Ποιητικό, αόριστα ρεαλιστικό, με χιούμορ στην κόψη του ξυραφιού και δαιμόνια γραμμένο, το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές, του καταραμένου ποιητή της αμερικανικής δραματουργίας, Τενεσί Ουίλιαμς. Σε ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον, η Βάιολετ Βέναμπλ, αναζητά τρόπο να δημιουργήσει μια συμφέρουσα αλήθεια, για τον σπαρακτικό θάνατο του ποιητή γιού της Σεμπάστιαν. Την ίδια στιγμή, η εξ αγχιστείας ανιψιά της Κάθριν, επιμένει σε μια αλήθεια που δεν μπορεί να βοηθήσει τις ψευδαισθήσεις της. Το φινάλε βρίσκει τους ήρωες του έργου καταρρακωμένους και πλακωμένους από το βάρος μιας αδυσώπητης πραγματικότητας.
Ο Σεμπάστιαν είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής του κειμένου του Ουίλιαμς, τι κι αν δεν τον βλέπουμε ποτέ. Περιφέρεται διαρκώς στη σκηνή διά της απουσίας του και ζει με τρόπο υπαρκτό μέσα στις σκέψεις και την καθημερινότητα της μητέρας του και της ξαδέρφης του. Ενοχές, αλήθειες, πραγματικότητα και όνειρο μπλέκονται σε ένα ακραίας μορφής ψυχαναλυτικό κείμενο του Αμερικανού δεξιοτέχνη του δράματος. Ο Ουίλιαμς μας αφήνει να κοιτάξουμε μέσα από τις χαραμάδες της ζωής του σε θέματα πανανθρώπινα, που όσο κι αν φαντάζουν ρομαντικά, ξεπερασμένα ή μοναχικά, αφορούν ακόμα με τρόπο εξίσου συναισθηματικά βίαιο και καθοριστικό, όπως τις δεκαετίες του 50’ και 60’ που αναπτύχθηκαν δραματουργικά.
Η Λίλλυ Μελεμέ, καταπιάστηκε με αυτή την ποιητική αυτοβιογραφία του Τενεσί Ουίλιαμς και ονειρεύτηκε μία Βάιολετ Βέναμπλ, βγαλμένη από τις σελίδες του κειμένου, σαν μια γοητευτική και δεσποτική queer παρουσία που κρατά για τον εαυτό της όλο το δίκιο. Η Φιλαρέτη Κομνηνού μέσα από το λόγο, την άρθρωση, τη φωνή και τις κινήσεις της είναι η απόλυτη επιλογή για αυτό το σαρκοβόρο δράμα. Στον αντίποδα η Κάθριν της Αναστασίας Παντούση φαίνεται πιο εύθραυστη και ταραγμένη αλλά εξίσου σίγουρη για την αλήθεια της. Ο ρόλος της Κάθριν ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό, τον συμβολισμό και το όνειρο με έναν τρόπο ακραίο και συγγραφικά υποδειγματικό, αλλά με πολλές υποκριτικές δυσκολίες. Η Παντούση ξεπέρασε πολλές από τις δυσκολίες και υπέκυψε σε κάποιες άλλες, όπως ο έλεγχος της φωνής της που σε στιγμές του μονολόγου της ακουγόταν παράταιρη ή η κίνησή της που στην ανάγκη της να αποδώσει τα όσα τραγικά αφηγείται υποκύπτει σε υπερβολές.
Ο Δημήτρης Τσίκλης αναλαμβάνει τον ρόλο του γιατρού και το κάνει με λεπτότητα και υποκριτική φινέτσα. Ανταποκρίνεται πλήρως στον διπλό ρόλο ενός ψυχαναλυτή και ενός περίεργου αντικαταστάτη του Σεμπάστιαν. Η Λίλλυ Μελεμέ εκτός από τη σκηνοθεσία, ανέλαβε και τον ρόλο της μητέρας της Κάθριν, που της ταίριαζε πολύ και μαζί με τον Πάρη Λεόντιο στον ρόλο του αδελφού της Κάθριν ήταν δύο σταθεροί υποστηρικτικοί χαρακτήρες στη δράση
Το έργο ακούγεται ατόφιο στην εύληπτη μετάφραση του Αντώνη Γαλέου διανθισμένη από τους ήχους του Σταύρου Γασπαράτου, ενώ το λιτό και λειτουργικό σκηνικό της Μικαέλας Λιακατά που ξεκινά θρόνος και καταλήγει κλουβί υπογραμμίζει την ατμόσφαιρα και τους συμβολισμούς του έργου.
Η σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ αγάπησε και αγκάλιασε τον λόγο του Ουίλιαμς και τον μετέφερε με καθαρότητα και συνέπεια στη σκηνή. Είχε σύμμαχο την ερμηνεία της Φιλαρέτης Κομνηνού που ήταν καθηλωτική και τις καλές στιγμές της Αναστασίας Παντούση, που παρά τις δυσκολίες στάθηκε στο ύψος του κειμένου. Η απάντηση στο αν τα πάλαι ποτέ αριστουργήματα του αστικού θεάτρου μπορούν να συγκινούν ακόμα η απάντηση είναι «ναι». Όσο εισέρχονται στην ευαλωτότητα και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης τόσο το κοινό θα ζητά άλλο λίγο αμερικανικό ρομαντισμό από την τέλεια γραφή του Τενεσί Ουίλιαμς.
Info:
Η παράσταση
Ξαφνικά Πέρσι το Καλοκαίρι
του Τένεσι Ουίλιαμς
σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ
Παίζεται στο Θέατρο Νέος Ακάδημος
Δευτέρα, Τρίτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή
