Ήχοι και στίχοι από το πιο ζωντανό κομμάτι της Ελλάδας. Την παράδοση. Οι ΤΑΚΙΜ γίνονται ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν με μια φόρα προς το μέλλον και παρουσιάζουν σε μια συναυλία στην Μικρή Επίδαυρο μια μουσική παράσταση για την προσφυγιά και την περιπλάνηση. Η μουσική ταυτότητα του περιπλανώμενου ελληνισμού, αλλά και τα συναισθήματα που προκαλεί η αποχωρισμός βρίσκονται στο κέντρο της ιδέας τους. Λίγο πριν ανέβουν στην σκηνή της Μικρής Επιδαύρου, μαζί με την Ελένη Βιτάλη, την Σοφία Παπάζογλου και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, μίλησαν για την επερχόμενη συναυλία τους στο musicity.gr.
Η συναυλία σας στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου έχει τον τίτλο «Περιπλανώμενο». Πώς προέκυψε αυτός ο τίτλος; Πως συνδέεται με τα τραγούδια και τις μουσικές που θα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα;
Ο τίτλος “Περιπλανώμενο” προέκυψε από την ανάγκη να δούμε την προσωρινότητα της ζωής σε αντίθεση με την διαχρονικότητα της τέχνης. Η περιπλάνηση, είτε σωματική είτε πνευματική, οδηγεί πάντα σε αποκαλύψεις και διαπιστώσεις για εμάς και τους γύρω μας.
Το πως αυτό αποτυπώνεται στα τραγούδια είναι κάτι που εμείς οι Έλληνες και όχι μόνο, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι λόγω της προσφυγιάς αλλά και της «οικειοθελούς» μετανάστευσης ανά τους αιώνες.
Ποια είναι τα βασικά σημεία/στοιχεία της συναυλίας σας και πώς την έχετε ονειρευτεί;
Τα βασικά στοιχεία της συναυλίας μας κινούνται γύρω από τις εικόνες της συνεχούς κίνησης και των συναισθηματικών μεταπτώσεων που προκαλεί η περιπλάνηση.
Τραγούδια εμβληματικά από την παλαιότερη και σύγχρονη παράδοση της ανατολικής Μεσογείου με έμφαση στις μειονότητες ή καλύτερα τους «αδικημένους» της ιστορίας όπως οι Έλληνες, οι Αρμένιοι, οι Ρομά και τόσοι άλλοι.
Στην παράστασή σας θα υπάρχουν δύο βασικές στάσεις στα τραγούδια του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Πώς επιλέξατε αυτές τις μουσικές και αυτές τις θεματικές;
Με αφορμή τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την μικρασιατική καταστροφή μας δίνεται η ευκαιρία να θυμηθούμε και να αναστοχαστούμε όχι τόσο τα λάθη και τις παραλείψεις όσο τον τρόπο με τον οποίο οι πρόσφυγες μετέτρεψαν τον θρήνο και την καταστροφή σε τέχνη και προκοπή, μεταφέροντας τα ήθη και τον πολιτισμό τους στην μητέρα Ελλάδα.
Οι τρεις φωνές της συναυλίας σας θα είναι η Ελένη Βιτάλη, ο Κώστας Τριανταφυλλίδης και η Σοφία Παπάζογλου. Ποιο ρόλο θα έχει ο κάθε ερμηνευτής στην απόδοση των τραγουδιών;
Η Ελένη Βιτάλη αποτελεί για εμάς έναν από τους πυλώνες της ελληνικής μουσικής. Ο ήχος της φωνής της όταν παίζουμε μαζί μοιάζει να «κουμπώνει» απόλυτα με τις ψυχές μας σα να ήταν πάντοτε εκεί και να μας περίμενε.
Η Σοφία Παπάζογλου και ο νεότερος Κώστας Τριανταφυλλίδης έρχονται να υπογραμμίσουν αυτήν ακριβώς την συνέχεια στο ήθος και στο ύφος δίνοντας μας την ελευθερία, να ταξιδέψουμε μαζί τους μουσικά, χωρίς περιορισμούς και ενοχές.
