Ο βυσσινόκηπος
του Άντον Τσέχωφ
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης ψηφιακό κανάλι του Θεάτρου του Νέου Κόσμου
Ένας πανέμορφος βυσσινόκηπος, που αναφέρεται στο «Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν» της Ρωσίας, πρόκειται να κοπεί και να χαθεί, γιατί δεν είναι πια «αποδοτικός». Μαζί του τελειώνει και χάνεται μια εποχή ευμάρειας, ανεμελιάς και ταυτόχρονα χυδαιότητας και διαφθοράς.
Γύρω και μέσα σ’ αυτόν τον υπέροχο κήπο ζει και κινείται ένας ολόκληρος μικρόκοσμος, ένα φαινομενικά ανεξάντλητο δειγματολόγιο από χαρακτήρες που εκφράζουν τη δύσκολη μετάβαση από το παλιό στο νέο: άνθρωποι απαίδευτοι, σοβαροφανείς, αδρανείς και νωθροί, συναισθηματικά ανάπηροι, και την ίδια στιγμή ευαίσθητοι, εργατικοί, με όραμα για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο. Που όλοι κινούνται από μια παράφορη ανάγκη να αγαπήσουν και να γεφυρώσουν την ερημιά τους, αλλά είναι τόσο ανίκανοι να το πραγματοποιήσουν. Πρόσωπα τραγικά, σε ένα κωμικό Ποίημα για το βαθύ και το ασήμαντο, το υψηλό και το γελοίο.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Ο “Βυσσινόκηπος” είναι από τα πιο σπουδαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Μια αριστουργηματική πικρή κωμωδία. Γράφεται το 1904, ένα χρόνο πριν από την πρώτη επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία, σε μια περίοδο που η ρώσικη κοινωνία βιώνει το τέλος μιας διεφθαρμένης εποχής και αρχίζει να ψυχανεμίζεται τον ερχομό μια καινούργιας που φέρνει την ελπίδα, αλλά και το άγνωστο.
Ο Τσέχωφ, θέλοντας να μιλήσει για τα συμπτώματα αυτής της καταρρέουσας κοινωνίας –αλλά και γι’ αυτό που μόλις γεννιέται, γράφει συμβολικά για έναν υπέροχο βυσσινόκηπο που πρόκειται να κοπεί και να πουληθεί για να χτιστούν εξοχικές κατοικίες. Και οι ιδιοκτήτες αυτού του βυσσινόκηπου –που ζούσαν για χρόνια μέσα στην πολυτέλεια και την ανεμελιά, χωρίς να κάνουν τίποτα– πρέπει να αποχωριστούν το ένδοξο παρελθόν τους. Θα χάσουν για πάντα τον «θαυμαστό τους κήπο» μιας και μένουν για χρόνια αδρανείς, ανίκανοι να αντιδράσουν και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους!
Εμείς επιλέξαμε τον “Βυσσινόκηπο” έχοντας την ανάγκη να μιλήσουμε –μέσα από ένα τόσο σπουδαίο έργο– για την κρίση της δικής μας εποχής. Για τη δική μας κοινωνία που βίωσε μια περίοδο επίπλαστης ευμάρειας, μια περίοδο με «δανεικά και χωρίς ιδανικά», βουτηγμένη στη χυδαιότητα και τη διαφθορά. Θέλουμε να μιλήσουμε για τις ευθύνες όλων μας σε σχέση με «αυτό που χάνεται». Όσο παραμένεις νωθρός και αδρανής, όσο δεν δρας, τόσο πιο κοντά θα έρχεσαι στο τέλμα. Παράλληλα θέλουμε να μιλήσουμε για την πίστη σ’ αυτό που μπορούμε να κάνουμε, σ’ αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Και θέτουμε το ερώτημα: «Μπορείς να ξεφύγεις απ’ αυτό που έχεις συνηθίσει, απ’ αυτό που εν τέλει έχει γίνει “φύση” σου;» Θέλουμε μέσα από μια κωμική σκοπιά, να ανοίξουμε ένα διάλογο για το βαθυστόχαστο και το αστόχαστο, για το σπουδαίο και το ασήμαντο, για τη θέληση και την αδυναμία.
http://vissinokipos.blog.com/
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Επιμέλεια κίνησης: Αγγελική Στελλάτου
Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σκηνικός χώρος: Νίκος Δεντάκης
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Μαούτσου
Φωτογραφίες: Εύη Φραγκολιά, Μιχάλης Θεοφάνους
Βιντεοσκόπηση: Γιώργος Ναλπαντίδης, Σπύρος Αλιδάκης
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Όμηρος Πουλάκης, Σύρμω Κεκέ, Δημήτρης Πασσάς, Σοφία Γεωργοβασίλη, Μαρία Γεωργιάδου, Γιώργος Μελισσάρης, Δάφνη Δαυίδ, Μιχάλης Τιτόπουλος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Σπύρος Πίτσος
Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κεντρική Σκηνή
από 5/11/2012 μέχρι 26/3/2013
