ζητούμενο που είχα από πολύ νωρίς και δεν έχω προδώσει είναι να κάνω αυτά που αγαπώ, να μην γοητευτώ από τις ευκολίες που μπορεί να κρύβουν κάποιες καταστάσεις και να είμαι πιστός στο όραμά μου. Αυτό δεν έχει αλλάξει και συνεχίζω να κινούμαι με μια τεράστια ανάγκη να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική.
Από όλα όσα έχεις κάνει μέχρι στιγμής στην πορεία σου, τι είναι εκείνο που έχει ξεχωριστή θέση μέσα σου;
Συναυλιακά μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή ήταν όταν βρέθηκα στο Barbican του Λονδίνου όπου έπαιξα βιολί και τραγούδησα δίπλα στην Ελευθερία Αρβανιτάκη. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο πραγματικά νιώθω πολύ όμορφα και μου ξυπνά πολύ δυνατές αναμνήσεις και μεγάλη συγκίνηση.
Μια άλλη στιγμή από συναυλίες που ξεχωρίζω είναι όταν συνεργάστηκα με τη Μελίνα Κανά που θαυμάζω από μικρός και βρέθηκα μαζί της στη σκηνή.
Δισκογραφικά μπορώ να πω ότι και τα δύο album που έχουν κυκλοφορήσει έχουν πολύ ξεχωριστή θέση μέσα μου. Το πρώτο η “Υδρόγειος” το 2018 ήταν η αρχή και όπως λένε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και με τη ουσιαστική καθοδήγηση του Παρασκευά Καρασούλου και την “ομπρέλα” της Μικρής Άρκτου μπόρεσα να υλοποιήσω τον στόχο μου. Είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο να δημιουργείς μουσική αλλά και ποιός θα σε βοηθήσει να ξεκινήσεις, ποιός θα πιστέψει σε εσένα.
Έπειτα ο δεύτερος δίσκος ήταν μια άλλη μεγάλη ανάγκη να δημιουργήσω κάτι εξ ολοκλήρου μόνος μου και να είμαι υπεύθυνος εκατό τοις εκατό για όλο το καλλιτεχνικό και μουσικό αποτέλεσμα. Αυτές είναι πολύ ιδιαίτερες στιγμές που έχουν ξεχωριστή θέση μέσα μου.
Τι περιμένεις από το καλοκαίρι που έρχεται επαγγελματικά και προσωπικά;
Το καλοκαίρι θα έχει κάποιες συναυλίες στην περιφέρεια δίπλα στην Ελευθερία Αρβανιτάκη αλλά και μια συναυλία μουσικής δωματίου στην Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Από κει και πέρα κάποιες διακοπές σίγουρα και αρκετή δουλειά για κάποια νέα πράγματα που θα παρουσιαστούν το φθινόπωρο.
Info:
Ο Παναγιώτης Λάμπουρας
Στο Σταυρό του Νότου Club
Κυριακή 8 Μαΐου 2022
