Vassilikos @ Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου
Μια βραδιά μαγική
Με το CD “Sunday Cloudy Sunday” να παίζει στο αυτοκίνητο, ξεκίνησα για τη συναυλία του Βασιλικού στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, το Σάββατο 12 Ιουλίου. Η ομώνυμη συναυλία έγινε υπό την αιγίδα του Φεστιβάλ Επιδαύρου και αφορά τη συλλογή με τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη που κυκλοφόρησε πέρυσι ο Vassilikos από την MINOS EMI.
Μετά από το αφιέρωμα του Βασιλικού στον Τσιτσάνη στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών το 2012, η συναυλία “Sunday Cloudy Sunday” ήταν η πρώτη επίσημη παρουσίαση του έργου του Βασίλη Τσιτσάνη, όπως μοναδικά το «διασκεύασε» ο Vassilikos. Μαζί του επί σκηνής, οι υπέροχες Δήμητρα Γαλάνη και Ελευθερία Αρβανιτάκη, «τα κορίτσια του», όπως χαρακτηριστικά τις αποκαλούσε κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Πραγματικά ανυπομονούσα για αυτήν τη συναυλία. Ο Vassilikos είναι ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της γενιάς του, με το “Reflections” και το “Vintage” να έχουν διαγράψει μεγάλη επιτυχία. Η «απόπειρα» του δημιουργού να δουλέψει πάνω σε αγαπημένα τραγούδια του λαϊκού συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη αποτελεί μια δουλειά για την οποία χρειάστηκε πολλή μελέτη και έρευνα από τον ίδιο.
Αυτή είναι η κουβέντα που προηγήθηκε με την παρέα μου, ενώ το Θέατρο είχε ήδη γεμίσει… 1, 2, 3, 4… ξαφνικά η φωνή του Βασιλικού μετρούσε την έναρξη, ενώ οι μουσικοί Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος και Πέτρος Βουδούρης (πλήκτρα), Νίκος Μαυρίδης (βιολί και βιόλα) και Ιάσονας Ζούμπος (ντραμς και κρουστά), «Παλιός συμπαίκτης από τους Raining Pleasure», όπως τον αποκάλεσε o Vassilikos, τοποθετούνταν στις θέσεις τους. Πίσω από την σκηνή απλωνόταν κρεμασμένο ένα μεγάλο πανί, έτσι που να δημιουργεί την αίσθηση ενός θεάτρου σκιών που θα ακολουθήσει. Στην πραγματικότητα, το πανί χρησιμοποιήθηκε για τις video προβολές της Σοφίας Στεργιοπούλου. Ήταν όλα βίντεο εξαιρετικά, με εικαστικότητα και μινιμαλ εικόνες που ανεδείκνυαν τη μελαγχολική χροιά της συναυλίας συνοδεύοντας κάθε τραγούδι.
«Αντιλαλούνε τα βουνά» και «Κάνε λιγάκι υπομονή», «Το Γράμμα», «Ό, τι κι αν πω», «Σαν απόκληρος γυρίζω», «Τρελέ Τσιγγάνε», «Αχάριστη», «Αργοσβήνεις Μόνη», τα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη που έχουμε αγαπήσει αποτέλεσαν το πρώτο μέρος της βραδιάς.
H ενορχήστρωση και η ερμηνεία ήταν σαφώς αλλαγμένες, «πειραγμένες» θα έλεγαν κάποιοι… Ο Τσιτσάνης «αλλιώς», σκοτεινός στην ουσία του, καθαρά ηλεκτρονικός. Δηλαδή, τελείως διαφορετικός από ό, τι έχουμε συνηθίσει.
«Ήθελα να αναδείξω τη σκοτεινιά του Τσιτσάνη», δήλωσε ο Vassilikos για το “Sunday Cloudy Sunday”, στις παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια, ενώ δεν έκρυψε τη συγκίνησή του τόσο για το ότι βρίσκεται στον ιερό χώρο της Αρχαίας Επιδαύρου, όσο και για το ότι καταπιάνεται με τη μουσική του Τσιτσάνη.
Όσο παρακολουθούσα συγκεντρωμένη τη συναυλία, έριχνα που και που κλεφτές ματιές για να δω τις αντιδράσεις του κόσμου. Τίποτα περίεργο… Παρασυρμένοι όλοι από τις έντονες μελωδίες, θαρρείς εξοικειωμένοι… ήρεμοι… λες και είχαν δεχθεί από καιρό τη σκοτεινή, ηλεκτρονική εκδοχή του Τσιτσάνη. Πολλοί σιγοτραγουδούσαν… Η δύναμη του στίχου και της μουσικής του Τσιτσάνη μέσα στον χρόνο, δεν τους άφηνε περιθώρια… δεν άφηνε σε κανέναν μας περιθώρια να λείπει από την καλλιτεχνική έκσταση που βιώναμε.
