“Θέατρο Του Δρόμου” Ο Γιάννης Χαρούλης επιστρέφει με ένα ολοκαίνουριο τραγούδι, όχι μόνο για να σμίξουμε ξανά όπως θα έλεγε κι ο ίδιος σε μια ζωντανή παράσταση, αλλά κυρίως για να τραγουδήσουμε μαζί του, τώρα, που το έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ.
Η ερμηνεία του στο τραγούδι αυτό στοχεύει απευθείας στην ψυχή και δίνει ζωή στους στίχους της Ελένης Φωτάκη. Η μουσική του Γιάννη Χαρούλη παίρνει μορφή μέσα από τις δεξιοτεχνικές ερμηνείες του Λευτέρη Ανδριώτη στη λύρα και του Ορέστη Μπενέκα στα πλήκτρα.
«Το «Θέατρο του Δρόμου» αντλεί την πρώτη του έμπνευση, από τις τελευταίες μέρες ενός μελλοντικού αυτόχειρα. Μια βιτρίνα καλυμμένη με εφημερίδες, χειρόγραφα σημειώματα, φωτογραφίες, μαρτυρίες, μια υδρόγειος μέσα σε μία απόχη, ψυχιατρεία, αυτοσχεδιασμοί στο δρόμο, γέλια και κραυγές, θύτες και θύματα… οδηγούν την Ελένη Φωτάκη στις πρώτες φράσεις ενός στίχου. Ανάμεσα στις φράσεις υπάρχει ένα πρόσωπο, αλλά και δεν υπάρχει. Όταν ολοκληρώνει, στέλνει το στίχο στο Γιάννη Χαρούλη. Τον στέλνει όμως χωρίς τη «βιογραφία» του, χωρίς εξηγήσεις. Ο Γιάννης προχωρά σχεδόν αμέσως στη μελοποίησή του και μέσα απ’ αυτήν, οδηγεί τον εγκλωβισμένο ίσκιο του στίχου σε μια λυτρωτική, σχεδόν ευτυχισμένη περιδίνηση. Αργότερα, διαισθήσεις και σκέψεις διασταυρώνονται. Στην ομάδα δημιουργίας προστίθενται δύο μουσικοί. Ακολουθούν πρόβες και παρέες, που καταλήγουν σε μια ζωντανή ηχογράφηση. Έτσι προκύπτει το «Θέατρο του Δρόμου», ένα τραγούδι σχεδόν κινηματογραφικό, που αφήνει το κεντρικό του πρόσωπο να βγει από το πλάνο σφυρίζοντας, για να χαθεί τελικά προς άγνωστη κατεύθυνση.»
Γιάννης Χαρούλης & Ελένη Φωτάκη
Συντονιστείτε αύριο, 17 Μαρτίου, στο YouTube κανάλι του Γιάννη Χαρούλη για να δείτε την πρεμιέρα του νέου του τραγουδιού “ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ”.
Μουσική: Γιάννης Χαρούλης
Στίχοι: Ελένη Φωτάκη
Στίχοι:
Πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη
μετά θα λείπω
θα βλέπεις άδειο και το δρόμο και τον κήπο
θα μ’ έχουν πάρει
με το καράβι των τρελών θα ’χω σαλπάρει
κι απ’ τα ηχεία
θα σπέρνω άγριες φωνές και δυστυχία.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τί δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
Δεν είχα μοίρα
μου ’δωσ’ ο ίσκιος μου φιλί κι εγώ το πήρα
και μόνος πάω
με μια καρδιά που δε χτυπά, θα σου χτυπάω
αγαπημένη
όλα γυρνούν, όλα περνούν, ο πόνος μένει
πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τί δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
