Ο Δημήτρης Λιγνάδης στην πρώτη του παρουσία στο Εθνικό Θέατρο ως καλλιτεχνικός διευθυντής, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, επέλεξε ένα από τα διασημότερα, αλλά και λιγότερο παιγμένα έργα του Σαίξπηρ και το αντιμετώπισε ως αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Ένα σκοτεινό παραμύθι για τα ανθρώπινα πάθη.

Έργο που γοητεύει πάντα θεατές, δημιουργούς και εκτελεστές και μία από τις διασημότερες τραγωδίες που ανεβαίνει ξανά και ξανά με διαφορετικούς τρόπους και με διάφορες αναγνώσεις ο «Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή, εκροσωπήθηκε φέτος με διπλή παρουσία στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Στον “Βυσσινόκηπο” ο Άντον Τσέχωφ καταπιάνεται για ακόμα μια φορά με ζητήματα απώλειας, ενηλικίωσης, με την ολοκλήρωση μιας εποχής και τελικά με την έναρξη μιας νέας, κατά τον ίδιο πιο αισιόδοξης και πιο φωτεινής περιόδου. Η πώληση του βυσσινόκηπου της Λιουμπόβ Ρανιέφσκι, θα σημάνει το ολοκληρωτικό τέλος της αθωότητάς της, σημαίνοντας ταυτόχρονα και την έναρξη μιας νέας εποχής για τον κόσμο.

Ο Γιώργος Νανούρης μετά την επιτυχία της «Κατερίνας», αναζητά και πάλι θεατρικές διαστάσεις στους δρόμους της λογοτεχνίας και καταπιάνεται με την παραβολή του Τολστόι, χρησιμοποιώντας τις τεχνικές του αφηγηματικού θεάτρου, την ίδια στιγμή που η αφήγηση εναλλάσσεται συνήθως επιτυχημένα με τη δράση.

Ο Οιδίποδας, γέρος πια, εκδιωγμένος από την ίδια του την πόλη και εξουθενωμένος από τις δυστυχίες μιας ολόκληρης ζωής, αναζητά την τελευταία του κατοικία στην πόλη της Αθήνας και συγκεκριμένα στον Κολωνό. Με συμπαραστάτες τις κόρες και αδερφές του Αντιγόνη και Ισμήνη, και συνομιλώντας με πολίτες και βασιλείς, κάνει έναν τελικό απολογισμό της πολυτάραχης ζωής του, μέχρι να φτάσει στο λυτρωτικό τέλος του.

Ένας πολυχώρος πολιτισμού για θέατρο-θέαμα-θέμα που έγινε όχι για να προστεθεί άλλο ένα θέατρο στην Αθήνα, αλλά για να είναι ένα "άλλο θέατρο". Κατά το Δημήτρη Λιγνάδη, που είναι ο καλλιτεχνικός σύμβουλος του νέου αυτού θεατρικού χώρου, το Πάνθεον αποτελεί τη διασταλτική έννοια του όρου «θέατρο».

Το μιούσικαλ “Cabaret” με μουσική του John Kander και στίχους του Fred Ebb ανέβηκε πρώτη φορά στο Broadway το 1966 και στη μεγάλη οθόνη το 1972 κατακτώντας κόσμο και 8 Όσκαρ. Το έργο του John van Druten και τις ιστορίες του Christopher Isherwood, βασισμένα στο βιβλίο του Joe Masteroff.