Κι εκεί που είχες μπει στη ροή του προγράμματος, μιας καλοδουλεμένης μουσικής παράστασης – ο Vassilikos και όλη η ομάδα των μουσικών προετοίμαζαν πολλούς μήνες πριν τη συναυλία – ανέβαιναν στη σκηνή, οι πληθωρικές Δήμητρα Γαλάνη και Ελευθερία Αρβανιτάκη για να συμπράξουν με τον Vassiliko. Πρώτη η Δήμητρα Γαλάνη ερμήνευσε «Ό, τι κι αν πω» και το αφιέρωσε στον Βασίλη Τσιτσάνη.Μετά από κάποια τραγούδια εμφανίστηκε και η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο «Τρελέ Τσιγγάνε». Ο κόσμος ενθουσιαζόταν με κάθε εμφάνιση «των κοριτσιών», όπως συνέχιζε να τις αποκαλεί ο Vassilikos με αγάπη, θαυμασμό και τρυφερότητα και οι ίδιες έδειχναν να το απολαμβάνουν, περήφανες για αυτήν τη σύμπραξη. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Vassilikos έχει συνεργαστεί και με τις δύο στο παρελθόν, με μεγάλη επιτυχία.
Είχαμε περάσει στο δεύτερο μέρος της συναυλίας όπου ακλούθησαν τα τραγούδια: «Γεννήθηκα για να πονώ», «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Της Γερακίνας γιος», «Σεράχ», «Γκιουλμπαχάρ», «Ακρογιαλιές Δειλινά», «Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα», «Κάθε βράδυ λυπημένη», «Νοσταλγία».
Είχα πια αλλάξει τόπο και χρόνο. Άκουγα τον Τσιτσάνη σχεδόν στην πρώτη ύλη των τραγουδιών του… τον έβλεπα στο βίντεο που προβαλλόταν και συνειδητοποιούσα πώς η μουσική του ταξιδεύει στο σήμερα και βρίσκει τη θέση της ανάμεσά μας.
Ο Vassilikos «αποδόμησε» τις δημιουργίες του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη και μας παρέδωσε ένα είδος πρωτότυπου υλικού. Τόλμησε να βουτήξει στα κατάβαθα της μουσικής του Βασίλη Τσιτσάνη και να αναδείξει εκείνες τις λεπτές γραμμές του πενταγράμμου που κάνουν τη μουσική του ξεχωριστή.
Στο encore της βραδιάς, ακούστηκαν ξανά χωρίς να χορταίνουμε, η «Συννεφιασμένη Κυριακή», η «Γκιουλμπαχάρ», το «Ακρογιαλιές Δειλινά», ενώ το κοινό χειροκροτούσε ασταμάτητα τον Vassiliko, την Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Βασίλη Τσιτσάνη…
Εικόνες που θα θυμόμαστε για καιρό… Το σύγχρονο πάλκο με τον Vassiliko, την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τη Δήμητρα Γαλάνη υπό τους ηλεκτρονικούς ήχους της «Σεράχ». Τον Vassiliko να τραγουδά ανάμεσα στον κόσμο αποχαιρετώντας, λες και απευθυνόταν σε καθένα από εμάς ξεχωριστά. Την Κυριακή να ξημερώνει και εμείς να παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής ακούγοντας για άλλη μια φορά το CD “Sunday Cloudy Sunday”. Όμως, κάτι διαφορετικό συνέβαινε αυτή τη φορά… Ήταν η συναυλία που είχε γράψει μέσα μας. Ο Τσιτσάνης ήταν η αρχή και το τέλος και η μουσική του Βασιλικού το όχημα μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.
Αυτές τις λίγες ώρες, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, ο Vassilikos κατάφερε να μετατρέψει ένα μουσικό και πολιτιστικό «μνημείο» σε ζωντανό οργανισμό, με ευθύνη, πολιτισμό και καλλιτεχνική αξία. Αυτός άλλωστε είναι και ο ρόλος της Τέχνης… Να δίνει πνοή σε ό,τι «πέρασε στον χρόνο»…
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article ρεπορτάζ}
