Χάρις Αλεξίου - Παρουσίαση δίσκου @ Gazarte: «Τα όνειρα γίνονται πάλι» Φωτογραφίες & Ρεπορτάζ!

Χάρις Αλεξίου- Παρουσίαση δίσκου @ Gazarte

Τα όνειρα γίνονται πάλι

Για τα όνειρα που γίνονται πάλι, τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος...; Να, κάτι απλό, να πιάσει ένα μολύβι, το μολύβι να γράψει δρόμους, να πιάσει μια κιθάρα, ένα πιάνο, ένα μπουζούκι, αυτά να τους ντύσουν κάνοντάς τους δρόμους μιας καινούριας ζωής και να έρθει και μια φωνή, ή, για την ακρίβεια, μία φωνή να τους δώσει σώμα. Και να γιορτάσει για αυτή την επανάληψη που κρύβει το «πάλι» και δείχνει πως είναι ακόμη ζωντανός!

Έτσι μια Τετάρτη βράδυ η σκηνή του Gazarte θα γεμίσει από ανθρώπους και τραγούδια. Αλλά πιο πολύ από ανθρώπους. Άνθρωποι, που βρέθηκαν σχεδόν ανεξήγητα να μοιράζονται τον ίδιο χώρο πάνω σε μια σκηνή αλλά και σε έναν δίσκο. Άνθρωποι γενεών διαφορετικών, καταβολών διαφορετικών αλλά προθέσεων όμοιων.

Πρόκειται για εκείνες τις προθέσεις που βρίσκουν κέντρο στην αγάπη και την προσωπική ουσία και κάνουν τη Χάρις Αλεξίου, το Νίκο Μωραΐτη, το Στάθη Δρογώση, τον Rous, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και το Βασίλη Γαβριηλίδη να φτιάχνουν ένα δίσκο με τίτλο κατατοπιστικό και περιεχόμενο ενδεικτικό της αλήθειας τους.  Μια παρουσίαση δίσκου που δεν έμοιαζε με άλλη, όχι γιατί είχε κάτι το πρωτότυπο, αλλά κάτι το βαθιά συγκινητικό, κάτι ουσιαστικά ειλικρινές, κάτι που έμοιαζε να λέει «Εμείς είμαστε εδώ, είμαστε αυτά τα 11 τραγούδια. Τα αγαπήσαμε. Τα αγαπάμε. Μας αγαπήσαμε. Κάντε το κι εσείς».

Διαφορετικός από όσα έχεις συνηθίσει από εκείνη, ερχόμενος να προστεθεί σε ένα πάζλ που τόσα χρόνια τα κομμάτια του δεν τελείωσαν ακόμη και το καθένα ακουμπισμένο στην ώρα του, έρχεται να κουμπώσει με το προηγούμενο φτιάχνοντας μια σκάλα που πάντα θα οδηγεί από κάτω προς τα πάνω και ποτέ αντίστροφα. Εκεί που ο φόβος συνάντησε την επιθυμία για κάτι διαφορετικό, για εκείνο τον πειραματισμό που μετά από τόσα χρόνια καριέρας κάνει την καρδιά της Χαρούλας να χτυπάει ανυπόμονα στην πρόκλησή του, εκεί ακριβώς οι διαφορετικές ιστορίες των συντελεστών θα βρουν χώμα πρόσφορο για πότισμα και σπορά.

Η επιθυμία μιας ζωής ολόκληρης του Νίκου, η γλυκιά μελαγχολία του Στάθη, ο διαφορετικός ήχος του Rous, η γλύκα της Ανδριάνας, η έκπληξη του Βασίλη και αυτή η επιμονή της Χαρούλας στην ανεύρεση της ομορφιάς. Συστατικά που φτάνουν να γεμίζουν το ποτήρι τους, χωρίς να του επιτρέπουν να ξεχειλίζει σπάταλα και έτσι να ρίχνουν από μικρές γουλιές και στα δικά μας.

Όπως εκείνες τις σταγόνες αγάπης, που έβρεξε όταν τα λόγια σταμάτησαν και άρχισαν τα τραγούδια. Λίγα τραγούδια, μια γεύση να ακουμπήσουν τα χείλη. Ένα από τον καθένα συνθέτη με τον ίδιο να τη συνοδεύει επί σκηνής και εκείνη να δίνει. Όχι, λάθος. Εκείνη να δίνεται είναι το σωστό. Και να κλείνει έτσι όπως αρμόζει, με εκείνο το «Ένα φιλί» που κάνει «Τα όνειρα να γίνονται πάλι»!

*Χάρις Αλεξίου «Τα όνειρα γίνονται πάλι» | Νέος Δίσκος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: