Τρεις νέοι καλλιτέχνες δημιουργούν και εντυπωσιάζουν σε μια εποχή που όλοι είναι καχύποπτοι με τους άλλους, ένα νέο άλμπουμ. Δεν μιζεριάζουν και φορούν τις «Πολύχρωμες ζακέτες» τους για να δώσουν χρώμα μουσικό μέσα από έναν κύκλο τραγουδιών που αποτυπώνει την συνάντηση τους. Η στιχουργός Αθηνά Σπανού, ο συνθέτης Γρηγόρης Πολύζος και η ερμηνεύτρια Πολυξένη Καράκογλου. Μια συγκατοίκηση νοερή στο πεντάγραμμο που από τα πρώτα τις έπιπλα είναι ο «καναπές». Ένα ευρηματικό βίντεο, λυτό αλλά γεμάτο χρώμα.
Τίτλος: Καναπές
Ερμηνεία: Πολυξένη Καράκογλου
Στίχοι: Αθηνά Σπανού
Μουσική: Γρηγόρης Πολύζος
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία από την Αντιγόνη Κολοβέντζου. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Από παιδί γεμίζεις μια βαλίτσα με όσα θέλεις και τα μετακινείς όπου κι αν πας. Την αδειάζεις και την κρύβεις στο πατάρι του σπιτιού που νοικιάζεις όταν φεύγεις από το πατρικό. Απλώνεις όνειρα, ρούχα και ιδέες. Και είναι εκείνη η στιγμή που γίνονται δύο οι ταξιδιώτες και στριμώχνουν τους χάρτες τους πάνω στο ίδιο το τραπέζι.
Μα όλο δεν χωρά η μια βαλίτσα στο πατάρι, στην ντουλάπα, σε αποθήκη και μένουν μόνες σε μέρη διαφορετικά.
Κάποτε καθόσουν σε ένα αμάξι μικρό και χωρούσε και τους δυο, και κάνα όνειρο μικρό ή και μεγάλο. Και τώρα που στο σπίτι πια μένουμε τα βράδια, ένας καναπές μεγάλος για τους δυο γίνεται όχημα για όσα θέλουνε και οι δυο. Μα δεν χωρά του ενός τα πόδια και κάποιες φορές του άλλου τα χαρτιά.
Είναι η απόσταση που όσο μετράται, ποτέ δεν βγάζει το σωστό. Κανένα υποδεκάμετρο δεν θα μπορεί να δει το μήκος της ψυχής ή των ονείρων. Και αν κάποια στιγμή τα χέρια ακουμπήσουν, απότομα ο καθένας θα τραβήξει το δικό του.
Μην ενοχλείς. Με ακούς;
Μια σιωπή και τίποτα δεν χωρά στη θέση κοντά σου. Μια βαριά βουβή παρουσία. Είσαι εσύ είναι ο άλλος μα και οι δυο να περιμένουν τις διαφημίσεις στην τηλεόραση. Κανένας χάρτης στο τραπέζι. Όλοι κρύφτηκαν μες τη βαλίτσα την μισοέτοιμη κάτω πλέον από το κρεβάτι.
Μιλάς μα δεν ακούς ούτε τη φωνή σου, λες και δεν θέλεις να ταράξεις την θάλασσα που σας χωρίζει. Ναυαγοί στην ίδια σχεδία με θεά το σαλόνι και η μόνη σωτηρία η εξώπορτα.
Πόσα να πεις, πόσα να φωνάξεις και ποια θα είναι η βοήθεια που μπορέσει να οδηγήσει στο σωστό νησί. Σπάει στη μέση το σκαρί και εσύ μαλώνεις για όσα λάθη έκανε και όσα σωστά μπορεί να έκανες εσύ. Μα δεν ακούς. Μένει μοναχά να ανοιγοκλείνεις το στόμα και δεν ακούς.
Και τώρα που οι βαλίτσες, πάλι ακολουθούν τα βήματα των κατόχων τους και η μεταφορική θα πάρει όσα περίσσεψαν. Θα μείνει ένα καναπές στο κέντρο του άδειου σπιτιού να φωνάζει βουβά βοήθεια με την ελπίδα να καταφέρει να μικρύνει την απόσταση από την μια του άκρη έως την άλλη και να ακούσει όλα εκείνα που κρύφτηκαν στα μαξιλάρια του.
Στίχοι:
Πώς ένας καναπές δυο μέτρα χωράει χιλιόμετρα κενό
Οι θέσεις του όλη η ζωή μας στις άκρες του εσύ κι εγώ.
Μοιάζει ένα σπίτι δυο δωμάτια λαβύρινθος της μοναξιάς
Πώς λιγοστεύει ο αέρας κι οι ανάσες που είχαμε για μας
Τι να σου πω και να τ’ ακούσεις, που να μην έχω ξαναπεί
Μας καταπίνει το κενό μας, δεν μας χωράει το “μαζί”…
δεν μας χωράει το “μαζί”…
Πώς ένας καναπές δυο μέτρα χωράει χιλιόμετρα κενό
Πώς ένα σπίτι δυο δωμάτια μοιάζει λαβύρινθος για δυο
Κι όλο ζητάω την αγκαλιά σου μήπως το σώμα θυμηθεί
Ξέχασε πια και τ’ άγγιγμα σου κι αυτό πονάει πιο πολύ.