Προσεγγίζετε πάντα τα τραγούδια της παράδοσης με φρέσκια ματιά και ενορχηστρώσεις. Έχετε νιώσει ποτέ πως αυτό μπορεί να μην είναι ανεξάντλητο; Κάποια στιγμή να μην έχετε κάτι νέο να δώσετε σε αυτά τα τραγούδια;
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν είχαμε ως αυτοσκοπό την «φρέσκια» ματιά. Αυτό συνέβαινε από μόνο του απλά και μόνο λόγω της ηλικίας μας και της γενικότερης αντιμετώπισης του σύγχρονου τρόπου ζωής και δημιουργίας. Το να ζεις στην εποχή σου αλλά ταυτόχρονα να ξέρεις από που προήλθες και που θες να πάς είναι η απόλυτη περιπλάνηση και ευτυχώς δεν εξαντλείται ποτέ.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδρομή που έχετε κάνει στη μουσική, στα λαϊκά τραγούδια και τα τραγούδια της παράδοσης, τι θα λέγατε ότι έχετε καταλάβει για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας;
Ο δυτικός τρόπος ζωής ολοένα καταρρέει γύρω μας υπενθυμίζοντας όχι μόνο σε εμάς αλλά και στους ξένους πως τελικά η πραγματική προόδος και εξέλιξη δεν είναι γραμμική αλλά κυκλική, κάτι που ο πολιτισμός μας έχει ως πρωταρχικό στοιχείο. Μέσα από την απλότητα, την ταπείνωση και την καλώς νοούμενη επανάληψη αποκαλύπτονται οι πραγματικές διαστάσεις της ζωής και της δημιουργίας. Συνεπώς αυτό που κάποιοι αποκαλούν υποτιμητικά «παρελθόν» στην πραγματικότητα είναι και παρόν και μέλλον και «…όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει!».
Πιστεύετε ότι τα τραγούδια της παράδοσης είναι συχνά παρεξηγημένα από μία μερίδα του κοινού; Έχετε αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο;
Είναι γεγονός πως είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που ντρέπονται τόσο πολύ για αυτό που είναι. Είναι σχεδόν εμμονικό αυτό και πάει αρκετές δεκαετίες πίσω. Από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους έως και τις μέρες μας βλέπουμε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανήκουμε ντε και καλά κάπου πολιτικά και πολιτιστικά. Αυτό επηρέασε πολύ την σχέση των ανθρώπων με τα τραγούδια του λαού μας. Βέβαια αυτό συμβαίνει μόνο στην επιφάνεια γιατί με το που ακουστεί η παραμικρή παραδοσιακή μελωδία ξαφνικά όλοι (μα όλοι) μεταμορφώνονται ή μάλλον καλύτερα, αποκαλύπτονται.
Έχετε λάβει μηνύματα από το κοινό σας ότι μπορεί οι Τακίμ να έχουν ήδη ανατρέψει αυτή την αντίληψη;
Σε αστικό επίπεδο ίσως συμβάλλαμε λίγο στο να απενοχοποιηθεί η εικόνα της παράδοσης αλλά σε πανελλαδικό δεν υπήρξε ποτέ τέτοια ανάγκη, γιατί η ελληνική μουσική στην επαρχία ζει και βασιλεύει και δεν έχει ανάγκη από φτιασιδώματα και ιδιαίτερο «σερβίρισμα».
Από όλα όσα έχετε ζήσει στα χρόνια της καλλιτεχνικής σας πορείας, ποιο είναι εκείνο που ξεχωρίζετε και κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σας;
Η φιλανθρωπική συναυλία που κάναμε πριν κάποια χρόνια για έναν σύλλογο που ταΐζει απόρους. Αυτό που θυμόμαστε ιδιαίτερα είναι η ταχύτητα με την οποία ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση μας καλλιτέχνες όπως η Αρβανιτάκη, η Βιτάλη , η Γαλάνη , ο Θαλασσινός , ο Πετρολούκας και πολλοί άλλοι καθώς και η αγάπη που εισπράξαμε εκείνη την υπέροχη βραδιά. Συναισθήματα πολύτιμα, πολύ καλύτερα από χειροκροτήματα και επαίνους.
Info:
Οι Τακίμ παρουσιάζουν την μουσική παράσταση “Περιπλανώμενο” στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου το Σάββατο 2 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Περισσότερες πληροφορίες για την συναυλία θα βρείτε εδώ
