“Έρωτας στην Πράγα” Νέο τραγούδι από την Αλεξάνδρα Κλάδη από το album της “Σαμπουάν”
Συνήθως γυρίζω από τα ταξίδια με τις αποσκευές γεμάτες κούπες από μουσεία και μαγνητάκια. Αυτή τη φορά όμως γύρισα με έναν εντελώς παράλογο έρωτα. Τον στρίμωξα στη βαλίτσα ανάμεσα στα ρούχα και τα αναμνηστικά και τον έφερα μαζί μου πίσω στην Αθήνα.
Η Πράγα είναι μια ύπουλη πόλη. Με τις γεφυρούλες της και τα ποταμάκια της, τα κάστρα στους λόφους της και την παραμυθένια αρχιτεκτονική της, θέλεις δε θέλεις, σε μαγεύει. Ο έρωτας από την άλλη, είναι ακόμα πιο ύπουλος. Ξεφυτρώνει εκεί που δεν τον περιμένεις. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα στα ποταμάκια και τις γεφυρούλες, τα φωτάκια και το κρύο βρήκε ο έρωτας τη χαραμάδα που περίμενε.
Η προσγείωση στο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε σύμφωνη με την προσγειωμένη μου αντίληψη για τους εξ’ αποστάσεως έρωτες. Κάθε σοβαρός άνθρωπος άνω των τριάντα έχει πια «προσγειωθεί» τόσες φορές, που μπορεί πλέον να εκλογικεύσει ακόμα και τον έρωτα. Δεν είμαστε εμείς αγάπη μου κυνικοί. Η ζωή μας έκανε έτσι.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν το δράμα προϋπάρχει της τέχνης, ή αν η τέχνη το αποζητά όπως το λουλούδι τον ήλιο. Μεταξύ κυνισμού, λοιπόν, και δράματος, επιλέγω τη μέση οδό: να γράφω τραγούδια.
Στίχοι: Αλεξάνδρα Κλάδη
Μουσική: Αλεξάνδρα Κλάδη
Album: Σαμπουάν
Στίχοι:
Αν είναι να γράφω τραγούδια
Βγαλμένα με πόνο και δάκρυα
Αντί στο τραγούδι να κάνω καριέρα
Καλύτερα να ‘μουνα μια καμαριέρα
Μπορεί να γελάτε μ’ αυτά τα στιχάκια
Και ίσως μια μέρα γελάσω και ‘γω
Μα μέχρι να έρθει η ώρα εκείνη
Ο πόνος που καίει ποτέ δε μ’ αφήνει
Έρωτας στην Πράγα
Στη γέφυρα φιλιά, στο πάρκο αγκαλιά
Πίσω στην Ελλάδα
Να καταριέμαι που έδωσα χώρο στην καρδιά
Έρωτας στην Πράγα
Τα μάτια του φωτιά, χείλια τρυφερά
Πίσω στην Ελλάδα
Με το ζόρι να σηκώνομαι να πάω στη δουλειά
Καλύτερα λοιπόν γραμματέας
Να δουλεύω όλη μέρα στο γραφείο
Το βράδυ να έρχομαι πτώμα στο σπίτι
Και να κοιμάμαι σαν το σπουργίτι
Αν είναι να κάνω καριέρα
Με δάκρυα να γράφω τραγούδια
Να χειροκροτάτε και ‘γω να πονάω
Πόσα ακόμα στην τέχνη χρωστάω;
